Sessizlik derler en büyük ihanetmiş. Ben sessizliği bu sarayda öğrendim Sultanım, tüm benliğime ihanet edilirken, ırkım benden medet umarken ben ise sessizliği öğrendim. Sustum. O ihtişamlı sarayın büyüsü sarmaladı beni, yakutların parıltısı, altınl...
"Sadece şefkat iyileştiricidir; çünkü insanın tüm hastalıkları,
Sevginin eksikliğinden kaynaklanır."
-Osho
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Helena..."
Atın iplerini çekerken kucağında uyuyan kadına bakıyordu bir yandan da adam. Öyle güzeldi ki, öyle can yakıcıydı ki bu güzellik, her defasında nutku tutuluyordu adamın ona baktıkça. Boşta olan elini, boynuna sarılmış ve kafasını göğsüne koymuş kadının saçlarına koydu ve usul usul okşadı. Sarayın az dışındaydılar ve neredeyse sabah olmak üzereydi.
Bütün gece konuşmuşlardı, daha sonra ise sevdiği kadın kollarında uyuya kalmıştı. Saraya geri dönmeleri icap ettiğinden ve uyuyan kadına kıyamadığından mütevellit tüm yol boyunca kendi atında taşımıştı Petridis'i, bundan pek şikâyet ettiği de söylenemezdi.
Şimdi ise gece konuştukları gibi oyuna geri dönmeleri gerekiyordu. Allah biliyor ya hiç istemiyordu kollarının arasından çıksın Helena, hele ki o adamın yatağına girsin lakin şartlar ve planlar bunu gerektiriyordu. Söz vermişti sevgilinse. Tarih tekerrür ediyordu.
"Sevgilim... Helena, uyan."
Bu sefer kemerli burnunu kadının biçimli burnuna sürtmüştü. Huylanan Petridis adamın boynunda olan iki elinden birini burnuna götürmüş ve kaşlarını çatmıştı. Bu hali ise Mustafa'yı ziyadesi ile güldürmüştü. Yeniden bir arada olabilmek, sınır koymadan dokunabilmek ne güzeldi!
"Mustafa..."
Kadının uyku mahmuru sesi kulaklarına dolduğu vakit nefesini nefesine alacak kadar yaklaştı adam ve kadının belinde olan elini daha da aşağılara indirdi.
"Geldik, güzelim. Hadi uyan artık."
Adamın ihtiras akan sesi kadının kulaklarına doldu, dolmakla kalmayıp taştı. Aptal kafası! Nasıl uyuyup da mahvetmişti geceyi! Lakin engel olmamıştı kendine, ne zamandır hasretti huzurlu ve onun kokusuyla daldığı bir uykuya.
Petridis daha aymamış güne açtı gözlerini. Karanlığın içinde görebildiği tek şey Mustafa'nın huzur dolu yüzüydü. Adam etrafı gömememesini sağlayacak kadar yakındı kendisine.
"Sabahın aydın olsun."
Mustafa kadının kısık gözlerinin içindeki mavilere bakarak söyledi sözlerini. O güzel mavi gibi aydın olsun der gibi!
Petridis dudağının ucunda kıpırdayan dudak, bu soğuk havada nefesine karışan sıcak nefes ile irkildi ve iyiden iyiye kendine geldi.
