I don't know. Larry stylinson✔️ (DUTCH)

Hoofdstuk 8.

Louis' POV

Ik loop samen met Niall de kantine in. We gaan bij Marcel en Austin staan. Ik kijk even snel op mijn rooster om te kijken welk vak we straks hebben.

"Ik moet nog even naar mijn kluis. Ik ben zo terug." Zeg ik als ik me bedenk dat mijn biologie boek nog in mijn kluisje ligt.

"Moet ik mee?" Vraagt Niall. Ik schud mijn hoofd. Hij zucht en kijkt me aan met een weet-je-het-zeker gezicht. Ik glimlach naar hem en loop naar de kluisjes.

Ik zucht als ik Harry bij zijn kluisje zie. Ik loop er naar toe en open mijn kluis. Ik verwissel wat boeken en zoek mijn bio boek. Als ik hem eindelijk gevonden heb stop ik hem in mijn tas. Ik verwacht dat mijn kluisje elk moment door Harry kan worden dichtgeslagen. Maar in plaats daarvan, kijkt hij naar me en volgt hij elke beweging die ik maak. Ik word er nerveus van.

"Is er wat?" Vraag ik, maar bedenk me later pas dat ik dat misschien niet moest zeggen. Hij haalt zijn schouders op. Ik kijk hem raar aan en wil weglopen, maar de grote hand van Harry pakt mijn schouder vast.

"Luister, homo." Ik slik hoorbaar. "Dat ik je thuis gebracht heb, betekent niet dat je zo tegen me kan praten." Sist hij. Ik knik. Hij blijft nog een tijdje in mijn ogen kijken, terwijl ik ondertussen al verdrink in de zijne.

Ze lijken veel helderder dan normaal, normaal staan ze zo donker. Zijn ogen zijn mooi groen. Harry is best knap eigenlijk.

Harry schud verward zijn hoofd en geeft een duwtje waarna hij wegloopt. Ik raap mezelf weer bij elkaar en loop terug naar Niall en de rest.

"Ik zag Harry net heel verward of zo weglopen. Is er wat gebeurd bij de kluisjes, Lou?" Ik schud mijn hoofd. "Weet je het zeker? Je kan alles tegen me zeggen, he." Ik knik. Ik ga niks vertellen, dat mag niet van Harry.

Ik loop rustig op weg naar huis. Ik rits mijn jas verder dicht en stop mijn handen in mijn zak, het begint echt winter te worden.

"Louis!" Roept iemand. Ik draai me om en zie Zayn aan komen rennen. Ik wil me omdraaien en weg rennen, maar hij klinkt niet boos of dreigend dus ik besluit te stoppen met lopen.

"Uh, hoi Zayn." Mompel ik als hij bij me staat. Hij geeft me een glimlach. Oké?

"Ik loop even met je mee naar huis, goed?" Ik knik maar gewoon.

"Uh, Zayn?" Hij knikt als antwoord dat ik door moet gaan. "Is er misschien iets dat ik voor je kan doen?" Vraag ik verward. Het lijkt me niet dat hij vrijwillig met me mee wilt lopen.

"Nee." Zegt hij. Ik kan horen dat hij liegt.

"Vertel." Zayn grinnikt.

"Uh, jij bent goed in Frans, toch?" Vraagt hij. Ik zucht en knik. "Ik vroeg me dus af of-"

"Ja, ik geef je wel bijles." Onderbreek ik hem.

"Echt?" Ik knik. Hij glimlacht blij. "Thanks, Louis!" Ik lach zacht. "Wanneer?" Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Bij jou thuis?"

"Uh, oké. Maar ik zeg alvast dat het nogal een drukke boel is." Zeg ik. Zayn kijkt me vragend aan. "Met 4 zusjes." Voeg ik dan toe. Hij vergroot zijn ogen en lacht.

"Geen wonder dat je gay bent." Zegt hij. Mijn hoofd schiet zijn kant op. Hij ziet het. "Grapje." Zegt hij met een lach. Ik zeg er niks op terug.

"Wanneer wil je dan? We zijn nu bijna bij mijn huis." Zeg ik.

"Nou, dan nu." Zegt hij.

"Ik heb vaste dagen nodig." Zeg ik. Zayn zucht.

"Weet ik veel. Op een woensdag en vrijdag of zo." Zegt hij. Ik knik weer. Het is nu vrijdag, weekend. Vrijdag blijft de leukste dag.

"We zijn er." Zeg ik als ik stop voor mijn huis. Ik open de deur en laat Zayn naar binnen. "Mam! Ik ben thuis." Roep ik. Meteen hoor ik allemaal voetstappen van overal in het huis komen. Ik lach.

Mijn moeder staat er al en bekijkt Zayn van top tot teen, net zoals de rest die er bij zijn komen te staan. Ik loop richting de trap maar word tegen gehouden door Zayn's stem.

"Ga je me niet voorstellen, Louis?" Vraagt hij met een grijns. Ik rol mijn ogen.

"Familie, Zayn. Zayn, familie." Zeg ik en loop terug naar de trap.

"Zayn, mooie naam." Zegt mijn moeder. Ik pak Zayn bij zijn pols en trek hem mee.

"Leuk jullie te ontmoeten!" Roept hij nog snel vanaf de trap. Ik loop mijn kamer in. "Leuke kamer." Zegt Zayn terwijl hij mijn kamer bekijkt.

"Zullen we beginnen?" Vraag ik uiteindelijk. Hij knikt en pakt zijn boeken erbij. We zitten op mijn bed. Ik zit bij het hoofdstuk en Zayn aan het voeteneind. Ik leg wat uit waarna we beginnen met opdrachten maken.

"What the fuck." Mompelt Zayn.

"Wat?" Vraag ik.

"Uh, ik snap hier helemaal geen moer van." Zegt hij. Ik grinnik en leg hem uit wat je moet doen bij de opdrachten die hij niet snapt.