× MUCİZE ×

M-30 "Yakışır bir gözyaşın geçersin enleri..."

Selammmmm! Naber bebeklerim? Nasıl gidiyor? Çünkü benim ki pek gitmiyor. Uykusu olan dünyanın sonuna kadar uyumak isteyen bir ben miyim? Bölüm başlığımız hakkında ne düşünüyorsunuz? Bence harika bir şarkı, Edis'e ve şarkılarına bayılıyorum.

Yorumlarınızı telefon başında bekliyor olacağım.

-Seviyorum lan sizi
Xxxx

İyi okumalar lokma tatlılarım!

*

****

Gelen deli cesaretiyle yaptığım şeyin sonuçlarını hiç düşünmeden haraket ediyorum. Aldığım gazla eve girdim. Can'ı görsem ilan-ı aşk ederdim o derece bir patlama yaşıyorum. Kapıyı kapatıp ayakkabılarımı çıkardım ve odama yürüdüm. "Korkmuyorum, ben ölmekten, korkmuyorum." Diye söylenmeye başlamış ne yapmam gerektiğini düşünüyorum. Ne yapacağımı bilmeden elim ayağım buz kesilmiş ortalıkta volta atmaya başladım. Ne cevap verecek? Ne diyecek? Kızar mı, sinirlenir mi? Doğru mu yaptım? Şimdi ne olacak? Tutuklanır mı?

Telefonum çalmaya başladığını da yerimde sıçrayıp panikle kimin aradığına baktım. Ekrandaki 'Annem' yazısını görünce derin bir oh çektim.

"Alo anne?"

"Kızım!" Diye panikle bağırdı. "Neredesin? Yanında kim var?"

"Ben evdeyim anne. Kimse yok yanımda."

"Ben hemen eve geliyorum. Kapıyı kilitle, kimseye açma. Can evde mi?"

Bir an boşluğuma geldi ve Can'ın evde olabileceğini unuttum. Bizim evde yaşadığını da.... "Şey... ben bilmiyorum." Diyebildim sadece. Sonra yan odaya gittim. Odasında yoktu. Sanırım evde değildi. Geldiğimi duyardı sonuçta seslenirdi.

"Evde yok."

"Hemen onu ara ve bana anlattıklarını anlat. O da işi yoksa eve gelsin." Ona neden anlatıyoruz anlamamıştım ama yine de anneme birşey demedim. Bu benim özelim oluyorken neden o? Sadece evimizde kalıyor. Herşeyi bilmek zorunda mı? Anneme göre evet öyle. Dün ki soğuk davranışları yüzünden ona sinirli hissediyordum bu yüzden içimden onu aramak gelmiyordu. İstemeye istemeye olsa da aradım. Birkaç saniye bekledikten sonra o güzel pürüzsüz ve tatlı sesi kulaklarıma doldu. Bir insan bu kadar mı güzel 'alo' der?

Benden ses gelmeyince "Hayal?" Diye tekrar kanalı kontrol işlevi yaptı. Tabi ses gelmez. Sesinin güzelliğine bile aşık bir kız ile konuşuyorsun. "Hayal orada mısın?"

"Ha evet." Sonunda ağzımdan birşeyler çıkmıştı.

"Birşey yok ya?"

"Hayır yok." Aklımı başımdan almıştı. Ne diyeceğimi unutmuş, aptal aşık moduna geçmiştim. Gömleğimdeki düğmelerle oynayıp sallanıyordum.

"Neden aradın?" Diye sorunca bayloz kafama küt diye iniverdi. Hemen kendimi toplayıp ciddileştim. Boğazımı temizleyip hazır ola geçtim.

"Nerdesin?" Dedim soğuk ses tonumla.

"Ben çalışmadayım."

"Hemen eve gelmen gerek çünkü... çünkü..." söylemekte kararsız kalarak biraz bekledim. Annemin bir bildiği vardır. Yoksa bu konu hiç ilgilendirmez.

"Çünkü peşimde biri var. Annem seni arayıp söylememi istedi."

"Kim? Ben tanıyor muyum?" Bu ne kadar akıllıca bir soru böyle. Fazla casusvari bir soru oldu. Nereden aklına geldi çevreden biri olduğu? Ya da sezmiş miydi birşeyler.