I don't know. Larry stylinson✔️ (DUTCH)

Hoofdstuk 9

Louis' POV

"S-sorry." Zeg ik bang als ik door heb dat ik net tegen Liam en Harry heb gezegd dat ze me met rust moeten laten. Ze kwamen op me af bij de kluisjes. Ik heb spijt dat ik het gezegd heb.

"Met sorry bereik je niks, homo!" Sist Liam en kort daarna voel in een trap tegen mijn scheen. Ik bijt hard op mijn lip en probeer niet te huilen.

Harry pakt me vast bij mijn haar en trekt mijn hoofd tegen de kluisjes. Hij slaat in mijn buik waardoor ik naar adem hap. Liam trapt tegen mijn been, Harry laat me los en ik val op de grond.

"Faggot!" Zegt Liam waarna ze weglopen. Ik probeer mijn telefoon te pakken, maar ik heb te veel pijn.

"Louis!" Hoor ik Niall roepen. Ik laat een kreun horen. Ik hoor Niall op me af rennen. "Fuck, Louis. Gaat het?" Vraagt hij bezorgd. Ik schud mijn hoofd. "Waar doet het pijn?" Ik grijp mijn buik. Niall zucht gefrustreerd. "Fucking klootzakken." Ik schrik van zijn taalgebruik. Maar negeer het. "Wie waren het?" Ik kijk hem aan met een ben-je-serieus-blik. "Ik bedoel wie van hun waren het?"

Ik probeer recht te gaan zitten. "Harry e-en Liam." Fluister ik. Niall knikt.

"Wacht maar. Ze gaan boeten." Sist Niall. Ik schud hevig mijn hoofd.

"Nee, Niall. Het is mijn eigen schuld. Ik heb het verdient. Please, laat je er buiten."

"Wat!? Je hebt het verdient!?" Zegt hij hard. Ik schrik een beetje. "Waarom zou je dat verdienen!?" Vraagt hij. Ik kijk hem alleen aan. "Omdat je homo bent? Is dat het?" Ik knik langzaam.

"Ik ben vies." Fluister ik. Niall haalt zijn hand door zijn haar. Ik zweer tranen te zien staan in zijn ogen.

"Je bent niet vies, Lou. Homo zijn is hartstikke normaal." Zegt hij zacht. "Ik ga naar ze toe, maar eerst breng ik je thuis." Zegt hij. Ik knik. Ik sta op en Niall ondersteunt me. Samen lopen we naar zijn auto.

Ik leg vermoeid mijn hoofd tegen het raam wanneer Niall de auto start. De rit is stil. Ik ben te moe om te praten en Niall denkt veel na, ik zie het aan de frons op zijn gezicht.

Niall helpt me uitstappen wanneer we bij mijn huis zijn. Ik ben bang om naar binnen te gaan. Alleen mijn moeder is thuis en misschien Lottie. De rest zit op school.

Niall belt aan waarna er even later wordt open gedaan. Lottie slaat haar handen voor haar mond wanneer ze me ziet.

"My God, Lou." Fluistert ze met tranen in haar ogen. Ze neemt me over van Niall en begeleid me naar de woonkamer, Niall volgt.

"Louis, wat is er gebeurd!?" Vraagt mijn moeder geschrokken. Ik gooi haar een blik. "Sorry, ik weet wel wat er gebeurd is." Zegt ze dan. "Baby toch." Mompelt ze wanneer Lottie me op de bank zet.

"Ik vond hem op de grond bij de kluisjes, het is beter als hij vandaag en morgen thuis blijft." Zegt Niall. Ik schud mijn hoofd.

"Nee, dat kan niet!" Zeg ik. "Ik kan geen zwakte tonen."

"Godver, Louis!" Zegt Niall gefrustreerd. Hij geeft mijn moeder een verontschuldigende blik voor zijn taalgebruik, voor hij verder gaat. "Kijk naar jezelf." Zegt hij. Lottie knikt. "Rust uit, oké?" Ik knik. "En als je denkt dat je sterk genoeg bent, morgen naar school te gaan, dan bel je me, dan kom ik je halen. Goed?" Ik knik. Hij glimlacht. "Ik moet nu terug naar school. Ze komen hier niet zomaar mee weg." Zegt hij.

"Je kunt ze niet beide aan, Niall." Zeg ik. Hij glimlacht.

"Geloof me, Lou. Ik ken ze beter dan jij, dan wie dan ook. Dat zit wel goed. Maak je niet druk." Ik knik vragend. Hij legt zijn hand op mijn schouder en knijpt er zacht in. Hij glimlacht naar mij en de rest voor hij wegloopt.

"Hij is een aardige jongen." Zegt mijn moeder. Lottie pakt een deken en legt het over me heen.

"Ga maar slapen." Glimlacht ze. Ik knik en sluit mijn ogen.

De volgende ochtend word ik wakker met barstende koppijn. Ik kreun als ik probeer te zitten. Ik lig nog steeds op de bank. Ik grijp naar mijn hoofd wanneer er een pijnlijke steek doorheen gaat.

"Hey, Lou. Hoe voel je je?" Vraagt Lottie. Ik schud mijn hoofd. Ze loopt weg en komt even later terug gelopen. "Hier." Zegt ze lief en geeft me een glaasje water en een pijnstiller. Ik glimlach en neem het in.

Mijn moeder komt de kamer ingelopen, gevolgd door mijn andere zusjes. "Je blijft vandaag thuis, Lou." Zegt mijn moeder. "Ik heb je zusjes uitgelegd wat er is gebeurd, we laten je met rust, goed?" Ik knik.

Ik sta op van de bank, na dat ik heb ontbeten. Ik kleed me uit en ga onder de douche staan. Ik denk altijd veel na onder de douche, waardoor ik er te lang onder sta.

Ik zet de douche uit wanneer ik mijn moeder hoor roepen dat ik eruit moet. Ik trek langzaam mijn schone kleren aan. Ik loop naar beneden en ga op de bank zitten. Ik kijk even wat op mijn telefoon.

"Uh, Lou?" Ik kijk op en zie Daisy staan. Ik glimlach en knik. "Heb je nog pijn?"

"Niet echt." Daisy knikt.

"Wil je met mij en Phoebe naar de speeltuin?" Ik knik en loop naar de gang. Daisy roept blij naar Phoebe dat we gaan. Grinnikend trek ik mijn jas aan en loop met de tweeling naar buiten.

——

Vergeet niet te stemmen!

Love you.

X KaylinStylesx