deel 28

637 28 2
                                    

pp zaka

Een moment van stilte heerste. Ik had Saara gekust, ik had haar mijn liefde verklaard, en Sou had het gezien! Iedereen was verbijsterd. Saara, ik, Sou en Saara's zus die snel de deur achter zich dichttrok.
''Vieze vuileee kankerlijerrr hou haal je het in je hoofd, ras fhissek a lihoudii!!!!!!!!'' Sou rende op me af en viel me aan, PAAAAAATS een rake klap in mijn gezicht, met haar handen pakte ze mijn schouders vast, ze schudde mij door elkaar: ''nhaal dien yemek wat bezielt jou lah sgat hliek!!!!(stagfiroelah)'' Ik trok haar handen van mijn schouders af en pakte haar bij haar schouders. ''Kom'', was het enige wat ik kon zeggen, ''Meeeeh keeejn la KOM la weloeee, jij gaat me NUUU vertellen hoe lang dit al aan de gang is, NUUUU!!!''
Ik keek Saara aan, ze stond verbijsterd te kijken naar wat er gebeurde, haar zus had haar arm om haar heen geslagen en fuisterde iets in haar oor...
''semhoelie, maar kunnen jullie deze ruzie niet ergens anders uitvechten, het is de bruiloft van me zusje en die laat ik niet verspesten door dit misverstand, lah rham weldek a zaka neem haar mee en praat het ergens anders uit, jullie hebben nog veel te bespreken..'' Ik knikte, maar Sou daarentegen werd nog woedender dat ze al was: ''Yek laaabes mooie bruiloft hoor de bruid gaat er vandoor met MIJN man!! En dat gebeurt nog wel voor mij ogen en JIJ doet alsof er niks aan de hand is!!'' Schreeuwde ze terug. Ik was het zat, ik zou alles opbiechten, klaar het was uit ut met de spelletjes. ''Sou, ik leg alles uit, kom mee NU.'' Ik trok haar mee aan haar arm en vertrok via een andere uitgang de zaal uit, zodat niemand het had kunnen zien.. Ik had Saara niet meer aan kunnen kijken, ik moest me diep diep schamen dat ik haar had gekust en dat ik haar mijn liefde had verklaard, maar het was de waarheid geweest, en nu moest ik ook de waarheid aan Sou opbiechten..

Ik opende de deur, ''Stap in'', Sou stapte in. Ik starte meteen de motor, parkeerde snel uit en reed met volle vaart het terein af. We spraken niet tegen elkaar, doodse stilte.. alleen de tranen van Sou die naar buiten keek, alleen die tranen die over haar wangen rolden, alleen die spraken..

elhoub wa el kdoeb (voltooid)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu