Chapter 33

2.2K 53 23
                                    

Catastrophe's Pov

Hindi ko alam kung ilang araw pa ba ako dapat magmukmok dito sa bahay. Umuwi ako sa rest house namin at halos magiilang linggo na din ako dito. Sigurado akong sa oras na pumasok ako ang sasalubong sakin ay ang balitang dropped out na ako.

"Mam Catastrophe, kain na po kayo..." rinig kong sabi ng kasama ko dito sa bahay sa likod ng pinto.

Wala akong gana. Ni tumayo nga ay ayoko.

"Pakiiwan na lang po diyan,"

"Pero Mam ilang araw na po kayong hindi kumakain,"

Bumuntong hininga ako. Pinilit kong tumayo at pinagbuksan ko si Ate Alicia ng pinto.

"Kakainin ko po kapag po nagkagana na ko,"

"Mam papagalitan po ako ni-"

"'Wag ka kasing magsabi na 'di ako kumakain ate para 'di ka pagalitan." sabi ko at kinuha na ang tray. "Kakain na po ako. Salamat."

Sinara ko ang pinto at nilapag ang tray sa mini table ko at umupo sa sofa. Binuksan ko ang TV at nanatili ang mga mata ko doon kahit na wala akong maintindihan.

Hinawakan ko ang cellphone ko. Kinagat ko ang labi ko at naglakas loob na buksan iyon. Makalipas ang ilang segundo ng pagkabukas, sunod sunod na dumating ang mga text galing sa mga kaibigan ko.

Asking if I'm okay. If when will I go back. Updating me on what's happening in our school.

But the one who caught my attention was his text. It was many. Halos magkakasunod ang oras araw araw.

Pagkarating ko kasi dito I only used my phone for one day then the next day after, pinatay ko na ito. Magt-two weeks na ako dito pero ngayon ko lang ulit binuksan ito kaya hanggang ngayon hindi pa natatapos ang pagilaw at pagtunog nito for the incoming texts.

Sumubo muna ako ng ilan habang patuloy na nagtatanggap ng texts. Nung nakasubo ako doon ko lang napagtanto kung gaano ako kagutom.

Inubos ko ang pagkain ko at pagtapos hinawakan na ulit ang cellphone ko. Binasa ko ang mga text nila Hailey at pagtapos nagdalawang isip kung babasahin ko ba ang natitirang mga mensahe.

Kaya ko ba?

I have to. Because I promise to myself that this will be the last. No more for tomorrow and the next days.

Tres:

I know I was an asshole. I knew you were in deep pain pero pinagpatuloy ko pa din ang unang plano. Every time I hear you cry and talk about Mawie I can't help but to feel guilty. Napakagago ko. Hinayaan kong magmukha kang tanga sa taong akala mo hindi na babalik pero nasa tabi mo lang pala. I deserve all the harsh words, Cata. I deserve the hatred. I deserve all of it.

Tres:

I deserve you sungit but you don't deserve me.

That was his text the night when we discovered it.

Tres:

Where are you?! Bakit hindi ka pumapasok ng ilang araw?!

Kenji:

Fuck it, Catastrophe Swift! You're making me insane!

Kenji:

You're gone for how many fucking days already! Nasaan ka at pupuntahan kita!

Tres:

You're not leaving, right? You're not leaving me. You won't.

Tres:

Tngina! Mababaliw na ako, Cata! I wanted to ask your friends for your location pero hindi ko sila makausap! Five days ka ng hindi pumapasok!

Tres:

They Meet AgainTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon