I don't know. Larry stylinson✔️ (DUTCH)

Hoofdstuk 21

Louis' POV

"Ga weg, alsjeblieft." Zegt hij. Ik schud mijn hoofd. "Louis, ga verdomme weg!" Roept hij.

Ik zet een stap naar achter en slik de brok in mijn keel weg. Zijn moeder kijkt me medelijdend aan.

"Nee, waarom?" Vraag ik zacht.

"Ga weg! Het is godverdomme allemaal jou schuld!" Roept hij en tranen lopen over zijn wangen.

Ik schrik. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Wilt hij het nu opeens niet meer proberen? Ik voel tranen over mijn wangen.

"Door jou haat mijn vader me! Door jou raak ik vrienden kwijt!" Roept hij en haalt zijn hand door zijn haar en trekt er aan. 

"Harry, je-"

"Nee! Mam! Houd je erbuiten." Zijn moeder zucht. Ik geef haar een geruststellende blik en ze verlaat de kamer. Nu sta ik er alleen voor.

"Ik dacht dat je het wilde proberen, Hazz." Zeg ik zacht. Harry slaat hard op tafel waardoor ik schrik.

"Noem me niet zo!" Ik begin nu een beetje boos te worden en kijk hem onbegrijpelijk aan. "Laat me met rust! Verdwijn uit mijn ogen, homo!" Ik kijk hem kwaad aan.

"Je bent zelf niet eens hetero!" Roep ik terug.

"Houd je bek!"

Hij gaat recht voor me staan en kijkt me dreigend aan. Ik ben bang, heel bang, maar ik laat niks merken. Hij heft zijn vuist om me te slaan. Ik maak een piep geluidje en sla mijn armen over mijn hoofd.

"Ik had je godverdomme gewoon dood moeten slaan!" Schreeuwt hij. "Dan was dit verdomme ook nooit gebeurd!"

Mijn mond valt open en mijn ogen worden groot. Ik huil niet, ik schreeuw niet, ik voel niks. Ik kan hem alleen maar aan kijken met een zwaar geshockeerd gezicht. Hij lijkt te beseffen wat hij zei.

"Fuck. Lou, dat meende ik niet." Zegt hij snel.

Ik zet hoofdschuddend een paar stappen naar achter met nog steeds grote ogen. Zijn moeder staat in de deur opening met haar hand voor haar mond, betraande, rode, grote ogen toe te kijken hoe haar zoon zijn vriendje dood wenste.

"Nee, Harry. Je was heel duidelijk. Ik ga, zoals je wilde." Zeg ik.

"Nee, wacht! Ik meende het echt niet!" Ik draai me om.

"En ik wil je ook nooit meer zien!" Roep ik. "What the fuck dacht ik wel niet, toen ik dacht dat dit kon werken!" Schreeuw ik huilend. "Ik had het kunnen weten!" Harry loopt dichterbij maar zijn moeder houdt hem tegen. Ze schudt haar hoofd.

"Laat hem, Harry." Zegt ze, teleurgesteld in haar zoon. Ik kan zien hoe Harry niet in tranen uit probeert te barsten.

"Ik wil je nooit meer zien, Harry." Zeg ik en ren het huis uit.

Ik ren over straat, huilend. Na een tijdje kan ik niet meer en zak huilend neer tegen een boom. Ik heb mijn handen in mijn haar en mijn hoofd op mijn opgetrokken knieën, luid snikkend.

"Louis?" Hoor ik een bekende stem zeggen. Ik kijk op en zie Liam staan. "Wat is er?"

Ik schuif geschrokken en stukje bij hem weg als hij dichterbij komt. Hij doet zijn handen in de lucht met opgetrokken wenkbrauwen.

"Ik doe je niks." Hij gaat langzaam naast me zitten. "Wat is er?" Vraagt hij nog een keer.

"H-Harry." Antwoord ik zacht.

"Wat is er met Harry?"

"We... ik ... hij." Ik snik tussen mijn woorden door waardoor ik niet goed uit mijn woorden kom.

"Hey, rustig." Hij trekt me tegen zich aan en zorgt dat ik wat rustiger word. "Gaat het weer?" Ik adem diep in en uit en knik. "Oké, leg het maar uit."

"Harry en i-ik hebben of hadden, besloten een relatie aan te gaan," begin ik. Liam knikt. "Het ging best goed, ondanks Harry's onzekerheden over zijn sexualiteit." Ik stop even. Liam knikt weer. "Hij was vanochtend nog heel lief en gaf me een kus en zo toen hij ging werken. Maar toen ik bij hem thuis kwam na zijn werk, had 'ie een woede aanval of zo iets." Liam knikt bezorgd. "Hij begon tegen me te schreeuwen dat het mijn schuld is dat zijn vader en zijn vrienden hem haten."

"Wat? Ik zou hem nooit haten, homo of niet, hij blijft mijn beste vriend." Ik knik. "Ga verder."

"Hij riep dat ik weg moest gaan. Hij scholdt me uit. Ik werd boos en schreeuwde terug. En toen, toen zei hij... toen zei-" verder kom ik niet want ik begin alweer te huilen. Liam wrijft over mijn rug.

"Wat zei die, Louis?"

"Dat 'ie me gewoon dood had moeten slaan zodat dit alles niet gebeurd zou zijn." Snik ik. Liams mond valt open.

"Echt waar?" Ik knik. "My God. Dat meende hij sowieso niet." Ik haal mijn schouders op.

"Dat zei hij al, maar ik werd boos, ik was geshockeerd. Ik zei dat ik hem nooit meer wilde zien en ben weggegaan. Maar verder dan deze boom kwam ik niet."

"Ach, Lou. Wat heftig. En nu?" Ik haal mijn schouders op.

"Nu niks. Hij wilde me zelfs slaan." Mompel ik.

"Jeez, hij was echt boos." Ik knik.

Ik en Liam hebben nog wat gepraat en daarna is hij met me mee gelopen naar huis. Ik bedankte hem en liep naar binnen, waar ik meteen naar boven rende, me op bed liet vallen en mezelf inslaap heb gehuild.

——
Poor Loulou. Stupid Hazza!

Vergeet niet te stemmen!

Love you.

X KaylinStylesx