George's POV
Nabalitaan na namin yung about sa harassment kay Aliyah. Grabe! Who the hell is thay boy? Naaawa na ako kay Queen. She doesn't deserve this pain.
Nandito parin kami. Oo, kaming mga lalaki na mangiyak-ngiyak sa mga pangyayare. Ang bilis. Ni hindi naman pinaabot ng isang buwan. Sunod-sunod :(
"I can't really imagined what happened to Queen." Sabi ni Robin na sobrang naiinis.
"Likewise, brother. If we were there baka patay na ngayon yung lalaki." mayabang naman na sinabi ni Alexis but he's right.
Pasalamat nalang yung Anthony na yun dahil wala kami sa Wembley. Kung hindi talaga naka napatay na namin yun.
Balot na balot parin kami ng lungkot. Ni kumain nga hindi namin magawa pero I admit naman na naliligo pa kami. Hays basta.
"Queen needs our comfort." Malungkot na sabi ni Simon.
"Yeah, Simon's right. Hindi naman kaya ni Arthur karguhin si Aliyah at ang problema." Pahabol naman ni Jake. Napatayo pa talaga siya para sabihin iyon.
I shookt my head, "What if we go there?" I asked.
"Yes!" Sagot naman nila lahat.
Why did we didn't think of that? Kesa sa nakamukmok kami, tutulong nalang kami doon. Kailangan ng tulong ni Aliyah ay ni Arthur. Reresbakan talaga namin yung Anthony na yun.
London? Here we come.
~~~~
Aliyah's POV
Naiiyak parin ako kapag naaalala ko yung mga nangyare. Para bang pinagkaitan sa akin ng universe yung saya.
Ang tanga ko kasi, noh? Pilit akong naniniwala sa mga kasinungalingan. Ayan tuloy, sinisisi pa ni Kuya Art yung sarili niya dahil sakin. For me, wala siyang kasalanan. He did his part and responsibilities while I didn't. So, it's me. Ako ang mali.
"Aliyah?" Tawag sakin ni Kuya Arthur tapos tinabihan niya ako.
What's up with the smile?
"Goldens are coming." He said. W-w-wait? Golden 11? I mean, 9? Seriously?!
"You're kidding." I doubted.
Then he laughed, "Why would I?" He asked me. "They wanted to protect you also." Napangiti naman ako.
I really need them right know. Namimiss ko na sila ng sobra. Kailangan na kailangan ko sila.
Naiyak nalang ako sa sobrang saya. After all that I've experienced, hindi pa nila ako nakakalimutan.
"You're excited, aye?" Sabi ni Mommy na kakapasok lang.
Ohemji!!! Hindi ko naman alam na ngayon sila uuwi. Gusto kong tumayo kaso baka bumuka yung tahi sa kamay ko. Hahaha.
Tumakbo si Mommy papunta sakin at niyakap ako ng mahigpit. Lalong lumala yung iyak ko kasi miss na miss ko na siya at ang tagal ko ng hinahanap-hanap yung comfort niya.
"I miss you, baby girl. I'm sorry for what happened." Sabi niya.
What do they keep saying sorry? It's not their fault. But wait, where's Dad?
"Hey sweetie-" woah, kakatanong ko lang sa isip. Niyakap niya rin ako at hinalikan sa forehead.
I can't express my happiness this day. For all those dark rains that I've experienced. Iyak nalang ako ng iyak na parang baliw. Basta I'm just happy!
"I'm sorry for not being here when you need me." Sabi ni Daddy.
I smiled, "No, Dad. Your timing is perfect." I said.
"Are you now okay? What do you feel?" Tanong ni Mommy. "I brought you your favorite yogurt--"
"Mom, I'm okay." Sagot ko. Hindi ko na siya pinatuloy sa pagsasalita.
Worry na worry si Mommy sakin kaya di ko na siya pinatuloy. Baka mamaya mahimatay siya dito😂 hahahaha.
"I'm just asking." Chill niyang sabi.
Seriously? Chill ba yun? Haha, natatawa nalang ako kay Mommy. Well, ganyan talaga ang role nila sa buhay natin.
"How about you, Art?" Tanong naman ni Daddy.
Buti nalang natanggal na sakin yung atensyon. Nagaalala na rin ako kay Kuya Arthur, stress na siya sakin. Lagi nalang ako yung iniintindi nila. It's about time that I will give thanks to them. Maybe kapag magaling na yung sugat na ito sa kamay ko.
"I'm fine po." Sagot niya habang busy na nagtetext.
"Kamusta na kayo ni Pammela?" Tanong naman ni Mommy habang kumakain ng cake na dala nila.
But wait----what did Mom said?
Pammela? My bestfriend? No way.
Tinignan naman ako ni Kuya Art at ngumiti ng pabebe. Yuck! Hindi niya bagay.
"What's the meaning of this?" I asked sarcasticly na parang mataray. Well of course, it's my bestfriend who's talking about in here.
"Uh, no, it's not that." Tumatawa niyang sabi.
"So, kayo na?" I asked. Natatawa talaga ako, ewan ko kung matutuwa ako. Hahaha.
"M.U." sagot niya. Si Daddy naman tawa ng tawa.
"Ano yun?" Tanong ko. Seryoso, di ko alam ibig sabihin ng M.U. hahahaha
"Mutual Understanding." Sagot niya.
"What the?" I reacted then I bursted in laughness. May ganoon pa ba ngayon? Hahahaha. "And why didn't you tell me?"
He took a sigh, "She doesn't want to tell you. She wanted you to know if it's already official. So, chill yourself, baby girl." He explained.
"Okay, I have nothing else to say. Although, I trust you but don't you ever hurt her. Treat her as the way you treat me." Sabi ko. Parang kapatid ko na kasi si Pammela, ngayon pala pwede ko na siyang maging sister-in-law. Haha.
"You know me, Ally." He said then laughed. Baliw talaga itong si Kuya ko. I know naman na loyal siya. Of course, I also know that they can't avoid an emotionally arguement or what so ever. Basta huwag lang physical.
"Ang hirap talaga sa ina na magtago ng secrets." Sabi ni Mommy.
"It's okay, I'm still inlove with you." Sabi ni Daddy..
Aba aba aba? Bumabanat si Daddy. Ang corny pero nakakakilig. Ganyan kami dati ni Jem--oops, why do I need to mention his name?
"Kaya love kita eh." Reply naman ni Mommy.
Okay, sila na sweet.
"Walang forever." Sabi ko.
Hindi ko alam bakit nasabi ko yun. I'm too bitter. Hahahaha.
"So, friends with benefits lang sila?" Natatawang sabi ni Kuya Art.
"Okay, enough. That's enough for this day." Sabi ni Dad ng nakangiti.
Tumango naman si Mommy, siguro gets na nila. Yes, masakit pa rin but I'm strong. No one can drag me down.
BINABASA MO ANG
Dating My Ex-Crush (COMPLETED)
أدب المراهقينPaano mo mamahalin ang taong pinagsawaan mo na? Kung totoong mahal mo talaga, kaya mo ba talaga i-sacrifice lahat para sakanya? Sabi nga nila, love finds a way. Makaka-hanap nga ba ng way ang destiny para paglapitin sila ulit? The Gangster meets Mis...
