Engage To A Mafia Heir

Chapter 41: Second Wrath

↭ANGELIKA's POV↭

Naaawang napatingin ako sa kakambal ko. Here he is again, staring at nothing. Kahapon pa siya ganyan. Ni hindi nga lumalabas ng dorm niya. Sinabi ko naman sa kanya na pwede naman kaming umuwi sa mansion pero hind siya sumagot. Tahimik lang sya at tulala.

Nagsimula ito kahapon ng umaga. Hindi siya lumabas ng unit niya kaya pinuntahan ko siya. I didn't see him in his room kundi sa banyo ko siya nakita. Basang-basa at nakayuko lang. Kinabahan nga ako bigla nong hindi siya nagsalita nong tinawag ko ang pangalan niya, kaya nilapitan ko nalang. Nahabag ako nang makita ko ang kanyang mga mata at ang luhang tumulo mula doon.

I haven't seen him this vulnerable. I ask him what happened pero hindi naman niya ako sinasagot. Tulala lang siya habang nakaupo sa kama niya at nakatingin sa labas ng bintana. Hindi siya umaalis doon, hindi din siya kumakain. Nag-aalala na ako kaya hinanap ko si Mitch pero wala nang tao sa dorm unit niya. Nakaalis na siya. Kaya I have no choice kundi bantayan siya.

I already told Tito Shiro about this and sabi niya umuwi nalang raw kami kaya heto ako si mabait na kakambal ang nag-ayos ng mga gamit niya. Natapos ko na lahat siya nalang ang kulang.

I sigh nang hindi man lang siya kumurap. Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa couch sa harap niya at umupo sa tabi niya saka siya niyakap.

"Ver? I won't ask if you're okay, kasi halata namang hindi. But you know, I'm not a mind reader nor a relative of madam Auring, kaya can you tell me why are doing this?" malambing na tanong ko sa kanya.

Naghintay ako ng ilang minuto pero hindi pa din siya nagsalita.

I sigh again.

Susuko na sana ako at aalis na nang may maramdaman akong tumulong tubig sa kamay ko kaya mabilis akong napatingin sa kanya. He's crying again. And it pains my heart seeing my twin cry.

Hinarap ko siya at sinapo ang mukha niya sabay pahid ng mga luha.

"Ver. Twinnie. Look at me, please? Forever. Look at me."

Patuloy pa din ang pag-agos ng luha niya pero nagawa ko naman siyang patitigin sa akin. I smile sadly as I look at him and wipe his tears off. The cold heir was now crying and in pain. I can feel it he's in pain but I don't know why.

"Ver, listen. I can't help you if you won't tell me what's ---"

"She broke up with me."

Nanigas ako sa pwesto ko nang marinig ko iyon. Mahina lang ang pagkakasabi niya. Para nga lang 'yong bulong pero malinaw ko 'yong narinig. Malinaw ko ring narinig ang pighati sa boses niya. I can feel pain by the way he said those words.

I was shock when I heard that. I want to scream and punch someone but I know better. Walang mangyayari kung gagawin ko yon.

Niyakap ko siya ng mahigpit. I can't take the pain he is feeling right now, but still I will try my best to do so.

"Ver, maybe she has a reason for ---"

"She said she don't love me. She said she never love me, Fi. She never did." he said softly and cry like a baby again.

Napapikit ako ng mariin. What the hell? Anong hindi mahal? Wala akong love life pero hindi ako bulag at manhid para hindi makita sa mga mata nila ang pagmamahal kapag nagkakatinginan sila. And he's telling me na hindi raw siya mahal nong maputlang yon? Ha! This is absurd! And he really believe that?