မီးငွက္ေလး ပ်ံသည့္ပမာ

အခန္းသံုးဆယ့္တစ္

ၿဖိဳးေဝရဲ႕ စကားေၾကာင့္ ျဖစ္ျဖစ္သမ်ွ အေၾကာင္း အာလံုးကို ေနျခည္ နည္းနည္း ေတာ့ ဆက္စပ္ႏိုင္မိသည္။

"စစ္မင္း... မိသားစု ဓာတ္ပံုထဲက အေဖဆိုတဲ့ လူက ဒါဆို..."
ေနာက္စကားမ်ားကို ၿဖိဳးေဝ ဆက္နားမေထာင္ေတာ့ပဲ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ႏွင့္ ေထာက္ခံလိုက္သည္။

"ဟုတ္တယ္ ေနျခည္ အခု နင္ ျမင္ေနရတဲ့ စစ္မင္း နင့္အေဖရဲ႕ ကိုယ္ပြားပဲ။" ေနျခည္ အခုမွ ထြန္းျမတ္ရဲ႕ စကားကိုေကာ၊ အေ႐ွ႕က ျဖစ္ဖူးတဲ့ အေၾကာင္းအရာ အခ်ိဳ႕ႏွင့္သာ ဆက္စပ္ေနခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္... သဲကႏၱာရ ထဲက သဲတမူန္႔ အေၾကာင္းကို သိလုိက္၍ တျခား သဲမူန္႔မ်ား အတြက္ တပါတည္း သိလိုေသာ ေမးခြန္းမ်ားစြာ ရိွေနသည္။

"ဒါဆို ဘာေၾကာင့္ သူတို႔ကို ကိုယ္ပြားပြားတာလဲ။"
ေနျခည္မွာ ယခု ဘာမွ မသိေသာ ကေလး ေမးခြန္းမ်ိဳးစံု ကို ေမးသလို ေမးေနမိေတာ့သည္။

"သင္အင္ေတြက သူတို႔ နည္းပညာထြန္းကား လာတာႏွင့္ အမ်ွ၊ တၿပိဳင္တည္း တဖက္မွာလည္း... အင္း... အယူသီးတဲ့ အယူလို႔ ဆိုရမွာေပါ့။ အဲ့လို အယူလို႔ ေခၚလို႔ရတဲ့ အရာေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေပၚလာတယ္။ ငါတို႔ က်ံဳးေတြ အုပ္ခ်ဳပ္လာတဲ့ ပညာ႐ွင္ ေတြလို ေနာင္လာေနာင္သားေတြ မအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္မွာ ကို ဟိုး အရင္ကတည္းက စိုးရိမ္ၾကတယ္။ 'ပညာေရႊအိုး လူမခိုး' ဆိုတဲ့ စကားပံုေတြလို၊ ပညာ႐ွင္ ေတြ တတ္ေျမာက္တဲ့ အရာေတြလို ေနာက္ ျဖစ္တည္လာမဲ့ မ်ိဳးဆက္ေတြ က မထိန္းႏိုင္ေလာက္ဘူး ဆိုတဲ့ အရာေတြကို ႀကိဳ တြက္ထားလို႔ သူတို႔ေတြက အစပိုင္းတည္းက လုပ္ငန္းစဥ္ တခုလုပ္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါ ပညာ႐ွင္ေတြကို ကိုယ္ပြား ျပန္ပြားတာပဲ။ သူတို႔က ပညာ႐ွင္ေတြကသာလ်ွင္ တတ္ေျမာက္ၿပီးသား ပညာေတြ အျပင္ ေနာက္ ထြန္းကားလာမဲ့ နည္းပညာေတြမွာလည္း သူတို႔က ပညာ အသစ္ အသစ္ေတြကို ႐ွာေဖြႏိုင္မယ္ လို႔ ယံုၾကည္တယ္။ အဲ့ထဲမွာ နင့္အေဖ စစ္မင္း လည္း အဲ့ထဲက အပါအဝင္ေပါ့။"
ေျပာေနတဲ့ စကားေတြမွာ ထူးဆန္းတဲ့ အရာေတြ ပါေနသလို၊ ေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းေတြကလည္း မေမးပဲႏွင့္ တရဆက္ အေျဖေပးခံလိုက္ တာေၾကာင့္ အသံမထြက္ပဲ တိတ္တိတ္ကေလး နားေထာင္ ေနလ်က္။