I don't know. Larry stylinson✔️ (DUTCH)

Hoofdstuk 12

Louis' POV

"Hey, mam." Zeg ik vrolijk als ik mijn moeder met Lottie binnen zie lopen. Morgen mag ik als het goed is naar huis.

"Hey, schat. Hoe voel je je?" Ik haal mijn schouders op.

"Kan beter. Ik heb alleen nog last van mijn rug." Zeg ik. Lottie geeft me voorzichtig een knuffel, na mijn moeder.

"Gelukkig mag je morgen naar huis, je zusjes missen je." Zegt ze met een lach. Ik glimlach.

Gisteren is Harry niet op bezoek geweest. De dag daarvoor wel, toen hij een glas had laten vallen.

"Lou, wie zijn er allemaal langs geweest?" Vraagt Lottie.

"Jullie allemaal, Niall en Harry." Na dat laatste besef ik me dat ik nu moet gaan vertellen wie dat is.

"Oeh, wie is Harry?" Vraagt Lottie met een pedo-face. Ik lach zacht.

"Dat is een jongen van mijn school, maar geloof me hij is niet homo." Zeg ik. Dan besef ik me dat ik weer iets doms heb gezegd.

"So, you like him?" Zegt ze met wiebelende wenkbrauwen. Ik voel me rood worden en duw mijn hoofd in mijn kussen.

"Kunnen we het hier een andere keer over hebben?!" Zeur ik. Ik haal mijn hoofd uit mijn kussen als er op de deur wordt geklopt. "Uh, binnen!"

De deur wordt geopend, en daar staat, jawel, Harry Styles. Mijn ogen vergroten en ik duw mijn hoofd snel weer in mijn kussen.

"Oh, uh. Zal ik later terug komen?" Hoor ik Harry vragen.

"Nee hoor, je mag er wel bij komen zitten." Hoor ik Lottie zeggen.

Ik haal mijn hoofd uit het kussen en kijk hem aan. Hij geeft me een korte glimlach.

WAT IS ER TOCH MET HEM?!

Waarom doet hij zo aardig? Eerst slaat 'ie me helemaal verrot en nu doet hij heel lief.

"Uh, Hey." Zeg ik ongemakkelijk. Hij glimlacht terug.

"Zeg, Louis. Wie is dit?" Grijnst Lottie. Ik rol mijn ogen.

"H-Harry." Zeg ik zacht.

"H-Harry?" Mijn zus lacht om zichzelf.

"Hey, Harry. Ik ben Johannah, moeder van Louis." Harry schudt haar hand en doet het zelfde bij Lottie.

"Dus, wat ben je van Louis?" Vraagt Lottie. Harry kijkt me even aan en haalt dan zijn schouders op.

"Uh, ik zag het ongeluk gebeuren en heb de ambulance gebeld, ik kom af en toe kijken hoe het gaat en ik zit bij hem op school." Zegt Harry waarna hij op zijn lip bijt. Ik kijk snel weg, want, damn, hij is hot als hij dat doet.

"Och jongen, hoe gaat het met je nadat je dat hebt moeten zien?" Ik rol mijn ogen door mijn moeders overbezorgde gedrag.

"Het gaat nu wel weer goed, hoor." Glimlacht Harry.

"Nu wel weer?" Vraagt Lottie. Ik kan wel naar ze schreeuwen dat ze hun verdomde mond moeten houden, maar ik houd me stil. Harry kijkt mij aan terwijl hij antwoord geeft.

"Ja, ik ben nogal geschrokken. Ik dacht dat hij dood was." Hij kijkt me nog steeds aan en ik weet niet wat ik moet doen. Mijn moeder wilt weer wat zeggen, maar ik onderbreek haar.

"Maar ik leef nog." Zeg ik zacht. Harry glimlacht. Hij opent zijn mond, maar sluit hem weer. Hij lijkt te beseffen dat er meer mensen zijn in de kamer. "Kunnen jullie heel even op de gang wachten? Ik wil met Harry praten." Harry kijkt verrast en toch blij naar me op. Oké?

Mijn moeder en Lottie lopen weg. Harry komt naast me zitten en kijkt me vragend aan. Ik zucht.

"I-Ik snap het niet." Mompel ik.

"Wat niet?"

"Waarom je hier bent. Waarom je zo aardig tegen me doet." Zeg ik. Hij kijkt naar beneden.

"Uh, ja. Ikuh..." Ik kijk hem vragend aan. "Ik wil gewoon weten of je oké bent." Zegt hij.

"Weet je," begin ik. Ik begin boos te worden. "al de pijn die jij me dagelijks geeft, doet meer pijn dat dit!" Zeg ik boos. Harry kijkt schuldig. "Je doet alsof er nooit iets is gebeurd, maar dat is er zeker wel." Ik heb geen idee waar ik mijn moed vandaan haal.

"Louis, ik, ik, uhm." Stamelt Harry. Ik zucht. Ik trek mijn mond open om wat te zeggen maar sluit hem weer meteen wanneer Harry het woord zegt.

"Wat zei je?" Vraag ik verward.

"Sorry. Het spijt me, oké? Ik, ik, heb een reden waarom ik je zoveel pijn doe." Zegt hij.

"En dat is?"

"Ik kan het je niet vertellen." Ik kijk hem doordringend aan.

"Welke reden is er goed genoeg om mij in elkaar te kunnen slaan? Vertel het me gewoon." Harry staat op.

"Ik zeg toch dat ik het verdomme niet kan zeggen!" Ik schrik van zijn uitbarsting. "Godver!" Hij lijkt met zichzelf in gevecht. "Fuck! Ik ga weg. Ik kom niet meer terug." Ik kijk hem verward aan. "Ik zie je wel weer op school. Homo." Ik slik.

Harry loopt weg en ik blijf verward achter. Geez...

"Lou, wat is er gebeurd?" Ik merk nu pas dat ik huil. Lottie neemt me in haar armen.

Harry heeft last van stemmings wisselingen, geloof ik.