Engage To A Mafia Heir

Chapter 44: Revealation

↭LIZZA's POV↭

Konti nalang talaga. Konti nalang.

Nalukot ang noo at nagsalubong ang kilay ko habang nakapikit. Kumuyom ang kamao ko at nagtagis ang bagang ng palihim. Kahit nakapikit alam ko ang nangyayari sa paligid ko. Ang pagtitig nila sa akin na parang isa akong bagay na imposible na nakikita nila ng harapan.

Okay, I get it na matagal akong nawala. Like, who won't? I was almost get killed of that effin' bitch. I was beatin' up by her men. I was shot not only once but many times. Mabuti nalang talaga masamang damo ako at matagal mamatay. If I were a good sheep siguro ngayon totoong pinaglalamayan na nila ako. Tsk.

"Am I really not dreaming?" Rinig kong tanong ni E.

"I don't think so, E." Sabi naman ni A.

Mahihina lang ang pagkakasabi nila na parang bulong pero damn! Rinig na rinig ko pa din!

Hello! I'm here! You're talking about me!

Nakakabaliw. Maybe not. Baliw naman talaga sila. Syempre mga kakambal ko yan eh. Iisa ang dugong nananalaytay sa ugat namin.

Nang maramdaman ko ang pagdating ng ibang tao, nagmulat ako at umayos ng upo. Tiningnan ko lang ang mga taong kakarating lang. Hindi maalis ang tingin nila sa akin na parang isang kisap-mata lang mawawala ako sa paningin nila. Psh.

Huminga ako ng malalim nang makaupo na silang lahat. Isinuot ko naman ang bracelet na binigay ni mama sa akin. Ang bracelet ko na may pendant na L. Matapos ito maisuot napasinghap ako nang bigla nalang akong yakapin ng sobrang higpit at umalingawngaw sa buong silid ang iyak nang taong yumakap sa akin. Naramdaman ko ang mga patak ng mainit na luha sa balikat ko. Hindi ako gumalaw.

"L. I'm sorry. I'm so sorry, my angel." Nauutal na sabi ni mommy habang yakap ako. "Sorry sa lahat ng nasabi at nagawa ko sayo. I'm sorry for making you feel unwanted. I'm sorry for blaming you. I'm sorry for hurting you. I'm so sorry. Sa lahat ng masasakit na salitang binitiwan ko sayo." Humiwalay siya sa yakap ang she cupped my face with her both hands. "I'm so glad to see you alive. I'm so happy to see you ---"

"Enough." Sabi ko at hinawi ang mga kamay niya mula sa pagkakahawak sa akin at tumayo.

Naglakad ako palayo sa kanya at tumabi kay mama. Nakita kong bumadha ang sakit at gulat sa mukha ni mommy pero hindi ko na ito pinansin pa. I cross my arms and roam my eyes around these people who thought me dead. Tsk.

Lumuluhang humarap sa akin si mommy.

"L, my angel ---"

"I said enough!"

Gulat na napatingin siya sa akin. Hindi na siya tumuloy sa paglapit sa akin kaya tiningnan ko siya ng malamig. Now, now. She's acting like this in front of me, why? Because she's guilty? Oh yeah right.

Naramdaman ko ang paghawak ni mama sa kamay ko. Napahigpit ako ng hawak sa kamay niya at blangkong tiningnan ang nga magulang, kapatid at pinsan ko, lalo na sina momma at poppa.

"Stop with this drama. Hindi ako bumalik para lang dito. Gusto niyo magdrama? Then go on. I don't care." Pain crossed in their eyes. "I came back because of what I've learn. Akalain mo yon, may lahing tanga din pala ang mga kadugo ko."

"L! What are ---"

"Oh shut up, Vin!" Napatayo ako at dinuro siya. "You know nothing kaya wag kang umasta na parang alam mo ang nangyayari!"

Napatigil sila at napatahimik. Binitiwan ni mama ang kamay ko at sumenyas na gawin ko ang gusto ko. Pumikit siya at sumandal. It's like she's giving me the right to do what I should be done.