pp souhaila
slaaaaat oe sleeeem hla rassoelah , klonkt het, gevolgd door het gejoel van de meisjes en vrouwen, joejoejoejoeeeeee.
We waren aangekomen bij het hotel waar ik en mijn mannetje de eerste nacht samen zouden gaan beleven. Drie lange vermoeiende dagen zaten erop.
We hadden er voor gekozen om de bruiloft in Nederland te geven, familie uit Marokko hebben wij over laten komen zodat echt iedereen bij deze belangrijkste dag van ons leven aanwezig kon zijn. Ik voelde me net een prinsesje met mijn mannetje zakaria naast me, die mijn hand vasthield. We zaten in een 5meterslange limousine die ons tot het hotel zou brengen, en waar we nu dus gearriveerd waren.
De limo kwam tot stilstand en de chauffeur hield voor ons de deur open. Er waren veel auto's met de stoet meegereden tot het hotel. Gelukkig was het niet druk op de snelweg geweest want ik moet bekennen dat ze er een heel spektakel van hebben gemaakt. Iedereen toeterde erop los en meiden hingen uit de autos te joelen. En wij reden voorop, trots en voldaan, maar ook zenuwachtig voor de nacht die nog komen zou.
Zakaria stapte eerst uit en hielp mij de auto uitkomen. De sleep van de jurk zat een beetje in de weg dus ik greep zijn hand vast en hij trok me zachtjes en sterk eruit. Mijn zusjes die in de auto achter ons hadden gezeten hielpen mij de sleep goed te leggen. Iedereen was ondertussen uitgestapt en het was een drukte van jewelste voor het hotel. De portiers keken met ontzetting naar de grote groep mensen en de scheef geparkeerde autos die zich voor het hotel bevonden. Die zullen wel denken: die Marokkanen weten pas wat echt feesten is!
Zaka pakte mijn hand vast en samen liepen we 2 meter verder naar het trappetje waarop een mooie rode loper verspreid lag. Een tree. Tweede tree. We draaiden ons om en hij fluisterde mij in mijn oor: ''Ik hou van je''. Voordat ik dit kon beantwoorden zetten een paar vrienden van Zaka de zin: ''Zaka bedankt, zaka bedankt, zaka zaka zaka bedankt!'' in. Waarop de hele menigte begon te roepen: Zaka bedankt, zaka bedankt, zaka zaka zaka bedankt! Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht en ik leunde tegen Zaka aan. ''Souhaila bedankt! Souhaila bedankt! Souhaila souhaila souhaila bedankt!'' Ik wierp een kushand naar iedereen toe, waarmee ik wou zeggen: bedankt voor alles ik hou van jullie! Mijn moeder stond daar, met tranen in haar ogen, ze was zo mooi met haar witte takshita en haar witte hoofddoek. Ik had van te voren gezegd dat ik geen sentimenteel gedoe wou op de bruiloft zelf, maar ook ik voelde het prikken achter mijn ogen. ''Zullen we maar gaan lieverd?'' Zei Zaka. Ik knikte. We zwaaiden allebei nog naar alle vrienden, familie en kenissen die waren gekomen. 300 mensen hadden we uitgenodigd, de zaal bleek echter te klein zijn, aangezien er veel meer mensen waren gekomen. Het leek wel een voetbalwedstrijd zo druk was het voor het hotel. De nog steeds verbaasde portiers hielden voor ons de grote deuren open, en daar gingen wij. De bruid en de bruidegom op weg naar de kamer waar het spannendste en engste moment van elke meisje zou gaan plaatsvinden
