Hoofdstuk 22

2.8K 96 23
                                    

Harry's POV

"Harry!" Hoor ik mijn moeder roepen. Ik zucht en trek mijn deken over mijn hoofd. "Harry! Kom je bed toch is uit!"

"Nee, laat me!" Roep ik. Mijn moeder zucht.

"Je ligt nu al dagen in je bed sinds Louis weg ging! Kom eruit en probeer nog wat te maken van je leven!" Ik kreun geïrriteerd.

"Zonder hem wil ik niet leven!"

"Harry, ga dan met hem praten. Ik weet niet of hij met je wilt praten, wat ik begrijp, maar als je hem wilt moet je er ook moeite voor doen. Ik weet dat dat nieuw voor je is, maar je zal het moeten proberen wil je hem ooit nog terug krijgen." Ik zucht luid.

Ze heeft gelijk. Maar hij wilt niet met me praten. Ik heb hem berichtjes gestuurd dat het me spijt en dat ik wil praten, maar hij negeert me.

Ik heb spijt van wat ik zei. Ik wil hem helemaal niet dood hebben, dan zou ik niet eens kunnen leven. Ik had gewoon een woede uitbarsting. Maar dit alles is wel zijn schuld. Zegt een stemmetje in mijn hoofd.

Ik sta op en besluit een douche te nemen. Ik stap onder de douche en ontspan door de warme stralen over mijn lichaam. Ik sluit mijn ogen en denk na.

Ik stap de douche uit, kleed me aan en loop naar beneden. Mijn moeder en zus kijken me aan.

"Uh, ik... ga naar Louis." Zeg ik onzeker. Gemma staat op en geeft me een knuffel, verbaasd knuffel ik terug.

"Het komt goed, Hazza." Ik knik.

Ik stap mijn auto in en rij naar Louis' huis. Het is maar 5 minuten rijden, maar oké.

Ik stap uit en bel aan bij Louis. Mijn handen trillen en ik ben ontzettend zenuwachtig. Is dat normaal?

De deur wordt geopend door een mooi meisje. Volgens mij was dat zijn zusje. Lottie? Ze kijkt me droog aan.

"Ja, wat is er?" Vraagt ze eentonig. Ik begrijp nu wel wat ik Louis heb aangedaan...

"Ik w-wil Louis spreken." Zeg ik zacht.

"Waarom? Heb je niet al genoeg gezegd?" Ik zucht en mijn ogen beginnen te tranen.

"Alsjeblieft Lottie, ik heb hem nodig." Smeek ik.

"Dat had je eerder moeten bedenken." Mompelt ze en wilt de deur dicht doen, ik klem snel mijn voet tussen de deur zodat het niet dicht kan. Lottie zucht.

"Alsjeblieft." Er rolt een traan over mijn wang. "Ik wil hem zien, ik wil met hem praten." Ik voel me zo zielig nu. Ik smeek om een jongen...
Lottie zucht diep.

"Wacht hier." Zucht ze.

Ik blijf braaf wachten terwijl ik harde stemmen hoor en wat gerommel waarna de deur weer verder wordt geopend. Ik zucht.

"Sorry, Harry. Hij wilt niet met je praten." Ik kijk naar beneden, haal mijn neus op en knik, waarna ik me opdraai en weg loop.

Ik ga in mijn auto zitten en barst in tranen uit.

"Godver!" Roep ik. Ik sla hard tegen mijn stuur waardoor mijn auto toetert. "Fuck!" Schreeuw ik. Waarom kan niks goed gaan in mijn leven?!

Ik start mijn auto en rij terug naar huis. Ik zet de radio hard aan en let alleen op het verkeer. Ik hoef natuurlijk geen aanrijding.

Ik stap uit en gooi hard mijn deur dicht. Ik open de voordeur en smijt die ook dicht. Meteen stamp ik naar boven. Ik gooi alles wat ik onderweg tegen kom weg en schreeuw. Uit frustratie trek ik hard aan mijn haar.

"Harry." Hoor ik mijn zus zeggen. "Het ging niet goed?" Ik schud mijn hoofd. "Wat is gebeurd?"

Ze pakt mijn handen vast en begeleid me naar mijn bed, daar gaan we op zitten en Gemma probeert me rustig te krijgen.

"Niks! Er is helemaal niks gebeurd!" Roep ik. Tranen staan weer in mijn ogen. Ruw veeg ik ze weg, ik ben geen watje!

"Wat bedoel je?"

"Hij wilde me niet zien of met me praten." Zeg ik. Weer komen tranen op in mijn ogen. Ik veeg ze weer weg en haal mijn neus op.

"Hazz, het is echt niet erg als je moet huilen." Zegt Gemma zacht met een grinnik. Ik knik.

"Ik wil niet leven als hij me niet meer wilt." Gemma glimlacht zwak.

"Je hebt het ook gered zonder hem, niet?"

"Ja! Maar toen ik hem voor het eerst zag voelde ik al wat raars! Iets wat ik niet mag voelen bij een jongen!" Gemma kijkt me aan. "Vanaf dat moment haatte ik hem." Er rolt een traan over mijn wang. "Hij maakte me tot iets wat ik niet ben!" Roep ik en wrijf met mijn handen over mijn gezicht.

"Je kan Louis niet de schuld geven dat je homo bent elke keer dat je boos bent, Harry. Je bent het altijd al geweest, maar Louis heeft je dat in laten zien. En nee, niemand verwachtte het van je, aangezien je elk meisje op school al een keer geneukt hebt." Ik kijk haar met een ben-je-serieus-blik. "Maar niemand vind het erg, Hazz. We zijn allemaal blij met hoe je bent. Ook papa." Zegt ze streng.

Ik kijk weg. Een aantal seconde is het stil tot ik weer ik tranen uit barst. Mijn zus neemt me in haar armen.

"Fuck! Ik haat m'n leven!" Gemma wrijft rustig over mijn rug.

——
Poor hazz😓

Vergeet niet te stemmen! X

Love you.

X KaylinStylesx

I don't know. Larry stylinson✔️ (DUTCH)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu