Yazıyor... (Depresif Kız)

53 ¿

Bölüm şarkısı sizden olabilir(::

Haydi şarkı bırakalım bir tane. 

*

Bazen bazı anları hayatımız boyunca hayal ederdik. O an geldiğinde ne konuşacağımızı hazırlar, bazen prova falan da yapardık. Fakat bazen en önemli şeyi unutuyorduk. Hayat hesaplarla yürümüyordu.

Biz bir şeyi ne kadar planlarsak planlayalım an geldiğinde her şey tepe taklak oluveriyordu.

Bu an gibi.

Dudaklarım uyuşmuş ellerim titrerken sadece yüzüne bakıyordum. Sahi ne kadar uzun zaman olmuştu. Sürekli ekrandan gördüğüm yüzü şimdi karşımda bana bakıyordu. Ellerimi uzatsam oradaydı. Bir zamanlar istediğim gibi sataşıp,  laf attığım insana şimdi bir merhaba bile diyemiyordum.

Dosyamı uzattı. Elimin titrememesi için içten içe yalvarırken elimi uzattım. Dosyayı alana kadar ki geçen süre bir ömür gibi gelirken "Merhaba." Dedi. Göğüs kafesim daralırken kalbim patlatacak gibiydi. "M-merhaba." Dedim titremesine mani olamadığım bir sesle. Karnıma savaş açan bir duyguyla ayakta kalmak çok zordu. Düşüp bayılabilirdim. Neden boynuna atlamak yerine böyle durmaya zorlayan bir şeyler vardı? Yutkunamıyordum bile. Bir an başım döndüğünde tutunacak bir yer aradım. Bulamadığımda bir an dizlerim üzerine düştüm.

Ellerini kollarımda hissettiğimde kalbim daha fazla kaldıramadı. Gözlerim kapandığında göğsüne doğru kaydım.

—

Gözlerimi yavaşça açtığımda kulağıma garip sesler geliyordu. Etrafıma baktığımda kolumda bir serum iğnesi vardı. Hemşire uyandığımı görünce bana bakıp gülümsedi. Sadece takımla ilgilenen hemşire ve doktor vardı. "İyi misiniz?" Kafa sallayıp kalkmaya çalıştım. "Ben Agustin'e haber vereyim." Alt dudağımı ısırıp gözlerimi kapattım. Beni öldürecekti. Birkaç dakika sonra Agustin odaya elinde bir dosyayla geldiğinde gergindim.

Bir aydır diyet listesini uygulamıyordum. Elindeki kağıdı açıp koltuğa oturdu. "Neden burada olduğunu biliyor musun?" Dediğinde bir an kalbime sancı girdi. Hayal olduğunu düşündüğüm bir şey vardı. Gerçek olmasını çok dilediğim bir şey. Yine de emin değildim.
"Kan değerlerinin nasıl olduğundan haberin var mı?" Dediğinde iç çektim. "Buraya ilk gönderildiğinde ne kadar hırslı olduğunu fark etmiştim ama galiba beni yanıltıyorsun." Sessiz kaldım.

"Ne zamandır dediklerimi yapmıyorsun?"

"Özür dilerim."

"Sence hata yaparsan en iyilerin olduğu bir yerde hayatta kalır mısın?" Cevabımı beklemeden devam etti. Zaten cevabım da yoktu. "Beni hayal kırıklığına uğrattın. Bu yüzden cezalısın." Beklentiyle yüzüne baktım. "Bir ay boyunca maça çıkmıyorsun."

"Ama Koç!"

"Böyle bir sorumsuzluğu kabul edemem."

"Bir ay çok fazla değil mi? Sadece diyet listesini uygulamadım."

"Sen benim en iyi oyuncularımdandın. En büyük hayal kırıklığını sen yaşattın. Eğer böyle olmayı istiyorsan devam et. Sürekli antrenman yapacaksın. Seni spor salonundan dışarda görmeyeceğim. Sürekli kontrol edeceğim." Odadan çıktığında sırtımı geriye doğru bıraktım.

İşte şimdi sıvadım.

Kaptan olma hayallerim de böylece suya düşerdi.

*

"Eee ne olacak o zaman? Neden böyle bir zamanı seçti ki? Üstelik diyet listesini uygulamayan onlarca kişi varken neden sen?"