CAN AĞA bir deli rüzgâr ...(bitti!)

37bölüm

başında multi açmalısınız!

Can, sabah erkenden çalan telefonuna sinirlenerek ile uyandı.

Başını yastıktan kaldırmadan, çalan telefonu,"söyle!"diye açtı.

"ağam bu serhat Diyarbakır da,"

"Ne halt etmeye gelmiş Fikret?"

"bilmem ağam ama,"

"aması be oğlum konuşsana sabah sabah," diye sinirle söylenerek yatağın üzerine oturarak uykusunun açılmasını bekledi.

"ağam sanki birini bekliyor gibi daha erken geldik aslın da ama yarım saattir kıpırdamadan arabanın içinde gözünü yola dikmiş bakıyor."

Can boşta olan eliyle elini yüzünü sıvazlarken,"ağam gece de burada görmüştüm."

"bunu yeni mi söylüyorsun? ulan ! ulan! bir işi de düzgün yapın be!"

"ağam seni aradım meşguldü,"

"bu bir açıklama değil Fikret ayrılma yanından geliyorum. ters bir durum olursa ara!"

Can sinirle yataktan kalkarak elini yüzünü yıkamak için banyoya geçti oyalanmadan işlerini hallederek pantolonunu bacaklarından geçirerek gömleğini eline aldı.

telefonu tekrar çalınca gözleri telefonun ekranına kaydı arayan adamı Fikret olunca hemen açıp kulağına götürdü,"ağam, ağam bu Serhat, gelin hanımın peşine takıldı,"

"ne?"

"valla ağam gelin ağam önde bu it arkada gidiyorlar Diyarbakır'ın çıkışına doğru gidiyoruz."

"sakın ayrılma peşlerinden geliyorum."diyerek telefonu kapattı ama başından aşağı kaynar sular dökülmüş gibi hissediyordu.

Pekmez öyle korkmuştu ki;

Bir an girdiği panik etkisiyle hiç durmadan titremeye başladı , korku ile ne yapacağını şaşırdığı sırada arabanın bütün kapılarını kilitleyen düğmeye baktı.

korkuyordu hemde çok, Serhat camın yanına gelmiş deli gibi vuruyordu.

"çık şu arabadan konuşmamız lazım,"diye bağırıyordu. Pekmez öylece elleri direksiyonda kalmış korku ve panik içinde ağlamaya başladı ;"git buradan!"diye bağırıyordu ama onu duymuyordu.

"yalvarırım çık konuşalım, yanlış yaptım büyük hata ettim gözüm döndü senin sadece benim olduğunu düşünmen için yaptım çık şu arabadan ayaklarına kapanıp af dileyeceğim."diyerek iki eliyle şiddetle cama vurdu.

Pekmez korku ile ellerini birbirine bağladığında parmağında ki taşlı yüzüğü hissetti.Şu an yanında olsun o kadar çok isterdi ki;

"yalvarırım çık Pekmez sen_ sen evlenemezsin olmaz, sen benden başkasıyla olmaz."diyordu.

Pekmez'in çıkmayacağını anlayınca belinde ki silahı çıkarak arka sol kapının camına yasladı,"aç şu kapıyı yoksa ben açacağım!"dediği anda Pekmez'in de telefonu çalmaya başladı korku ile aklına gelmeyen telefon çalınca pekmez telaşla çantasında aramaya başladı, telefonu eline aldığında arayanın Can olduğunu görünce oldukça şaşırdı.

aramasından sa şu an yanın da olmasını tercih ederdi.

Serhat duracak gibi değildi başını çevirerek Serhat'a baktı.

şakası yoktu Pekmez kapıyı açmazsa,Serhat açacaktı.

Can konağın merdivenlerinden inerken, koşuyordu, elinde sıktığı gömleği kollarından geçirerek bir kaç düğmesini ilikleyerek konağın kapısından çıktı.