Trouble Maker (Ezra And Shan)

Chapter 57

Ezra's POV

"Anak ko, Ira" iyak ni tita, kaya napa laki ang mata ko.

"A-anak? I-ira? A-ako si I-ira?" Napa luha nalang ako.

P-paano nang yareng? Ako si Ira?

Anghel ako diba paanong ako si Ira?

Di ako makapaniwalang ako ang nawawalang anak nila.

Paanong? Ako ang anak nila?

Sunod sunod ang pag agos ng luha ko.

Kaya ba ako laging nakakapanaginip ng tungkol sa bata?

Pero paanong nangyare na  ako ay tao?

Dahan dahan akong napa upo sa sofa.

Diko alam kung ano ang sasabihin ko.

Magiging masaya ba ako? O magagalit kasi,  kasinungalingan lang ang sinabi nila sa akin sa langit na akoy anghel?

Patuloy lang ang pag bagsak ng luha ko.

Niyakap nila akong lahat.

Diko alam kung ano, paano ako mag rereact. Nagugulat padin ako sa nalaman ko.

Baka naman nagkami sila? Baka naman kasinungalingan to?

Paanong ako ay tao? Paano!

"Anghel po ako, p-paano ako naging tao?" Yan lang ang lumabas sa bibig ko.

''Alam mo ba kung saan ka nag simula? Kung paano ka napunta sa langit?" Tanong ni tita.

"H-hindi po, pero"

"Ezra, nabagok ka noong nadisgrasya tayo kaya nung nasa langit ka wala kang maalala" tama si tita.

Pero, bakit di sinabi sakin nila San Pedro? Anghel ako?  Bakit nila ito inilihim?

Nag yakapan lang kami. Tao? Ako? Kaya ba di ako tulad ng mga anghel na may kapang yarihan? Kaya lagi akong palpak sa langit kasi tao ako?

Anak nila ako?

"Ezra? Dika ba masaya na nalaman mong kami ang iyong magulang? Anak ko?" Mas lalo akong napa luha.

Ang sarap sa tenga.

"Paki ulit pa nga po" hu hu

"Anak ko, anak ko" lalo akong humagulgol.

Niyakap ko si tita at tito. Siguro nga tao ako, nawalan man ang alala ko, pero hindi makakalimot ang puso ko, kaya pala una palang may iba na akong nararamdaman sa bahay na ito na para bang napuntahan ko na ito dati, kaya pala nung nayakap ko si tita, pakiramdam ko, sabik na sabik akong mayakap ang isang ina.

Patuloy ang pag agos ng luha ko.

Panaginip ba ito?

Ibig sabihin nag sinungaling sila sa langit?

Nagyakapan  lang kami.

Sobrang saya ko.

Sa sobrang saya ko parang diko kayang tanggapin ang katotohanan na may magulang pala talaga ako. Na nandito ngayon kayakap ko.

Sa sobrang saya nila tita, mali mama na ngayon.

Sa sobrang saya niya ay tinawagan niya lahat ang kaibigan niya, at sinabing may anak siya na buhay ako, pero hiniling kong, wag munang isa publiko ang pagkatao ko, sumangayon naman sila.

Kinabukasan, di kami pumasok ni Nicky, instead, pumunta kami sa baguio sa lolo at lola ko, side ni dad at mom. 

*****