pp zaka
Ik zat aan de bar... Aan de bar in de boot, die mij van Europa naar Afrika zal brengen, die mij van regen naar zon zal brengen, en die mij van Saara naar Souhaila zal brengen..
Ik dronk een bakkie koffie.. Ik had de laatste 24 dagen amper geslapen dus ik had de cafeine hard nodig voor de laatste kilometers in Marokko... Ik zag de route al helemaal voor me.. Eerst even tanken in Sebta (ceuta) .. door Fnideq... langs de kustlijn die ik zo gemist had afgelopen zomer: Almina, Marina, Kabila etc smir vervolgens zou ik aankomen in El Mdiq oftewel Rinqoun waar ik ook langs Golden Beach zou rijden, dan nog ff doorrijden en de afslag martil/ cabo negro zou ik links laten liggen, want ik moest rechtdoor richting de medina van tetouan.
Ik had Saara vannacht om half 2 nog gebeld vanuit de auto.. Ze had slaperig opgenomen wat voor mij een teken was dat ze dus niet was uitgegaan op zaterdagnacht. Dat had ik vroeger wel vaker gedaan en als haar tel had uitgestaan dan wist ik dat die sjaitana weer iets had uitgespookt, ik moest glimlachen.. Maar dat was vroeger geweest, ze was nu een echte rustige dame geworden die haar verantwoordelijkheden kende.. en wanneer zou ik die van mij leren kennen?
''Ja'', ''Was je aan het slapen a zine'', ''jah he 1 momentje''.. ik hoorde dat ze uit bed stapte, ik kon het idee niet verdragen dat die Nabil naast haar mocht liggen. ''zaka, wat is dit voor tijd om te bellen a sahbi?'' , ''ja sorry ik wou even weten hoe het met je ging.. ik ben nu behda in spanje'', ''yak... ik wou dat ik meekon gaan'', ik hoorde haar slikken, ''saar, je weet dat ik dit zelf moet doen, je weet het..'' ''jah.. hee doe je rustig aan en geniet ervan.'' ''genieten? ik hoop het'' ''jawel insh allah komt alles goed, neem de tijd safi a zine'' Dit was wat ik horen wou, met deze woorden kon ze me weer voor een korte tijd geruststellen. ''Safi, saar slaap lekker, ik bel je'' ..... Ik had met me voet op het gaspedaal gedrukt zodat ik nog wat sneller over de snelweg gleed.
Het leek zo unreal, want de boot was zo leeg.. De mensen die aan boord waren, waren spanjaarden die naar Ceuta moesten, er waren geen gekke mgharba aan boord die er weer een puinhoop van zouden maken. Wat kon ik me daar aan irriteren, al die bezwete mensen in de zomer die dan de wc's zodanig ruineerden dat ik shi spontane kotsnijgingen kreeg.. Maar nu miste ik die mensen wel aan boord.
Ik had me koffie op, betaalde, en ging aan een stoel bij het raam zitten. Het schemerde nog een beetje, van de zon die een paar uurtjes geleden was opgekomen, en door de lage mist zag ik de kustlijn van Afrika, marokko, van sebta, van tetouan, van ons land, van het land waarnaar onze ouders eigelijk terugwouden maar het niet konden omdat ze dan hun kinderen achter zouden laten in nederland. Mijn moeder had meegewild met mij in de auto, maar ik had het moeten weigeren omdat ze dan afhankelijk van me zou zijn voor de terugreis. Ik had me zusje geld gegeven om 2 vliegtickets te kopen voor me ouders, zodat ze konden gaan wanneer ze wouden gaan..
Wat zou Souhaila nu doen? Ze zou vast nog slapen als een roosje want het was nog maar half 9 's ochtends in Marokko, en straks zou ze opstaan, wat ontbijten en haar oma helpen met shroel.. En dan zou ik ineens voor de deur staan, en ik zou alles goedmaken en ik zou haar meenemen naar de mooiste plekjes in Marokko want dat had ze altijd zo graag gewild, ik zou haar hartje lijmen en ik zou alles voor haar doen wat ze wou dat ik deed.. Ik zou, ik zou ik zou..
Maar alles liep anders, dan ik had gedacht.........
