I don't know. Larry stylinson✔️ (DUTCH)

Hoofdstuk 5.

Louis POV

"Lou, wat is er gebeurd?" Ik hoor de bezorgdheid in haar stem. Ik kijk op en veeg mijn tranen weg.

"H-Het gebeurd op-opnieuw-w." Stotter ik. Ze kijkt me aan, vol medelijden en verdriet.

"Oh, Lou." Fluistert ze en komt naast me zitten. Haar hand gaat naar de achterkant van mijn hoofd en ze trekt me zacht in een knuffel. Ik sla mijn armen om haar heen.

"Waarom?" Snik ik. "Waarom ben ik homo? Waarom ben ik zo?"

"Je bent perfect zoals je bent, Lou." Fluistert Lottie. Ik schud mijn hoofd. Harry heeft gelijk, ik bén vies, ik bén niet normaal.

"Ik ben niet normaal." Mompel ik. Ze kijkt me aan alsof ik net iets verschrikkelijks heb gezegd.

"Niet waar, Louis." Ze zegt meestal alleen mijn hele naam als ze boos op me is of geïrriteerd. "Homo zijn is hartstikke normaal! Alleen de ene gaat er anders mee om dan de ander, daar is niks mis mee. Maar wel hoe die kinderen die jou pijn doen reageren. Díe zijn niet normaal. Gek in hun kop." Zegt ze. Ik knik maar gewoon, te moe om weerwoord te geven.

Ik zucht. "Sorry." Mompel ik. Ze kust mijn voorhoofd en zegt dat we zo gaan eten. Ik knik en ga even liggen wanneer ze de kamer uitloopt. Ik haat m'n leven. Niks kan goed aan. Ik wil niet weer gepest worden. Ik wil weten hoe het voelt om gelukkig te zijn. Ik heb Niall nu als vriend, denk ik, maar ik ben niet gelukkig, verre van dat. Ik voel me alleen en niet gewaardeerd. Ondanks alle steun van mijn familie.

Ik sluit voor even mijn ogen, maar het zou me niks uitmaken als ze nooit meer open gaan.

Ik ga rechtop zitten, geschrokken van mijn eigen gedachte. Ik zou dat nooit doen. Toch? Mezelf pijn doen? Nee. Toch?

Ik sta toch maar op en strompel naar beneden.

-

Ik word de volgende ochtend wakker met bonkende koppijn. Ik zucht. Ik moet weer naar school. Ik durf niet, maar ik moet. Ik sta op en doe mijn ochtend routine. Ik strompel naar beneden en ga aan tafel zitten. Iedereen zit er al.

"Wat is er, lieverd?" Vraagt mijn moeder. Ik zeg niks en eet verder aan mijn broodje, die mijn moeder voor me klaar gemaakt heeft. "Voel je je wel goed?" Ik schud mijn hoofd.

"Je ziet witjes, Lou." Zegt Lottie. Ik zeg niks.

"Blijf maar thuis." Zegt mijn moeder. Ik kijk snel op en schud mijn hoofd. "Waarom niet?"

"Nee, ik kan niet thuis blijven. Ik moet naar school. Ziek of niet. Ik kan geen zwakte tonen." Na mijn laatste zin sla ik mijn hand voor mijn mond. Mijn moeder legt haar vork op haar bord en kijkt me aan.

"Lou, gebeurd het opnieuw?" Vraagt ze zacht. Ik knik. Ik hoor mijn zusjes zuchten.

"Sorry." Fluister ik. Daisy, die naast me zit, legt haar hand op mijn boven been.

"Je kan er niks aan doen, Lou." Ik knik maar gewoon. Waarom ben ik niet normaal? Waarom? Ik sta op.

"Ik moet gaan." Mompel ik en ik pak mijn jas en schoenen. "Doei." Zeg ik wanneer ik deur uitloop. Ik heb geen zin om te wachten op een antwoord.

Ik voel me steeds beroerder en duizelig wanneer ik aankom op school. Ik loop naar mijn kluis en stop mijn jas erin. Mijn kluis word hard dicht geslagen en ik weet alweer hoe laat het is. Ik kijk naast me en zie Harry en Zayn. Ik ben best opgelucht wanneer ik zie dat Liam er ook niet bij is. Waar is Niall als je hem nodig hebt!

"Daar hebben we Lewis." Zegt Harry. Ik kijk bang van Harry naar Zayn. Zayn lijkt me niet aan te durven kijken, maar dat zal wel aan mij liggen. "Je ziet een beetje pips, waarom bleef je niet thuis?" Zegt hij terwijl hij in mijn wangen knijpt.

Ik sla zijn handen weg. "Ik voel me prima." Mompel ik. Harry lacht bespottelijk.

"Oh, het meisje bijt terug." Lacht hij. Hij duwt me in één beweging hard tegen de kluisjes aan. "Pas op met wat je zegt, homo." Sist Harry. Hij geeft me aan klap in mijn gezicht en ik kreun van de pijn. Ik voel me ligt in mijn hoofd. Ik kan de pijn echt niet aan op dit moment.

Zayn legt zijn hand op Harry's schouders. "Zo kan die wel weer, Hazz." Zegt Zayn. Hazz? Ik knipper een paar keer met mijn ogen wanneer ik zwarte vlekjes zie. Mijn hoofdpijn is alleen maar erger geworden.

Harry laat me los en ik zak door mijn benen. "Mietje." Spuugt Harry. Ik merk dat ik zwaarder begin te ademen en ik heb het gevoel dat ik moet overgeven. Ik ben echt ziek volgens mij. Ik kuch zacht.

Ik kijk op en kijk recht in Harry's groene ogen. Er lijkt een vlaag van schuld door zijn ogen te gaan. Ik heb het vast verkeerd gezien.

Ik begin meer en grotere vlekken te zien en niet veel later voel ik hoe ik langzaam wegzakt. Het enige wat ik nog hoor en voel, is Harry die vloekt en niet veel later word ik opgepakt.

Ik open langzaam mijn ogen en knipper een paar keer. Ik kijk rond en besef me dat ik bij de school dokter ben. Ik ga met een ruk overeind zitten. Ik word rustig terug geduwd door .. Zayn!? Ik raak in paniek en kijk om me heen.

"Rustig, Louis. Ik doe je niks." Zegt hij. Ik kijk hem aan. "Hoe voel je je?" Vraagt hij.

Ik durf hem niet aan te kijken. "Kut." Zeg ik simpel. Hij grinnikt. Ik ben verward.

"Het is beter dat je naar huis gaat, Louis." Zegt hij. Ik schud mijn hoofd. "Waarom niet?"

"Ik mag geen zwakte tonen." Fluister ik bijna onhoorbaar. Zayn legt zijn vinger onder mijn kin en duwt mijn gezicht iets omhoog zodat ik hem aankijk.

"What the fuck, Louis." Zegt hij. Ik slik. "Je bent ziek. Je hebt koorts." Zegt hij. "Je gaat naar huis en gaat uitrusten." Zegt hij op een dwingende toon. Ik knik bang mijn hoofd. Hij haalt zijn vinger weg.

"Zo, Louis. Het gaat beter zie ik?" Vraagt de zuster. Ik knik langzaam. "Vervelend dat je gevallen bent." Zegt ze. Ik kijk verward naar Zayn die knikt. Ik knik.

"Ja." Mompel ik.

"Ik heb geprobeerd je moeder te bereiken. Maar ze neemt niet op." Zegt ze. Ik knik weer.

"Ze is werken. Dan neemt ze nooit op." Glimlach ik vriendelijk. Ze knikt begrijpelijk.

"Is er iemand die je kan ophalen?" Ik haal mijn schouders op.

"Uh, ik weet wel iemand." Zegt Zayn. De zuster knikt en laat mij en Zayn uit. "Dit ga je niet leuk vinden, Louis, maar Harry is de gene die je kan brengen." Zegt hij voorzichtig.

Mijn ogen groter en ik schud hevig mijn hoofd. "Nee. Echt niet." Zeg ik.

"Rustig, hij doet je niks."

"Geloof je het zelf." Zayn grinnikt.

"Ja, het is zijn schuld, dus hij zal boeten." Lacht hij. Ik lach zacht mee. Waarom is Zayn zo aardig tegen me? "Ik wacht hier met je tot Harry er is." Zegt hij lief.

"Zayn?" Zeg ik. Hij kijkt me vragend aan. "Waarom ben je zo lief voor me?" Vraag ik zacht, bang dat ik iets verkeerds gezegd heb.

——
Hmmm..🤔

Vergeet niet te stemmen!

Love you

X KaylinStylesx