pp souhaila
Ik hoorde hoe de wind de luiken tegen elkaar deed slaan, langzaam opende ik mijn ogen, het felle licht deed mijn ogen snel weer sluiten. Ik wreef met beide handen goed in mijn ogen en ging rechtop zitten. Mijn armen gooiden ik in de lucht, zemma uitstrekken. Ik bewoog mijn schouders even heen en weer en maakte me rug recht, ik bracht mijn kin naar mijn borst en zag hoe groot me buik al was. Het viel me nu eigelijk pas echt op hoe ver ik al was, al bijna zou het kindje erzijn en dan zouden zaka en ik 2 gelukkige ouders zijn. Dan zouden we samen terug gaan naar Nederland en daar ons leventje voortzetten. Ja, eindelijk waren we weer bij elkaar. En mijn gevoel vertelde mij dat het goed zat, dat ik niet bang meer hoefde te zijn voor zaka's gevoelens voor saara, dat hij er gewoon alleen voor mij was. Gister had ik nog zo'n naar voorgevoel had maar die was nu helemaal verdwenen, misschien omdat ik de warmte van zaka naast mij had gevoeld deze nacht. Ik had heerlijk geslapen.. Waar was hij eigelijk? Ach.. hij zal zo wel terugkomen. Ik stond op en liep naar de badkamer toe waar ik een lange douche nam.....
Met mijn badjas aan zat ik op het grote bed dat ik net had opgemaakt. Ik zag dat fotomapje weer liggen, datzelfde fotomapje die ik een paar dagen terug nog had bekeken. Met al die foto's erin, die foto's die ik toen als het verleden had gezien, maar die ik nu weer als de toekomst begon te zien. Zaka en ik stralend naast elkaar, over een paar weken zou zaka ons babytje in zijn armen houden en dan zouden we nog meer stralen. Ik begon me weer een beetje gelukkig te voelen, alles zou goedkomen, ik was niet voor niks helemaal naar marokko gegaan, ik had niet voor niks mezelf zo afgezonderd, nee het was niet voor niks geweest, het was juist goed geweest, ik had zaka zo de tijd gegeven om mij te missen, om te beseffen hoeveel ik hem waard ben, en dat hij mij achterna is gereisd, bewees alleen maar hoeveel hij van mij houdt!
Ik hoorde iemand in de gang lopen en hoorde hoe de deur openging. Ik draaide me om en zag zaka, in precies dezelfde positie als hoe hij altijd binnenkomt. Die schouders breed, rug recht, een hand in ze zakken. Ik wou opstaan maar hij zei : ' blijf maar zitten'. Hij liep naar me toe en gaf me een kus op mijn mond, 'hoe gaat het lieverd?' , 'ja gaat goed, waar was je?'. 'Ik was even naar de arts toe om te kijken of hij die krampen van je kon verklaren...' 'En? Weet hij meer?'.
Er viel even een stilte, hij tilde me in 1 beweging op en zette mij op zijn schoot. 'wat was je aan het doen?'. 'Ik was deze foto's aan het bekijken', zei ik hem. Ik had 1 arm op zijn schouder geslagen zodat ik dwars op hem zat.
'Laat is zien, kijk is hoe mooi je hier uitziet, nog even mooi als nu, er is alleen 1 klein verschilletje..' Ik moest lachen, 'en dat is?', 'dat is die mooie buik van je'. Ik gaf hem een kus.
'he maar, wat had die arts te vertellen?', 'oh niks bijzonders, had ik je al verteld dat hij gister een kleine bloedtest bij je had afgenomen?' Zaka zag dat ik schrok maar zei er snel achteraan, 'gewoon voor de zekerheid hoor, dat is gebruikelijk als iemand flauwvalt.' Dit klonk me nogal vreemd in de oren, maar ik besteedde er verder geen aandacht aan, hij vertelde verder: ' er is niks ergs aan de hand, maar hij wil je morgen wel even onderzoeken, gewoon kijken of de baby oke is enzo, dus morgenochtend moeten we even langsgaan oke schatje?'. Ik knikte, 'ja is goed hoor.'. Zaka haalde even adem, het leek alsof hij ergens aan moest denken, alsof hij iets niet wou vertellen ofzo. 'was dat het enige zaka?', 'ja ja dat was het enige, maar zina vertel.. wat wil je vandaag gaan doen? we gaan er een leuke dag van maken, we hebben tenslotte wat te vieren of niet?' Ik sloeg mijn andere arm ook op zijn schouder en sloeg mijn benen om zijn dijen. 'Ja we hebben zeker wat te vieren ja.' Zaka kreeg weer dat stoute lachje op ze gezicht, ik noemde dat zijn badboylachje. 'mel yemek ked d7ak?' hij moest lachen, 'sou weet je dat ik van je hou?'. Ik zuchte diep, 'ja dat weet ik..', 'gaat ze dat zeggen, meestal zeggen mensen dan', ik onderbrak hem snel, 'ik ook van jou! ik ook van jou a hobi djellie, en niemand kan jouw plaatje innemen, mijn hartje behoort tot die van jou, en aan niemand anders.' 'En zo mag ik het horen'....... we moesten allebei lachen, waarna een korte stilte viel, hij streek mijn haren uit mijn gezicht en kuste mijn lippen, heel zachtjes, zoals hij altijd deed...
Een kleine 15 minuten later liepen we buiten hand in hand door de straten van casablanca, ik was op het idee gekomen om naar de zee te gaan, maar hij wou niet. Waarom begreep ik ook niet, maar het zij zo. Toen had hij voorgesteld om uitgebreid wat te gaan eten bij een leuk restaurantje dat hij gister had gezien, ik had ingestemd...
Ik voelde me weer gelukkig, ik voelde die vlindertjes in mijn buik dansen en ik voelde hoe de hand van zaka mijn hand zachtjes streelde, ik voelde mij weer compleet..........
