CINDERELLA FOR SALE

chapter 67

CHAPTER 67

VETINA'S POV

I run as fast as I could, to reach the room..I saw them, I saw him..I can't move, Every teardrops gives me so much pain..hindi ko alam kung sinong dapat kong kausapin..hindi ko alam kung sinong unang lalapitan..I was so shocked! Nafeel ko yung mga yakap nila..may mga sinasabi sila pero wala akong marinig, siguro wala akong gustong pakinggan...maya-maya pa, dumating sila Mommy,Daddy,Lola at Momsky.

Kaagad nila akong inakap...nakita ko si Mommy Eva, tulad ko hindi niya rin magawang lumapit...kitang-kita ko lang sila sa mirror...niyakap niya ko ng mahigpit...maya-maya si Tennesse rin.

Ilang oras pa ang lumipas, lumabas na yung doctor...napatayo kaming lahat..

"They're safe now..but, hindi pa natin masasabi kung kailan sila magigising..it takes time...pero don't worry..gagawin namin lahat ng kaya naming gawin para mas mapabilis ang treatment. You can see them..excuse me.."..sabi ni Doc then umalis na..pumasok sila sa loob, pero ako, hindi ko kayang pumasok.. hindi ko siya kayang makita..

"Vash..."..paano mo nagagawang makipag-usap Tennesse? Malubha ang lagay ni Sairen...pero bakit parang hindi ka nalulungkot? Oh sadyang mahina lang ako kaya pakiramdam ko parang hindi sila affected..

"I know how you feel, my Sairen is also there..he's in pain...I can't talk to him..pero hindi ako magiging mahina..I need to fight alone, for him, ah mali...hindi ako nag-iisa dahil nandiyan ka, ang family niyo..ang friends natin...Vash..please, magpakatatag ka..".. sunud-sunod yung luha ko..pati siya..kung meron mang mas nasasaktan sa'ming dalawa, walang iba kundi sina lola at mommy Eva..Siguro nga kailangan kong tatagan ang sarili ko..

"Thank you Ten..."..bigla niya kong inakap..then tumayo siya at in-stretch ang hand niya..

"Silipin mo naman si prince charming..kailangan ka niya.."..hinawakan ko yung kamay niya..

I stepped in...nakita ko siya...lumapit ako sa kanya...gusto ka siyang akapin pero hindi pwede dahil sa mga apparatus na nasa body niya..hinawakan ko na lang yung kamay niya...bakit kailangang mangyari to?

Kaninang umaga lang, masaya kami pareho..maybe sinusbok lang kami ni God..hindi ako susuko..anuman ang mangyari mananatili ako sa tabi niya..

"Huy...F-frog Prince..gumising ka na bukas huh? Alam kong puyat ka kaya ka natutulog ngayon..tsk..paano yung meeting niyo para sa concert? Hindi mo sila pwedeng paghintayin, lalo na yung sandamakmak mong fans..tsaka, di ba pagpaplanuhan pa natin yung wedding? Kaya, gumising ka ng maaga...hindi pwedeng i-cancel lahat...naiintindihan mo?"..habang nagsasalita ako hindi ko mapigilan ang pag-iyak..then napalingon ako sa kabilang side..ang kuya ko..tulad niya nakahiga rin at walang malay..lumapit ako kay Sairen..

"Hoy, isa ka pa..kahit kailan talaga kambal kayo...pati ba naman sa gantong sitwasyon pareho kayo..tsk..ang daya niyo ah? Ang lakas ng loob niyong takutin kami ng sobra sobra! Ikaw ang bestman sa kasal namin kaya kailangan mong gumaling kaagad!"

Naramdaman ko yung kamay ni Tennesse na humaplos sa likod ko..

"Narinig mo yun Sairen? Galit na si Vash kaya dapat sundin niyo siya ni Lian..huwag niyong hintayin na pati ako magalit na rin.."

If this was a bad dream..please, someone, wake me up...

I'm not that strong and tough, I'm not brave as she is..[referring to Ten]

Iyakin lang ako, yun lang ang alam ko..

Kung alam ko lang na mangyayari to..sana hindi na lang ako pumasok...sana sinamahan ko na lang siyang matulog..