Bir hafta sonra
Bir haftadır Songül ve Güney'in arasında bir soğukluk vardı. Güney her gün şirkete gidiyor gece de geç geliyordu.
Yine Güney şirketteyken Songül ikizleri uyutmaya çalışıyordu.
"Hadi anneciğim uyuyun artık." dedi uykulu bir halde.
İkizlerin biri bir omzunda biri bir omzunda yatarken Beren ağlamaya başlamıştı.
Songül sırtlarına ufak ufak vurarak gazlarını çıkarmaya çalışırken kapı açılmıştı.
Güney:
"Niye ağlıyor?"
Songül:
"Bilmiyorum.."
Güney Beren'i Songül'den alıp omzuna yatırdı ve sırtını ovmaya başladı.
Songül:
"Acıktı galiba. Baran uyusun da alıp emzireyim."
Güney:
"Baran'ı ver o zaman bana. Sen Beren'le ilgilen.. ağlıyor."
Odaya çıktıklarında Songül Beren'i emzirirken Güney de Baran'ı uyutmaya çalışıyordu.
Baran Güney'in omzuna uyumuştu.
Güney:
"Uyudu.." diyerek beşiğe bıraktı.
Songül:
"Tamam yat sen. Beren uyuyunca yatarım ben de."
Güney:
"Doyduysa ver ben uyutuyum."
Songül:
"Emerken uyuyor genelde."
Güney başını salladı.
"Tamam ben yatıyorum o zaman."
Güney odaya gidip üstünü değiştirmiş ve yatağa uzanmıştı. Songül'le aralarındaki bu soğukluk canını sıkmaya başlamıştı. Zamana bırakmak için bir şey yapmasa da bu durum düzeleceğe benzemiyordu.
Songül odaya geldiğinde Güney hala uyumamıştı.
Songül ona bir şey demeden dolaptan pijamalarını aldı ve banyoya gidip giyindi.
Geri döndüğünde Güney sırtüstü yatmış tavana bakıyordu.
Songül:
"İyi geceler.." diyerek arkasını dönüp yattı.
Güney:
