pp zaka
Ik voelde het hete zand onder mijn voeten, ik had dit echt gemist, vooral afgelopen zomer. Souhaila en ik zijn alleen gebleven in Nederland terwijl voor de rest iederen aan het spacen was in Marokko. Souhaila leek het verstandig om niet te gaan omdat we nog zoveel moesten regelen voor de bruiloft die we in Nederland zouden geven. Ze had wel gelijk, en we hebben het heel gezellig gehad daar niet van, maar tfoe, wat baalde ik toen, iedereen was daar Mo, Tarik, Adil gewoon iedereen... En Saara was er ook. Saara. Ik zou haar even bellen om te vragen hoe het met haar ging en om haar te bedanken voor haar berichtje.
Saara kende ik bijna mijn hele leven, ze woont bij mij in de buurt in zowel marokko als in nederland. Onze moeders waren ook goeie vriendinnen. We schelen 2 jaartjes, ze is een jaartje jonger dan Souhaila. Saara is 21 en ik ben 23.. Vanaf dat we klein waren zeiden we altijd tegen elkaar dat we later met elkaar zouden gaan trouwen en dan speelden we vader en moedertje.
Toen we allebei rond de 16 17 jaar waren, werd het contact steeds minder. Ik zag Saara af en toe als ze met een van me nichtjes was. Ze was zo mooi geworden. Ze had lang blond haar en donkerbruine ogen, echt een poppetje. Ik wou haar eigelijk voor mezelf hebben. Toen ik een jaar of 19 was begonnen we wat te rotzooien en nam ik haar soms mee met de auto en dan gingen we een stukje rijden. Ik kon echt helemaal mezelf zijn bij Saara, we hadden allebei zoiets van LANG LEVE DE LOL.
Saara en ik hebben nooit officieel wat met elkaar gehad, ze wist dat zij niet de enige was voor mij, maar ze wist ook dat ik wel heel veel om haar gaf. Ik wist ook dat zij een stouterd was en ik hoorde vaak genoeg verhalen dat jongens uit de buurt Saara ergens hadden gezien. Maar nooit heb ik haar los kunnen laten, totdat ik 2 jaar geleden Souhaila ontmoette.
Souhaila was zo een meisje die zich overal netjes aan hield. Ze ging netjes naar school, en na school naar huis toe. Soms verweet ik haar soms dat ze af entoe TE braaf was. Maar vanaf het eerste moment dat ik haar zag, was ik al gek op haar. Dat dikke donkerbruine haar van haar en haar lichtbruine ogen. Ik vond haar wat weghebben van Nawal Zoghbi, echt een schoonheid was mijn Souhaila. Ik zag haar voor de eerste keer toen ik met wat vrienden wat aan het drinken was in de Ritz, Sou liep samen met een vriendin richting de tramhalte toe. Ik bleef haar maar aankijken, en ik dacht het is nu of nooit dus ik liep op haar af.
''Zeg schoonheid, mag ik je wat vragen'' Ze keek me aan alsof ik lucht was en draaide gewoon haar hoofd om. Zo een zware scot had ik nog nooit meegemaakt. ''Zoo dus je wilt het hard to get spelen yek, is goed daar hou ik wel van.'' Ze draaide zich om en bekeek me van top tot teen. ''Ja wat wou je vragen...'' Vroeg ze mij heel rustig. ''Ik vroeg me af of deze schoonheid zin had om wat met mij te gaan drinken.'' Ze bekeek me minachtend en zei: ''Je mag er dan dan wel lekker zehma uitzien met je pradatjes maar die trucjes werken niet bij mij schatje'' Ik moest lachen, wow , ze had temperament deze dame. ''Oke , ik weet het goed gemaakt, geef me je nummer, dan bel ik je een keertje dan kunnen we wat babbelen.''
Ze bekeek me lang en gaf vervolgens toe. Vanaf toen was het begonnen. De eerste keer dat we af hadden gesproken wist ik al dat zij de vrouw zou zijn met wie ik mijn leven zou willen delen. Een jaar later ben ik om haar hand komen vragen en vanaftoen was het officieel.
Met Saara heb ik al die tijd contact gehouden, Saara had ook gehoord dat ik verloofd was en ze heeft me toen een lange tijd genegeerd. Ze had gelijk, ik ben ook een klootzak, maar ze had het kunnen weten. Ik had zoveel met Saara meegemaakt maar ze zou nooit het meisje kunnen zijn met wie ik mijn leven zou kunnen delen. Saara was gewoon mijn vriendinnetje bij wie ik mezelf kon zijn, en bij wie ik me niet hoefde te bewijzen. Ze wist heel goed hoe ik in elkaar zat en ze begreep mij door en door. Ze vertelde me dat ze het heel erg vond toen ze hoorde dat ik verloofd was. Ik had haar mee uit eten genomen en ik was 2 maanden verloofd. ''Zaka, waarom laat je me niet met rust? Je bent verloofd je hebt je vrouwtje, waarom moet je mij steeds in verwarring brengen?'' ''Omdat je weet dat ik jou nooit zal vergeten, en ik weet dat jij mij ook nooit zal vergeten.'' Ze keek me lang aan en gaf me een lange kus. Saara had zelf ook een vriend, we wisten het allebei van elkaar. Maar wat wij 2en hadden was gewoon apart, het was gewoon speciaal. Ik hield van Souhaila, ik was verliefd op Souhaila maar Saara zou ik nooit kunnen vergeten..
Saara was ook naar Marokko gegaan en toen ze kwam verloofd terug. Toen ik het hoorde van mijn beste vriend Mo, was ik zo geschokt dat ik haar meteen opbelde. ''Saara, met mij'' ''He zaka alles goed met jou?'' ''Ja lieverd en hoe gaat het met jou.'' ''Ja gaat goed hoor..'' ''Saara, zeg me dat het niet waar is...'' ''Wat?? Zaka??'' ''Ben je verloofd Saara?'' ....stilte... ''Jah.'' ''Maar waarom je bent nog zo jong!'' ''Jij bent ook jong en jij bent ook verloofd, nee beter gezegd jij gaat over 2 maanden trouwen!'' Ze had gelijk... ''Maar Saara hou je van die jongen?'' ''Ik weet niet....'' ''Saara'' ''Ja'' ''Als het mektaab is komen wij nog wel bij elkaar, vergeet dat nooit..'' ''OKe...'' ''Saara, heb je er spijt van wat wij hebben meegemaakt?'' ''Nee.... en jij Zaka?'' ''Nee, nooit!'' Ze moest lachen. ''Zaka, ik wil dat je me een tijdje met rust laat.''
De laatste keer dat ik haar zag was een week voordat ik ging trouwen. Ik was haar tegengekomen bij Leidse PLein. Ik had net Souhaila gebracht naar haar tante toen ik Saara tegenkwam. Ik reed in me auto en in me spiegel zag ik haar. Ze zag er nog steeds even mooi uit. Dat lange blonde haar van haar en dat slanke figuurtje. Ik toeterde. Ze schrok. Ik stapte uit. En leunde tegen de auto aan. Ze kwam naar me toegelopen en gaf me aan hand, ik trok haar naar me toe en groette haar met 4 zoenen. ''Kifash saara je bent nu verloofd zehma en mag ik je nu ineens niet meer groeten ofzo.'' ''Uhm jawel zaka...'' ''Saara waar ga je heen?'' ''Naar huis.'' ''Kom ik breng je, ik moet toch die kant op.'' Ze stapte in. We reden een stukje zonder iets te zeggen toen ik zei: ''Heb je honger, kom we gaan wat eten.'' ''Nee dat lijkt me niet zo'n goed idee'' ''Ah kom op nou, het kan niks kwaad toch.'' 'Jawel zaka.'' En weer had ze gelijk. Ik kon haar gewoon niet loslaten. DAMN! ''Oke Saara, ik wil je nog een keer zien, als afscheid.. ik wil nog een keer in je aanwezigheid zijn... als afscheid.'' Ze knikte en zei: '' OKe.. als afscheid.'' Want we wisten het allebei. Volgende week zou ik getrouwd zijn. En we zouden toch echt de knoop door moeten hakken............
