I don't know. Larry stylinson✔️ (DUTCH)

Hoofdstuk 33

Louis' POV

Ik word wakker door mijn telefoon die afgaat. Slaperig neem ik op.

"Hallo?" Zeg ik met mijn ogen dicht en ochtend stem. Ik hoor iemand aan de andere kant naar adem happen.

"H-Hoi, Louis." Ik schiet omhoog, helemaal klaar wakker in een seconde.

"Oh, Hey." Zeg ik zacht.

"Je zei dat ik moest bellen als ik het accepteer. Ik wilde je eerder bellen, maar door mijn taakstraf mocht ik geen telefoon." Hij klinkt onzeker. "Mag ik alsjeblieft naar je toe komen?" Vraagt hij met een trillerige stem. "Ik mis je." Zegt hij, ik kan horen aan zijn stem dat hij huilt maar het probeert te verbergen. Ik zucht zacht.

"Ja." Zeg ik alleen.

"Oké, ik ben er in een half uur." Zegt hij snel en hangt op.

Ik sta zuchtend op en neem een korte douche. Ik kleed me weer aan en föhn mijn haar droog. Ik poets mijn tanden goed, ik heb toch geen zin in ontbijt.

Mijn hart schiet in mijn keel wanneer ik de deur bel hoor. Ik ren naar beneden en zie dat mijn moeder net de deur open doet.

"Harry!" Zegt ze blij. "Och jongen, wat goed je te zien."

Hij praat even met haar over hoe het gaat en ziet dan mij. Hij is meteen stil en blijft naar me kijken. Ik kuch ongemakkelijk. Mijn moeder voelt de awkwardness en loopt weg.

"Zullen we naar boven?" Vraag ik een tikkeltje nerveus. Geen idee waarom ik zo nerveus ben. Hij knikt en volgt me naar boven.

We gaan zitten op bed en kijken naar de grond. Ik kijk op naar Harry als ik een hele zachte snik hoor. Ik kijk hem medelijdend aan. Heb ik dit veroorzaakt?

"Harry, wat is er?" Vraag ik zacht. Zijn onderlip trilt.

"Het spijt me." Piept hij. Even denk ik dat hij mijn hart kan horen breken. "Elke fucking keer word ik zo boos op mezelf! Ik probeer wat aan mijn woede te doen, maar het lukt niet."

Hij knijpt zijn handen vast in zijn haar en trekt er aan. Ik haal zijn handen uit zijn haar en kijk hem aan met een blik dat hij verder moet praten. Tranen vallen geluidloos uit zijn ogen.

"Elke keer denk ik dat het beter is gewoon een meisje te daten, maar dan, als jij weg bent en boos op me bent door wat ik zeg of doe, voel ik me leeg en ongelukkig, maar als je dan weer terug komt voel ik me compleet en gelukkig. Het voelt zo goed maar ook zo verkeerd. Wat is dat, Louis?" Hij kijkt me verdrietig aan. "Is dat liefde?" Ik glimlach door de vraag. "Elke keer als ik aan je denk dan voel ik rare kriebels in mijn buik en als we zoenen voel ik dat. Als ik naar je kijk dan voel ik trots. Ik wil het liefst elke minuut van de dag bij je zijn en ik mis je niet normaal erg als je weg bent." Hij snikt zacht. Er loopt een traan over mijn wang. "Is dat liefde, Louis?" Nog nooit heeft iemand zo over me gepraat.

"Ja, Hazz, dat is liefde. En die liefde zou je moeten accepteren, voor wie of wat het dan ook is. Liefde vraagt niet aan wie je haar weg mag geven, ze doet het gewoon en het maakt haar echt niet uit aan wie het is." Harry krijgt een klein glimlachje, maar dan verdwijnt 'ie weer.

"Maar, je wilt niet bij me zijn als ik mijn liefde voor jou niet accepteer, toch?" Mijn hart maakt een sprongetje bij de 'mijn liefde voor jou' woorden.

"Nee, ik kan gewoon niet bij iemand zijn die zijn liefde voor mij niet kan accepteren." Harry knikt bedroeft.

Hij mompelt iets maar ik versta het niet, ik vraag hem het nog een keer te zeggen. Het duurt even maar hij geeft uiteindelijk toch duidelijk antwoord.

"Ik vind het moeilijk." Zegt hij. Ik kijk hem vragend aan. Hij zucht zachtjes. "Ik vind het moeilijk het te accepteren." Ik geef hem een glimlach.

"Ik wil je helpen, Hazz. Maar dan moet je me ook toelaten en het willen." Hij knikt meteen.

"Ik wil heel graag, Lou. Ik hou van je." Ik glimlach.

Ik kan me niet meer inhouden. Ik spring op zijn schoot en kus hem. Hij lacht en samen vallen we naar achter. De kus is lief en niet meer dan een kus. Gewoon liefde en gemis. Want ik heb deze jongen zielsveel gemist. Ik trek terug en kijk hem aan.

"Ik ook van jou." Fluister ik.

Hij glimlacht en trekt me tegen zich aan. Ik leg mijn hoofd in zijn nek met zijn armen om mijn middel.

"Alsjeblieft, verlaat me niet nog een keer. Mijn hart herstelt nog." Ik grinnik zacht.

"Zal ik niet doen, love." Hij drukt een kus op mijn hoofd en houdt me nog steviger vast.

——
Het is weer goeeddd!

Ik ben niet zo goed in drama schrijven, dus vandaar dat het echt slecht is😂 sorry🤷🏽‍♀️

Ik heb zo weinig inspiratie!😩
Tips altijd welkom!

Vergeet niet te stemmen! Xx

Love you.

X KaylinStylesx