Love Gamble

Chapter 50: Surrender... Now!

Andrei's POV

•••Three Weeks Later•••

"Kuya! Ba't sasama ka pa?!" I looked at Andrea.

"Because I want to."

"Eh paano kung mapahamak ka doon? Oh? Baka mabaril ka! O-o kaya... Baka mahostage ka! T-tapos ba-baka... Kunin ka ni Julius!… T-tapos..."

"Andrea!"

Napatigil siya nang sabihin ko ang pangalan niya. I can see tears forming in her eyes. I sighed. "Walang mangyayaring masama sa'kin, okay?"

Unti-unti nang nagsipatakan ang luha niya. "P-pero... Paano kung..."

Umiling ako. "Don't worry okay? I can do this. We can do this. Dati nga, nakayanan naming puntahan ang hideout nila nang tatlo lang kami eh, ngayon pa kayang may kasama kaming pulis?" I smiled at her.

"Aren't you afraid of Julius?"

"No. Mas takot akong makawala na naman siya."

"Bakit ba kasi kailangan mong sumama doon?" Marahas niyang pinunasan ang mata niya. "Pati sila Mommy nag-aalala na eh. Gusto na nga nilang umuwi dito kaagad kahit kararating lang nila sa Hawaii kahapon!"

I laughed a bit. "Ewan ko. Gusto kong mawitness kung paano nila mahuhuli si Julius."

"What about Amber? I mean... Krishia?"

I sighed again. "I want to make sure that she'll be okay." Gusto ko ring nasa tabi niys ako sa mga mangyayari mamaya.

Wala nang nagawa si Andrea kundi ang hayaan na akong umalis. Kasama naman niya si Prince eh kaya kampante akong maayos siya rito.

Pumunta ako sa conference room ng pulis kung saan naroon na silang lahat at masinsinang nag-uusap at nagpaplano. Nahagip naman ng aking tingin si Nickson na nakikisali rin sa kanila. Tss. Hahaha! Feeling talaga 'to! Hahaha!

Pero makikita pa rin talaga na seryoso siya at cooperative siya sa lahat ng gagawin. Well, he needs to. We need to.

Hmmm... I wonder how's Krishia right now. Sana makayanan niya.

Krishia's POV

"I can't believe this! Masamang damo ba ang babaeng 'yon at hindi mamatay-matay?!" I can see frustration in Dad's eyes. "Argh! Dapat pala sa ulo ko sinaksak!"

Nanlaki ang mata ko at napatayo. "What the heck, Dad?! Are you crazy?! Gano'n mo na lang ba siya gustong patayin, ha?! That's insane!"

"Don't talk to me like that, Krishia! I will do everything for your brother!"

Napahilamos ako ng mukha dahil sa inis kay Dad. "But Dad! Puro ka na lang paghihiganti! Pati ako nadamay!"

"Bakit?! Wala lang ba sa'yo ang pagkalugi ng negosyo ko at pagkawala ng kuya mo?!" He bursted.

"No Dad! You're just... too much! Sa tingin mo ba, natutuwa si Kuya at si Mommy sa ginagawa mo? Natin? I don't think so! At isa pa, hindi ko na masikmurang papatay tayo ng inosenteng tao just for the sake of that so called freaking revenge! Can we just stop?!" I can feel my tears rolling down my cheeks. I can feel my anger not only for him, but also for myself, for letting him control me.

"No Krishia! Nasimulan na natin! At hindi ako makakapayag na sila ang tatapos! Sila ang tatapusin ko!"

"Can we just please.. surrender to the police?" I asked him in a more calm voice.

But he just can't seem to calm down. It looks like his anger is bursting more and more. "Surrender?! Why would we surrender?! Huh?! Are you crazy?!"