CHAPTER 42
VETINA'S POV
Nagsimula na kaming bumiyahe...habang nasa biyahe kami tahimik lang si Lian...nakaheadset na naman...naalala ko tuloy noon...ni headset hindi ko magawang hiramin sa kanya..hindi ko man lang magawang sabihin na kung pwede share kami kasi naboboring ako ng walang kausap.
Noon kapag nakaheadset siya sinasamantala ko ang pagkakataon...kung anu-anong masasakit na salita ang pinagsasasabi ko..inilalabas ko ang aking saloobin habang hindi niya naririnig.
Isang pagsusungit lang niya noon natataranta na 'ko...bawat pang-aasar niya at bawat ganti ko sa huli ako ang talo..,napakasungit niya sa'kin noon...hindi niya 'ko makuhang kilalanin...hinihiling ko lang sa panginoon na kahit maging magkaibigan lang kami...pero ngayon inamin na niyang gusto na niya 'ko pero hindi pa siya sigurado kung pagmamahal nga yun..gusto kong isipin na mahal na niya 'ko at naguguluhan lang siya...gustung-gusto ko na ring aminin na mahal ko na siya noon pa...pero hindi ko magawa...dahil natatakot ako...natatakot ako na baka sa isang iglap...bumalik kami sa dati...hindi nagkikibuan,hindi nagpapansinan, at higit sa lahat...bumalik kami sa panahong inaayawan at kinamumuhian namin ang isa't isa..
"Lian..."...sabi ko sabay kalabit sa balikat niya..lumingon siya sa'kin at tinanggal yung isang earphone niya..
"Share the music..."...sabi ko then iniabot niya naman kaagad yung isang earphone.
Now...we're listening to the song Rainbow by southborder...ang ganda nung chorus...parang tumugma sa'min ni Lian yung kanta..
CHORUS of the Song Rainbow
Take a little time baby
See the butterfly's colors
Listen to the birds
That was sent to sing for me and you...
Can you feel me..
This is such a wonderful place to be..
Even if there is pain now..
Everything will be alright..
For as long as the world's still turns there will be night and day..
Can you hear me...
There's a rainbow always after the rain...
"Hey...tayo nila Sev ang magkakatabi sa tent mamaya okay ba?"..sabi ni MAd habang nakangiti...
"Oo ba...ayos yan..gusto ko rin kayong makatabi tulad ng dati..."
"Nakakamiss tuloy during our highschool days...tuwing weekend nag-oovernight tayo sa hideout nating tatlo.."...sabat naman si Sevana habang nakapout ang lips niya.
"Oo nga...kailan kaya ulit tayo makakadalaw sa hideout natin no?"..hayy...namimiss ko na yung hideout namin..kahit na maliit na bahay lang yun...sana kasi hindi pa 'ko ikinasal...siguro kung wala pa 'kong asawa...masaya pa rin ako kasama ng mga kaibigan ko..
"Teka...kung kayo ang magkakasama sa tent mamaya..paano si Tennesse? Ayaw niyo ba siyang isali?"...napayuko lang ako...oo nga pala meron pa si Tennesse..
"Sumama ka na rin sa'min Tennesse para naman makapag girl bonding tayong apat.."...haaaaaayyyy Sevana....ikaw talaga!
"Hey isama na kaya natin si Tennesse sa grupo?"...what the heck! ano ba yan Mad? wala bang nakakaintindi sa'kin dito?..oo nga naman pala...wala nga naman pala silang alam...
"Oo ba...gusto ko rin kayong maging kaibigan.."..she looked to me and smiled..anong meron? Plastikan ba? Well wala naman akong ibang masasabi sa ugali niya kundi...over proud..di ba?

BINABASA MO ANG
CINDERELLA FOR SALE
RomantikIf fairy tales doesn't exist Is there still a happy ending? But What if you found true love? And felt the magic and happiness that you've been looking for so long... Are you going to start believing on fairy tales and start writing your own story an...