Trouble Maker (Ezra And Shan)

Chapter 11

Shan's POV

"Kanina kapa nag da drive kainis" ang ingay talaga niya, puro siya reklamo, na ganito daw, ganyan, saan kami pupunta, kung tutulungan ko nadaw ba siyang uuwi o ano, tsk.

Pake niya kung nag da drive ako ng matagal?

Nasa likod kasi siya. There's no way in hell I would let her sit on the passenger seat.

Ang ingay niya, kanina pa siya salita ng salita diko akam ang pinag sasabi, she is more like talking to herself.

Good thing, nadala ko yung headset ko, I plug it on.

Plinay ko yung kanta na 'still inlove ni Jason Chen'

(Pakinggan niyo po maganda yun)

Kinakalabit niya ako, pero diko pinapansin.

Mag sasawa din yan.

At ayun nag sawa nga. Tumingin ako sa back mirror para makita kung ano ang ginagawa niya, at ayun naka pout at cross arms, tapos nag sasalita, pero wala akong marinig.

Makalipas ang isang oras, nandito na kami.

Nasa mall kami, at anong balak ko? Iiwan ko siya dito. *evil laugh*

"Hoy baba kana dyan" at bumaba naman siya.

Bumaba na siya.

"Wow ang laki naman neto ang dami ding tao" kung maka ngiti wagas ^_^. Kala mo ngayon lang naka kita ng ganito.

Diko nalang siya pinansin, nag simula na akong mag lakad patungo sa entrance ng mall, tumingin ako sa likod at buti naman sinundan niya ako.

Nung nasa loob na ako, parang wala ng sumusunod sakin.

Pag lingon ko nasa labas lang siya ng pintuan.  Ay huta naman oh. Napa mura nalang ako.

Di ba siya marunong pumasok ng ganyang pintuan?

Yung umiikot na pintuan? Alam niyo naman siguro yun nuh? Basta yung umiikot.

Naka tayo lang siya habang yung mga papasok pumasok na.

Sa sobrang inis ko, sinundo ko siya at sabay kaming pumasok. Ang bobo niya sobra!

Ezra's POV

Nauna na siyang pumasok.

Ni hindi ko nga alam kung pano gamitin to.

Anong klaseng pintuan to umiikot? Pano kung maipit ako?!

Argghh!!

Biglang may humawak sa kamay ko at hinila papunta sa umiikot na pintuan at ang bilis nasa loob na kami.

Pero nung huminto kami, napatingin ako sa kamay na nakahawak sa pulsuhan ko.

Bigla naman niya itong tinanggal.

"Bakit ang bobo mo?" Walang ekspresyon ang mata niya at nag simula ng mag lakad.

Sinundan ko siya.

"Bawal sabihin ang bobo nuh, masama yan" sabi ko habang halos patakbo nako kakahabol sa kanya ang bilis niya mag lakad.

Anf daming nakatingin samin, para kaming mga may balak na masama dahil sa tinginan nila.

Bakit? Ganito ba talaga ang mga tao? Mahilig tumitig?

Tapos biglang may lumapit na babae.

"Shan, pwedeng papicture?" Sabi nila, kilala nila si Shan?

"No" at nauna na namang nag lakad, ang sungit talaga.