Yol boyu Güney "Baba oluyorum baba!" diye bağırmıştı. Eve geldiklerinde içeri girer girmez sarılıp Songül'ü döndürdü.
"Seni çok seviyorum aşkım.. gerçekten haklıymışsın."
Songül güldü.
"Güney yeter.. başımı döndürdün."
Güney:
"Şu an o kadar mutluyum ki." diye Songül'ün yanaklarına öpücükler kondurdu.
Songül elini Güney'in yüzüne koydu.
"Ben de çok mutluyum sevgili.. düşünsene bizim bir bebeğimiz olacak."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güney Songül'ün saçlarını okuyordu.
"Bana bu duyguyu yaşattığın için sağol bitanem..."
Songül Güney'e sarılıp başını boynuna gömmüştü. İkisi de huzurla gülüyordu.
***********
Ertesi gün kahvaltı yapıyorlardı.
Songül:
"Annenlere söyledin mi?"
Güney başını iki yana salladı.
"Yok.. kimseye söylemedim."
Songül:
"Diyorum ki Meral'leri yemeğe davet etsek bugün. Yemekte de söyleriz. Annenlere de sen telefonla söylersin."
Güney:
"Olur güzelim."
Songül:
"Ben akşam için bir şeyler hazırlayıp Meral'leri arayım o zaman."
Güney:
"Kendini yorma aşkım."
Songül:
"Yormam.." diyerek ayağa kalktı.
Güney:
