pp zaka
Souhaila was in mijn armen in slaap gevallen. Ik moest het contact verbreken had ze gezegd. Het contact met Saara moest ik verbreken.... Ik slikte en begon na te denken..
Op het moment dat Sou mij hysterisch opbelde was ik bij Saara geweest, het was weer de eerste keer geweest dat ik haar had gezien
na dat bezoekje in het ziekenhuis.
Ik was bij mijn ouders thuis... Toen ik mijn jas ophing zag ik de jas van Saara al hangen, het was een lange jas die wij samen vorig jaar gekocht hadden in de PC. Ze was op slag verliefd op die jas en ik had hem haar cadeau gegeven. Ik rook aan de kraag, ik rook Saara's luchtje, ik rook Saara. Ik deed mijn schoenen uit en liep de huiskamer in ''Salem aleikum'', waarop Saara mij een hoofdknikje had gegeven.
Ik groette mijn moeder vader en nam plaats op de bank. Ik keek naar buiten..... Zo zou het zijn geweest als ik met Saara zou zijn getrouwd. Dan zouden we samen bij mijn ouders op bezoek zijn gegaan, maar nu was ze hier gewoon als een soort lid van de familie samen met haar zus. Mijn moeder had haar zus uitgenodigd om de kleine te kunnen zien. Haar zus had een mooi kindje op aarde gezet, hij had ook blond haar, net als Saara. Ik keek hoe Saara met de baby speelde en hoe ze hem in haar mooie handen hield. Ze was blijkbaar helemaal hersteld van het ziekenhuisverblijf want ze zag er weer even fris uit en even mooi uit als altijd. Ik stond op en ging naast haar zitten. ''Geef m is aan mij.'' zei ik tegen haar, voorzichtig gaf ze me de baby... ''Wat een mooi kindje, tbarkelah'' , ''je weet toch dat schoonheid bij ons in de familie zit'', zei ze terug. Ik moest lachen, ''ja dat zeker ja.'' ... ''Insh allah zal je ook zo'n mooi kindje krijgen zaka.'' Ik keek haar aan.... ''Zo je hebt het dus ook al gehoord.'' ''Ik verwachte niet anders van je dat je je vrouw zo snel zwanger zou maken''. Ze zei het met een cynische ondertoon en keek me scheef aan met dat mooie koppie van dr. ''Saara kijk me niet zo aan.'' Waarop ze me nog doordringender bleef aankijken. Ik moest lachen ''El hayla hou op.'' Ze begon gekke bekken te trekken, ejema hbiba, ze was weer helemaal de oude zo te zien. We moesten allebei lachen en ze zei: ''Geef mij hem maar weer is, strax wordt je nog verliefd op deze kleine, en je bent een hartenbreker dus blijf maar bij hem uit de buurt.'' Ze zei het serieus maar toch gaf ze me een knipoog. Ze raakte me altijd met die woorden van haar... ''Dus je vindt me een hartenbreker.'' Ze was even stil, zei ''Ja'', en stond op. Als ik haar zo zag verlangde ik weer naar haar...
''Zaka, mshie zjieblie sogra hand hamek, mahindikshie shroel wela, yela nod'' Mijn moeder gebood mij om wat te gaan halen bij mijn oom. ''Wakha a ma,'' . ''met htalshie el hayl'' (niet te laat komen) . Mijn moeder behandelde mij nog steeds als haar kleine zoontje, ik zag dat Saara haar lachen niet kon inhouden. Ze articuleerde met haar mond: met htalshie el hayl , ik articuleerde terug (dwz met je mond bewegen zonder hardop te praten ) : waga hliek.
Ik was mijn schoenen al aan het aantrekken en vanaf de gang keek ik de huiskamer in, ik wenkte Saara te komen. ''Ga je mee wela'', ''Ja is goed.'' ''A maa, ra Saara hieja mhaja!!'' (saara is met mij)
Ze trok haar jas aan.. Ik kon me nog precies herinneren hoe ze die jas had gepast in de winkel waar we m hadden gekocht. Ik had haar toen opgetild en rondjes met haar gedraaid, ''Zakaaaaaa zet me neer'' had ze hard door de winkel geroepen. Iedereen in de winkel had omgekeken, het was zo'n chique winkel geweest, temerra..
''Weet je nog....'' Zei Saara alsof ze wist dat ik daaraan moest denken, ik knikte en opende de voordeur voor haar. We liepen de trap af en liepen naar beneden toe waar de draries uit de buurt weer stonden te hangen. Ik gaf Saara de sleutels van mijn auto en groette een paar vrienden van me die daar stonden. ''Kifash a sahbi, shie verze chicky wela'', ''Adil houd je bek man, ze is net als me zusje man.'' Maar hij wist ook wel beter.....
Ik opende de deur en starte de motor, zette wat muziek aan of ''wil je dvd kijken saar?'' Ze schudde met haar hoofd, ''laat deze muziek maar''... Ik reed de straat uit en het was lange tijd stil.
''Saara'', ''ja'', ''hoe gaat het tussen jou en die man van je'', ''DIE man van mij heeft ook een naam schat'', ''Nabil dan''. ''Ja het gaat perfect for your information.'' Ik was even stil, ik wist dat ze loog. ''Wanneer is de trouwdatum?'' , ''Over 3 weken al, wist je dat zehma nog niet.'' Ik schrok! Over 3 weken al! Waarom had ik dat van niemand gehoord? Ik dacht dat ze pas zouden gaan trouwen in Marokko in de zomer ofzo. ''Waaaaaaaaaat! 3 weken al kifaash ben je para wela?!'', ''Nee, waarom para? jij bent toch ook getrouwd''. Ik zuchte, ''Saara hou nou is op met die vergelijkingen maken.'' Weer werden we allebei stil.
''Je bent natuurlijk uitgenodigd, al heb ik liever niet dat je komt'' zei ze. Goh Saara was weer is zo direct als altijd, nergens om heen draaien, ze zei gewoon wat ze ervan vond. ''Nou lekkere meid ben jij hoor, in plaats van dat je zegt : ik zou het leuk vinden als je komt, zeg je dit.'' Ze moest lachen. Ik moest ook lachen en haalde mijn schouders op. ''Saara of je het wilt of niet, ik kom op je bruiloft, ik wil je als bruid zien.'' ''Waarom, ik ben toch ook niet op jouw bruiloft gekomen! en jij had ook liever niet dat ik kwam dus waarom zou jij wel op die van mij komen!''
Ze had weer is gelijk, ik had vlak voor mijn bruiloft tegen haar gezegd: je mag wel komen, alleen als je er niet goed uitziet, en ik weet dat dat heel moeilijk zal worden voor jou. Dat was eigelijk genoeg geweest, de boodschap was daar al mee overgekomen. Als Saara zou zijn gekomen had ik mijn bruiloft heel anders beleefd dan was ik niet met mijn volle aandacht bij Sou. En dat wou ik juist voorkomen. Maar daarom wou ik juist wel naar haar bruiloft, ik wou dat zij mij zou zien, en zich zou beseffen wat ze deed! Maar waarom wou ik dat? We konden toch niks meer terugdraaien, en buiten dat was ik toch gelukkig met Sou?
We waren bij mijn oom ze huis aangekomen waar ik iets moest halen voor mijn moeder. We liepen naar de deur toe en ik belde aan, ''Sjkoen?'', ''Ena zaka, fteh bab''. De zoomer gingen en de deur ging open, we liepen 2 trappen op en mijn oom stond daar al, ''ahlen ahlen a bni djena, sjkoen zjiebtie mhaak , souhaila?''(dag zoon van ons, wie heb je meegenomen, souhaila?) ''La la a hamoe, mshie souhaila, hedie saara.'' (nee oom dit is niet souhaila dit is Saara.)
Mijn oom zag de laatste tijd erg slecht, maar ik nam het hem niet kwalijk, hij was al oud. Hij was de oudste broer van mijn moeder en had veel meegemaakt in zijn leven.
Ik zag dat Saara zich geneerde om het voorval. ''Aaaaah Saara, kiefentiena a binti, shaal hedie metjoeftik!'' (hoe gaat het met je mijn dochter, het is lang geleden dat ik je heb gezien), zei mijn oom tegen haar. Saara kust zijn hand en antwoordde: ''lebes el hamdulah.''
Mijn oom gaf mij een tas met daarin de sogra en we vertrokken al weer snel. Toen we weer in de auto zaten, moest ik lachen, :''hij dacht dat je mijn vrouw was, wat vind je daarvan?!'' Ze werd stil, en zei niks terug. ''Saara iwa hdar (praat)..'' ''Wat moet ik zeggen tegen je''. Net toen ik terug wou antwoordde zag ik dat Sou mij belde. ''Ja hbiba" ... ''yek lebes? wat is er aan de hand dametje'' ....''rustig rustig.. is er iets gebeurd wela?''..... Ik was even stil.. ''Ik kom eraan''.
Saara keek me spottend aan, ook zij had Sou wel horen schreeuwen aan de andere kant van de lijn: ''Zo zo, je vrouwtje is boos op je zo te horen.'' Ik zei niks terug. ''En ze wou zelfs weten waar je was, tbarkelah.. weet je nog dat je altijd tegen mij zei dat ze niet in haar hoofd moest halen om ta vragen waar je heen ging, iwa haa!'' ''Saara hou je mond.'' ''Nee niks, ik zeg wat ik zeggen wil, faya voor je he, nee lekker voor je.. nu zie je hoe het is om rekening te moeten houden met anderen!'' Ik legde mijn hand op haar mond. "Saara stil!'' Ik stuurde met 1 hand verder terwijl Saara tegensputterde maar ze kreeg mijn hand niet van mijn mond. Ik moest lachen en ze gaf het op. ''Wat ben je ook een kankerlijer soms'', ''Maar toch hou je van me'' zei ik spottend terug.
Ik reed zo snel mogelijk naar huis nadat ik de sogra had gegeven en Saara had afgezet. We hadden niks meer tergen elkaar gezegd na dat ik zei tegen haar: Maar toch hou je van me''. En het was nou juist die stilte waar ik niet tegenkon, maar eerst moest ik maar is zien wat er nou met Sou aan de hand was..........
