pp saara
Saara..'' Ik keek op en zag dat mijn zus naast mij was komen staan. Ik was moe, doodmoe, de accesoires van de takshita waren heel zwaar en ik bezweek bijna onder het gewicht op mijn hoofd. Nabil had mijn hand in zijn hand , maar ik beleefde het gevoel helemaal niet zoals ik altijd gehoopt had, en gedroomd had. Ik wou altijd een droombruiloft, en die had ik gekregen, maar ik voelde mijzelf niet het prinsesje zoals ik mij wel hoorde te voelen. Ik hoorde de muziek en ik zag de mensen dansen, af en toe kwam er iemand vragen of ik wat nodig had, maar ik had nergens behoefte aan.. ''Saara'', zei mijn zus nog een keer. ''Ja..'', ik zuchte, het koste me zelfs moeite om een woord uit mijn mond te krijgen. ''Kan ik wat voor je doen hbiba.'' Ik sloeg mijn ogen neer waarmee ik bedoelde te zeggen dat ik niks nodig had. ''Je ziet er prachtig uit lievie.. en ik ben niet de enige die dat vindt.'' Ik kreeg een klein lachje eruit, maar wacht even, wat had ze gezegd, wie vond dat nog meer? Oh ze bedoelde natuurlijk alle mensen die er waren, ik zuchte.. Me zus pakte me hand vast en fluisterde in mijn oor: ''Met de groetjes van zaka.'' Ik schrok, uit schrik kneep ik heel hard in haar hand. Ik keek me zus verbaasd aan. Ze knikte naar me. DUS HIJ WAS HIER? Ik zocht met mijn ogen in de zaal. Daar zat hij. Met mijn kleine neefje op zijn schoot. Hij lachte naar me. Ik bleef hem nog steeds verbaasd aankijken waarop ook zijn gezicht verstrakte. Hij was gekomen, hij was toch gekomen, ik voelde me ineens heel anders. Hij zag er goed uit, ik voelde mijn hart nog harder kloppen dan het al geklopt had. Ik keek wie er nog meer bij hem aan de tafel zaten, zijn ouders en zijn zusjes. Zijn vrouw was er niet! Ik voelde een opluchting. Ik knipperde met mijn ogen, en ja hij zat er nog steeds.
Ik trok mijn hand uit de hand van Nabil en draaide me voorzichtig naar me zus toe. ''A gti, kan je een glaasje water voor me halen lardalik''. Me zus keek me aan en gaf me een knipoog. Zij was altijd op de hoogte geweest van mij en zaka, ze zei altijd: ''je speelt met vuur Saara'' Maar ik had schijt, en nu voelde ik pas hoe gelijk zij had gehad. Ik draaide me weer terug en keek nog is naar de plek waar Zaka had gezeten, en hij zat er nog. Ik voelde zijn ogen, ik zag zijn ogen, en ik verdronk in zijn ogen. Zo bleven we elkaar aankijken. Hij was hier, ik had hem nog gewaarschuwd niet tekomen, en hij was toch gekomen. Hij met wie ik zoveel had meegemaakt, en hij met wie ik niet mijn toekomst mocht delen, hij van wie ik hield en hij op wie ik nog steeds verliefd was... Ik kreeg een brok in mijn keel. Zaka bracht zijn vinger naar zijn lippen en zei daarmee: ssht. Ik voelde iets prikken achter mijn ogen en ik voelde een warme natte traan over mijn wang glijden.
