pp saara
Ik was doodop, de hele dag werd ik van hier naar daar getrokken door de *****, die Nabil speciaal voor onze bruiloft had laten overkomen vanuit Marokko. Want...''Mijn vrouwtje moet er tiptop uitzien'', had hij gezegd. Ik had vandaag de vele tkashit moeten passen en de bruidsjurk had ik in Marokko al uitgekozen...
Ik beleefde het helemaal niet bewust, oke ik ging trouwen, en morgen zou het feest beginnen, maar het was zo anders dan dat ik me het altijd had voorgesteld. Ik wist niet of ik uit liefde trouwde, of uit principe. Of uit het feit dat ik nu wel de huwbare leeftijd had bereikt, ik hield wel van Nabil dus wat zat ik nou te zeuren? Ik miste eigelijk die ene bevestiging... Ik wou van Zaka horen dat het helemaal over was tussen ons... Ik had hem al bijna 3 weken niet meer gesproken of gezien, zijn zusje vertelde mij dat hij ruzie had gekregen met zn vrouwtje om mij. Toen ik dat hoorde voelde ik eigelijk een soort triomf van binnen. Ze had gelijk, maar ze kwam er alleen een paar jaar te laat mee. Ik was niet verbaasd of geschokt toen ik het hoorde, ik had eerder zoiets van: jah jah, hoe lang zal hij het volhouden. Hij vermeed de plekken waar ik altijd kwam, en ik vermeed ook de plekken waar hij kwam. Ik wou het gewoon niet moeilijker maken dan het al was.
Een week geleden was ik Mo nog tegengekomen in de stad. Ik bedankte hem er nog voor dat hij zo lief was geweest langs te komen in het ziekenhuis. We stonden nog even verder te praten toen hij werd gebeld door Zaka. ''Eej vriend waar ben je'', had Mo gezegd. Zaka had hetzelfde terug gevraagd en Mo had gezegd: ''Ja ik sta hier nu met Saara.'' Ik kneep mijn lippen stijf op elkaar bang voor de reactie van Zaka. ''Hoezo? Is ze met jou? kifash?''... ''Ik kwam haar tegen a sahbie''.... ''Is goed'', hoorde ik Mo zeggen , ''later''.
Ik had hem vragend aangekeken en hij zei : ''Ze vrouwtje was bij hem''. Meer woorden maakte hij er niet aan vuil.
Ik stond zuchtend op en liep naar de badkamer om lwoudou te doen.
