I don't know. Larry stylinson✔️ (DUTCH)

Hoofdstuk 17

Louis' POV

Ik voeg Harry toe aan mijn contacten en besluit hem een berichtje te sturen.

Louis: 'Hey, Harry. Ik snap dat je nogal overdonderd bent, als je wat tijd voor jezelf nodig hebt, begrijp ik dat. Laat het me weten als je wilt dat ik bij je ben. X Louis.'

Ik verwacht niet snel een berichtje terug te krijgen dus ik leg mijn telefoon weg en plof op mijn bed.

Ik laat langzaam alles tot me bezinken. Vragen poppen op in mijn hoofd. Zou hij straks weer doen zoals hij normaal doet? Is hij echt verliefd op me? Gaat hij me weer pijn doen? Allemaal vragen die ik niet kan beantwoorden.

Ik word uit mijn gedachtes gehaald door mijn telefoon dat aangeeft dat ik een berichtje heb.

Zo snel als ik kan, pak ik mijn telefoon. Het is Harry.

Harry: kom aub...

Dat hoeft hij geen twee keer te sturen. Ik haast me naar beneden, trek mijn jas en schoenen aan.

"Lot! Ik ben weg!" Roep ik en loop naar buiten, ik pak mijn fiets nadat ik op Google Maps zijn adres heb opgezocht en fiets naar Harry.

Ik zet mijn fiets voor, hopelijk, het goede huis. Ik bel aan en wacht even. De deur wordt open gedaan door een lief uitziende vrouw. Ze glimlacht vragend naar me.

"I-Is Harry thuis?" De vrouw knikt vriendelijk.

"Ja, hij is boven. Moet ik hem even halen of loop je zelf naar hem toe?" Vraagt ze.

"Ik loop zelf wel naar hem toe." Zeg ik snel en misschien iets te onbeleefd. Ze laat me binnen en zegt waar zijn kamer is. Ik draai me nog snel om. "Ik ben Louis." Ze glimlacht.

"Anne."

"Fijn u te ontmoeten!" Roep ik van halverwege de trap.

Ik klop op de deur waar 'Harry' met sierlijke letters op staat. Ik krijg geen antwoord.

"Harry?" Vraag ik. Niet veel later wordt de deur geopend.

Daar staat Harry, met zijn haar door de war en rode ogen. Hij laat me binnen en gaat op zijn bed zitten. Ik ga op zijn bureau stoel zitten en kijk hem aan.

"Waarom huil je, Harry?" Vraag ik terwijl ik wat dichterbij rol met de stoel. Hij kijkt me aan met betraande ogen.

"I-Ik heb me niet aan mijn vaders uit-uitspraak ge-gehouden." Stottert hij.

"Wat dan?"

"Homo's zijn vies. Niet op jongens vallen, dat is verkeerd." Snikt hij. Mijn hart breekt door hem zo te zien.

"M-Maar Harry, dat is niet waar." Fluister ik. Harry kijkt me verdrietig aan. Ik sta op en knuffel hem, nog zonder dat ik het zelf door had. Hij slaat zijn armen aarzelend om me heen.

Ik hoor hem zuchten en zijn neus ophalen. Ik wrijf rondjes over zijn rug. Ik ga, met hem in mijn armen, naast hem zitten op bed.

"Voelt dit verkeerd?" Vraag ik na een tijdje. Hij schudt zijn hoofd en houdt me beter vast. Ik glimlach breed. "Voel je je nu vies?" Hij schudt zijn hoofd.

Hij trekt los uit de knuffel en kijkt me aan. Hij glimlacht zwak.

"Dit wilde ik al doen vanaf het eerste moment dat ik je zag. Maar inplaats daarvan sloeg ik je." Zegt hij zacht.

Ik plaats mijn hand op zijn wang. Heel even spant hij zich aan, maar dat veranderd snel in een glimlach.

"Ik snap 't niet, Lou." Mijn hart slaat een slag over bij de afkorting van mijn naam. Alleen thuis noemen ze me zo en Niall.

"Wat niet, Hazz?" Hij glimlacht door de naam.

"W-Waarom ben je hier? Waarom ben je aardig tegen mij? Ik verdien je niet, Louis." Ik slik.

Hij heeft gelijk, ik zou hem eigenlijk moeten haten voor wat hij mij heeft aangedaan. Maar ik kan dat niet, ik houd van hem. Geen idee hoe en waarom, maar ik houd van hem.

"Omdat ik om je geef." Antwoord ik.

Hij zucht zacht.

"Louis?" Ik knik. "Ben je verliefd op me?" Ik grinnik een beetje om de manier waarop hij het zegt.

"Ja.." antwoord ik, bang voor zijn antwoordt.

Ik verwachtte dat hij me uit zou lachen, zou zeggen dat ik raar ben, maar inplaats daarvan krijgt hij een mega glimlach.

Ik snap niet waarom hij het überhaupt nog vraagt, aangezien ik hem kuste bij de kluisjes.

"Weet je dat zeker?" Ik lach en knik.

"Ja, Harry. Ik vind je leuk." Grinnik ik. Hij glimlacht breed.

Hij kijkt even heel serieus in mijn ogen, en schiet dan met zijn ogen naar mijn lippen en blijft er naar kijken. Ik bijt op mijn lip. Ik wil hem kussen, nu.

Voordat ik hem kan kussen, kust hij mij al. Een dierentuin slaat op hol in mijn buik. Hij slaat zijn armen om mijn middel en duwt me, nog kussend, met mijn rug op het bed. Hij ligt nu boven op mij. Ik glimlach door de kus heen en trek hem nog dichter tegen me aan.

Zijn lippen zijn zo zacht, zo liefdevol. Ik heb lang op dit moment gewacht.

Hij trekt terug en kijkt me aan. Pretlichtjes staan in zijn ogen en hij glimlacht breed.

"Oh my God." Mompelt hij. "Dat wilde ik zo graag." Ik glimlach en knuffel hem, hij legt zijn hoofd in mijn nek. Hij ligt nog steeds op mij, en aangezien ik kleiner ben dan hem, wordt hij nu best wel zwaar.

"Je wordt zwaar." Lach ik. Hij grinnikt en draait ons in één beweging om. Nu lig ik op hem. "Dus, Uh. Hoe zit 't nu? Tussen ons?" Hij glimlacht en haalt zijn schouders op.

"Ik ben nieuw in dit vak, dus vertel jij het me maar." Ik bloos.

——

Oeehhh!

Vinden jullie dat het te snel gaat tussen hun? Of is 't goed zo?

Vergeet niet te stemmen!

Love you

X KaylinStylesx