Worse Than Nicotine ✓

2| ne sen Diana'sın ne de ben Steve

Three Days Grace- I Hate Everything About You

Bu noktaya nasıl geldiğimi sorguluyordum.

Az önce müşterilerden birisi tavuğunu ya çok pişmiş ya çok kuru ya da az pişmiş diyerek yaklaşık altı kere yanıma yollamıştı, benim yaptığım şeyse bir harf şeklinde kesilmiş, ki o harf kesinlikle küfürlerden birinin başlangıcı değildi, çiğ tavuğu yanında bir notla birlikte göndermek olmuştu. Notta bıçak kullanmayı ve bunun yanı sıra insan etinin yeniden onarılamayacak kadar yanması için kaç derece gerektiğini iyi bildiğimi yazmıştım. Tamam, kibar olduğum söylenemezdi ama yaklaşık her gün bu tip insanlarla uğraşmaktan artık gına gelmişti ve eğer o adam ya da kadın bana bir kez daha tavuğu yollasaydı, ona seramik tabakla birlikte o çiğ tavuğu yedirebileceğime emindim.

Tabii geldiğim noktadan bahsederken kovulmamı kastediyordum. Sırf bu yıl içinde kovulduğum beşinci restorandı, açıkçası beni kimin ispiyonladığını bilmiyordum. Yardımcılarım olabilirdi, onlara sürekli bağırıp durduğum, özellikle bir önceki gün Jungkook'a gereğinden fazla maruz kalmışsam, doğruydu. Ama onlar henüz gözlerinin önündeki etin hangi hayvana ait olduğunu bilmeyen birkaç beyinsizdi ve onlara tahammül edememem çok normaldi. Bugünkü müşteri de olabilirdi, müdüre gidip beni şikayet ettiğinden emindim ve tanrı aşkına, bu şartlar altında profesyonel olmamı nasıl beklerlerdi?

Her şey o çocuğun gelmesiyle kötüleşti. Bunu biliyordum, özellikle sigarayı bıraktıktan sonra (geçmişimde en yakın arkadaşımın antidepresan olduğu bir dönem de vardı) daha çok gerginleşmiştim ve üzerine Jungkook'un yanıma taşınması ipleri koparmaya yetmişti. Pimi çekilmiş bomba gibi geziyordum etrafta, bana yaklaşan herkese bağırmaya ve küfretmeye hazırdım ki bazı hareketleri gerçekten tolöre edemiyordum. Etmeme de gerek yoktu bence, yaşadığımız hayatta en ufak bir hataya yer yoktu. Mesela yemek yaparken herhangi sıradan bir malzemeyi daha fazla koyarsam o yemek kötü olurdu, aldığınız ilacın dozu birazcık fazla olsa sizi zehirlerdi, hızınızı biraz arttırırsanız trafik kazası yapabilirdiniz. Her şeyin bir ölçüsü vardı, uyulması gereken kurallar da vardı ve her şey mükemmel bir düzen içinde olmalıydı. İşte bunun bozulmasına katlanamıyordum. O beyinsiz herifler eğer aşçı olduysalar, o malzemeleri tanımalılardı.

Bu tip düşünceler içerisinde içmeye gidiyordum, henüz saatin erken olması da umurumda değildi. Öfkeliydim ve içmem gerekiyordu, biraz sakinleşmem gerekiyordu yoksa bu akşam o gerzek çocuğu öldürmememin imkanı yoktu. Bu yüzden o çocuğun çalıştığı yere gitmem ne kadar aptalca, bunu biliyordum. Fakat orada Jungkook vardı ve ucuza içebiliyordum, eh, bugün kovulduğum düşünülürse cüzdanıma dikkat etmem gereken zamandaydım.

Phoenix hoş yerdi. Gündüz liselilerin cheesecake yiyip milkshake içtikleri tatlı bir kafe olsa da akşamları içki servisleri vardı. Gürültülü bir gece kulübü gibi değil, bazen canlı müzik olan sessiz ve sakin bir yerdi. Canlı müzikte çıkan o amatör rock grubunu seviyordum, Jungkook onlardan nefret ediyordu gerçi ama müzikleri güzeldi.

Benim oraya girdiğim saat, daha içki servisinin olmadığı zamana denk geliyordu. Yine de alabileceğimi biliyordum. Orada Jungkook'un yakın arkadaşı ve benim bir diğer en yakın arkadaşım vardı. Aslında benim arkadaşım orada çalışıyor denemezdi ama Jungkook gerzeğinin arkadaşı olacak bir diğer gerzek Yugyeom'un ablasıydı. İşin acı yanı, Yuna ile birçok ortak noktaya sahiptik (gerzekler dahil) ve bu ortak noktalar hep kötü olan şeylerdi. Bunlardan bahsetmek istemiyordum ama birbirimizde aynı olan birçok şey olduğundan anlaşmamız o kadar da zor olmamıştı. Karakterlerimiz pek benziyor olmasa bile. O... tatlı bir kızdı, yani pozitifti işte.

Yuna genelde işsizdi ve işsiz olduğu bu zamanları orada geçiriyordu, Yugyeom'a göz kulak olduğunu söylerdi çoğu zaman ama rock grubundaki çocuklardan biriyle flörtleşiyordu. İşte bu yüzden Yugyeom ve Jungkook o gruptan nefret ediyordu. Bir ara bateristin bagetleriyle pek hoş olmayan bir şeyler yapmaya çalıştıklarını anımsıyordum.