Sessizlik derler en büyük ihanetmiş. Ben sessizliği bu sarayda öğrendim Sultanım, tüm benliğime ihanet edilirken, ırkım benden medet umarken ben ise sessizliği öğrendim. Sustum. O ihtişamlı sarayın büyüsü sarmaladı beni, yakutların parıltısı, altınl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Duyduğun o baskının nedeninin ise göğsünde patlamak üzere olan yaşanmamış bir yaşam olduğunu biliyorsun. Kalbinse her atışıyla seni sona yaklaştırıyor. Zaman sonsuza dek doymayacak kadar açgözlüdür. Durmadan yer, yutar; ama geri verdiği hiçbir şey yoktur. Sana yazılmış bir yaşamı yaşadığını söylemen ne korkunç! Bütün tehlikesine rağmen bir kez bile özgürlüğü tadamadan ölümle yüz yüze gelmek ne acı!
-Ivrin Yalom
St. Petersburg'da kış denmeye dil varmayacak kadar soğuk bir hava hakimdi. Buğulu örtü tüm şehri kaplamıştı, lakin bunun aksine sessiz değildi sokaklar. Fakir halk bir gece daha yaşayabilmek için bu soğukta, canla başla çalışıyordu. Üzerlerinde paçavra diye adlandırılabilecek, ince hasır kumaştan, yırtık pırtık ve ne zaman yıkandığını tanrının bileceği giysiler vardı. Meşhur Çar sarayı olan Kış Saray'ı hariç tüm ülke sefaletten yıkılıyordu. Zengin üst tabaka, onlara göre 'alt' tabaka olan insanların üzerlerindeki yırtık giysilere göz koyacak kadar açtı. Bu soğukta her tarafları soğuk ısırması olan insanlar bile doyardı da, o sıcak şöminelerinin karşısında votkasını yudumlayan aç gözlü üst tabaka halk doymazdı.
Çarlık Rusya son dönemlerde – Pavel Romanov dönemin de- son derece yolsuz bir hal almıştı. İnsanlar yönetimden memnun değildi lakin Çar'ın askerleri yüzünden tek kelime edemiyorlardı bu duruma. Pavel Romanov başlarda böyle değildi. Babasının ölmesi ile güç bunalımına girdi ve orantısız bir yapıya sahip oldu. Elindeki güç ile ne yapacağını bilemeyen adam zaman içinde bilinmezliğini salt aç yanına kullandı. Halk fakirleşirken bir anda üst tabaka zenginken daha da zengin oldu. Tecavüz ve hırsızlık.
Bu iki kelimeye saf olarak bakmayın. Tecavüz sadece cinsel saldırı değildir. Halkın karnının doymasına dahi yetmeyecek son bir lokmasını almak, okumuş bir adamın yerine kendi tanıdığını işe sokmak, haksız olan bir şeye izin vermek işte bunlar kişi hakkına, yaşamına tecavüzdür.
Hırsızlık... Hırsızlık bütün günahların başıdır. Tek bir günah vardır o da hırsızlıktır. Diğer tüm günahlar onun türevidir. Bir adamı öldürürseniz, onun hayatını çalarsınız. Yalan söylerseniz, birinin doğruluk üzerindeki hakkını çalarsınız. *
Çarlık Rusya tam sekiz yıldır bunların hepsini yaşayarak kan ağlıyordu. Halk bir saniye derince bir nefes çekse çok fazla hava çektin diye fazladan vergi alıyorlardı adeta. İşin mübağlası bir yana dursun, ciddi anlamda bir katı rejim hakimdi Rusya'da.
Petridis... Güçlü kadın asla bir yere ayrılmamıştı. Güç sadece dövüşmek, bir 'hükümdarı' yenecek kadar çevik ve kuvvetli olmak değildi. Güç sevdiklerin için bir şeylerden feragat edebilmek, başkaları için kendinden ödün verebilmekti. Sekiz yıldır halka ayak altından yardımları yapan, servetinin son kuruşuna kadar örselenen halka harcayan bir kadındı Petridis. Bu onu güçlü yapmaz mıydı?
