Wattpadde bi sorun olduğu için bölüm gecikti.Kusura bakmayın.
Bol bol satır arası yorum bekliyorum. 😍
************** Songül:
"E.. Ejder abi.." dedi korkuyla.
Ejder:
"Niye açılmıyor telefonlarım?"
Songül:
"Ş.. şey müsait değildim."
Ejder:
"Benim telefonumu açmayacak kadar önemli olan neydi?"
Ejder'in bağırmaması Songül'ü şaşırtmıştı.
Songül:
"Ben.. biraz şehirden uzaklaşmak istedim."
Ejder ağır adımlarla Songül'ün yanına geldi.
"Güney'le miydin?"
Songül gerçekleri söylerse oyuna devam etmesini isteyeceğini biliyordu. Ama Güney'e oyun oynayamazdı onu kandırmak istemiyordu.
"Hayır..." diye mırıldanmıştı.
Ejder aniden Songül'e tokat attı.
Songül yere düşerken Ejder öfkeyle bağırdı.
"Bana yalan söyleme lan! Her şeyi biliyorum."
Songül'ün gözünden yaşlar süzülmeye başlamıştı.
"Yalan söylemiş Pınar..."
Ejder:
"Hala yalan söylüyorsun! Ne diye aklını karıştırıyorsun lan çocuğun! Bıraksaydın Pınar iki günde ağına düşürecekti onu.!... Hem bir şey beceremiyorsun hem engel oluyorsun!"
Ejder adamlarına bir işaret yapıp ayağa kalktı ve tekrar koltuğa oturdu. Adam başını sallayıp Songül'e doğru yürürken Songül geri geri kaçmaya başladı.
Songül:
"N.. ne oluyor... ne yapacaksınız bana?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
