Songül Güney'i beklerken sıkılmıştı. Gidip bakmaya karar verdi. Çantasını ve kitapları alıp bilgisayar odasına yöneldi. Tam içeri girecekti ki Güney sinirle odadan çıktığında Songül'le çarpışmışlardı.
Songül'ün elindeki kitaplar yere düşerken Güney hemen Songül'ü tuttu.
"Aşkım.. iyi misin?"
Songül:
"İyiyim.."
Güney:
"Özür dilerim ya valla görmedim."
Songül:
"Tamam Güney iyiyim." diyerek yerdeki kitapları toplamaya başladı.
Güney:
"Dur ben de yardım edeyim."
Beraber kitapları toplamışlardı.
Güney:
"Ağırmış.. ver ben taşıyım."
Songül:
"Ben taşırım. Sen niye öyle sinirliydin onu söyle."
Güney:
"Yoo.. sinirli falan değildim."
Songül:
"Sinirliydin işte Güney. Ne dedi o kız?"
Güney:
"Bir şey demedi güzelim. Hadi şu kitapları ver de gidelim."
Songül:
"Güney..."
Güney öpücük atıp Songül'ün kucağındaki kitapları aldı ve yürümeye başladı.
Songül hızla Güney'in peşinden giderken söyleniyordu.
"Güney niye kaçıyorsun? Konuşsana.. neye sinirlendin?"
O sırada Cemre ve Meral gelmişti.
Cemre:
"Ne yaptınız bitti mi çalışmanız?"
Güney:
"Bitti.."
Cemre:
"Bizim de şimdilik bitti.."
Songül:
"Hadi eve gidelim o zaman."
