'Wattys 2019 Fantastik kategorisi kazananı'
(Baş Şeytan Serisi'nin ilk hikayesidir.)
Şeytanlar, doğumlarından önce belki diğer tarafı seçerler diye içlerine erişmiş küçük iyilikle bazı zamanlar merhamet ederlerdi ama bu eylemleri ateşle sırtlarına k...
'Bu soğuk siyah kara bulut geliyor, Ve ben sanki cennetin kapısını çaldığımı düşünüyorum.'
Raign, Knocking On Heavens Door
5 Temmuz, 2018
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
꧁꧂
Karanlık zamanları severdim. Gözlerim hiçbir şey göremediğinde hayallerimi getirirdim simsiyah gecenin çehresine. Her zaman herkesin benden nefret etmesini umursamıyormuş gibi davranırdım, bir süre sonra alıştığım için siyahı sevmeye başladım. Güzel olduğundan veya bir şeyleri sakladığından değildi. Tamamen içimin rengi olduğundan huzur buluyordum.
Bir şeytana satıldığımdan beri beş sene geçti. Bu dünyada olduğum yirmi altıncı senemin ilk günündeydim. Beş sene boyunca ne olduğunu anlatmak yerine göstermeyi tercih ederdim. Bu yüzden doğduğum günü tek başıma kutlamak için kendimi bir başka barda buldum. Dans ediyordum, mutluymuş gibi gülüyordum.
Sarı saçlarım uzamış, bel hizamı bulmuştu. Bu yüzden onları örmeyi tercih ediyordum fakat bu akşam geceye salmıştım. Ellerim aralarında dolaşıp kalçam ritim eşliğinde sallanırken arkamda birini hissettim. Tereddütle elleri vücudumu buldu, hiçbir şey yapmamış olmamdan güvenerek benimle dans etmeye başladı.
Sarhoştum biraz, aslında son beş yıldır lanetlendiğimi fark ettiğim andan beri hep sarhoştum. Onun yüzünden.
Alanzo Balaam şeytan olmanın yanı sıra bir kara büyücüydü. Beni karşılıksız serbest bırakmasına şaşırdığım günler yaklaşık 4 yıl, 232 gün öncesinde kaldı. Onun büyüyle ilgilendiğini anladığımda ardının kötü bir şekilde geleceğini fark etmiştim.
Ondan nefret ediyordum ve bu beni bir kez daha güldürdü. Güneş bile onu gördüğünde buluttan perdelerini önüne çekerken benim bu kadar savunmasız kalmam çaresizlikten başka bir şey değildi.
Arkamı döndüm, bana dokunan adamın yüzünü dahi seçemeden öpmeye başladım onu. Ellerimin ucundan vücuduma yayılan titrek acı kendini göstermeye başladı fakat durmadım. Dudaklarımı adamdan ayırdığımda nefesinin yanaklarıma, ardından da boynuma uzandığını hissettim. Başım omuzlarının üzerinde duruyordu fakat gözlerimi açmaya da devam etmeye de korkuyordum. Çünkü vücudumdaki her bir hücrenin çığlıklarla acı çekmesini sağlayan lanet yüzünü gösteriyordu.
Ve emindim ki gözümü açtığımda Alanzo Balaam'ı görecektim. Bana alayla gülecekti ve ondan başkasına ait olmadığımı söyleyecekti, ardından da öyle bir acı bedenimi ele geçirecekti ki nefesim beni boğacaktı.
