pp zakaria
wa salem aleikum rahmotallah, aa salem aleikum rahmotallah''. Het was vrijdag en ik was in de moskee, ik had net gebeden en stond op. Ik was altijd al praktiserend moslim geweest, ookal was het tegenstrijdig. Op vrijdag ging ik naar de moskee, en op zaterdag ging ik uit. Ik bidde 5 keer per dag, maar ik zag ok 5 keer of meer per week meisjes. Ik bidde, ik vastte, ik gaf zakaat maar ook was ik bezig met hram dingen als de zaakjes die ik erop nahield en op mijn 14e had ik al meer ervaring met meisjes dan menig getrouwde man. Ik zuchte, en besesfte maar weer is hoe makkelijk het was om het verkeerde pad op te gaan. En wat had ik nu? Ik had helemaal niks.. Ik had een vrouwtje die geen contact meer met mij wou, een bloedmooie meid van wie ik hield, een vrouw met een hart van goud die mijn kindje droeg, en ik had Saara, zij die getrouwd was en die woedend op mij was geweest na wat er gebeurd was op haar bruiloft. Maar ook zij, van wie ik hield. En wie had ik? Ik had geen van beiden.
Ik keek op mijn horloge en zag dat ik op moest schieten. Ik wou nog even naar de kapper om mijn overloop bij te laten zetten en daarna had ik een afspraak met Saara. Ze was in eerste instantie woedend op me geweest, maar ze wou het graag uitpraten zodat we zehma allebei verder konden gaan met ons leven. Ik was die gladde praatjes vanmezelf helemaal zat. 23 jaar, bijna 24 jaar lang, was ik het voorbeeld zehma geweest van de draries in de buurt. Ik was de PLAYER en ik was romeo, casanova en chachi ineen. En wat ik nu bereikt? Helemaal niks, helemaal niks...
Ik stapte in me auto en reed naar het cafe toe waar wij hadden afgesproken. Ik liep naar binnen en zag Saara al zitten. Een drietal marokkaanse meisjes aan een tafeltje hadden mij ook gezien en zaten te giechelen, ze probeerden mijn aandacht te trekken door hard te lachen en mij aan te kijken. Ik liep recht naar Saara toe en gaf haar een hand. ''Ga zitten'', zei ze. Ik ging tegenover haar zitten, ''wat wil je drinken saar?'' Ik probeerde zo nuchter mogelijk te blijven en ontweek haar blik, ik wou haar gewoon niet in de ogen kijken. ''Zaka kijk me aan.'' Nu moest ik wel. ''Ondanks al het verdriet dat je mensen hebt aangedaan zie je er nog goed uit.'' .. ''Wat had je dan verwacht? Een wandelend spook wela?'' Ze moest lachen.. ''Van binnen voel ik me anders niet al te goed, dusse... '', ze onderbrak me, ''Ja ja, ik weet het.'' Een moment van stilte, ik was benieuwd naar hoe het tussen haar en haar man ging en hoe alles verder was verlopen. ''Hoe gaat het verder met je..'' '''Niet echt perfect natuurlijk, ik ben pas getrouwd ben op reis geweest ben weer teruggekomen, mn man is weer is op zakenreis dus ik ben alleen thuis, verder voelt Nabil dat iets mij dwars zit en hij maakt zich vreselijk druk om het feit dat hij denkt dat het iets met hem te maken heeft, wat natuurlijk niet zo is. Want het heeft met JOU te maken en daarom wil ik je spreken.'' Ik had Saara nog nooit zo krachtig horen spreken, ze was duidelijk.. ''Saara ik heb geen spijt ervan oke, ik wou je gewoon de waarheid vertellen oke, en ik weet me nu geen houding te geven dus hou op met me zo aan te kijken.'' Ze sloeg haar ogen neer. ''Zaka wat moet ik met jou? Wat moet ik met mezelf?'' De ober kwam onze drankjes brengen, waardoor ik even bedenktijd kreeg.
''Saara. wat wil jij?'', ''Jij weet dondersgoed wat ik wil, en dat heb ik altijd gewilt.'' Weer knikte ik. ''Maar Zaka ik weet ook dat jij een vrouw hebt, en dat zij zwanger is, je kan het haar niet aandoen, denk er goed overna en laat het mij dan weten.....'' Ze pakte mijn hand vast en ik legde mijn hand weer op de hare. ''Altijd zaka... ik hou van jou oke... maar soms gaan de dingen niet zoals je het wilt.... misschien moeten wij dat accepteren... ik geef je alle tijd die je nodig hebt, haast je vooral niet... voor de eerste keer ga ik het tegen je zeggen, maar zaka: ik vertrouw je.'' Ik slikte en haalde diep adem. ''Dank je wel''. Zo bleven we nog even zitten haar ogen naar de tafel geslagen en ik keek naar onze handen in elkaar verstrengeld. Ik stond op, legde een briefje van 20 euro neer en vertrok....
In de auto werd ik gebeld het was mo, ''Ja mo zeg het is..'', ''Eeej luister dan ik kwam souhaila net tegen ze vertrekt morgen naar marokko man!'' ''Weet je het zeker?'' ''Ja heel zeker ze heeft het zelf gezegd a sahbi.'' ''Oke he mo bedankt ik bel je zo oke.'' Ik hing op.. Ik moest haar achterna gaan, ik was haar zoveel verschuldigd, ik moest.......
