Book 2: Where Everything Starts (ON-GOING)

Chapter 41

Chapter 41

Helping Zoe

Inaalalayan ni Mighty si Zoe, kapag kakain, tatayo, may kukunin, o pupunta sa banyo ay aalalayan niya. Minsan ay napapairap ako ngunit pinipigilan ko lang ang sariling kong mag daldal.

Napipika na ako pero kailangan kong intindihin ang sitwasyon niya. She needs our help and I will be more than willing to give it to her. There is no fucking reason to be jealous here.

"Baby, wanna go home?" Napapaos na sabi ni Mighty nang mag madaling araw na.

Nakaupo kami sa sofa dito sa loob ng room ni Zoe. Payapa siyang natutulog habang binabantayan namin siya. Napansin niya sigurong nakailang hikab na ako.

Dahan dahan akong tumayo. Lumapit sa kama ni Zoe at naupo sa upuang nasa gilid nito, pinagmamasdan siyang mahimbing ang tulog.

"No. Bantayan natin siya. Wala siyang kasama dito." I said while my eyes are half close. Gusto na ngang bumigay ng katawan ko.

"Come here." Sabay tapik niya sa hita niya.

Nagdadalawang isip pa ako kung lalapit ba ako o hindi. Ang awkward naman kung uupo agad ako roon.

Dahan dahan ay lumapit ako sa kanya. Nakatayo lang ako sa kanyang harap. Tiningala niya ako at hinawakan ang dalawa kong kamay. He pulled me closer to him and snaked his arms on my waist so I could sit on his lap.

"I know you're tired. I wanna go home, too. Let's rest. Mag papadala nalang ako ng pwedeng mag bantay sa kanya ngayon."

Tinitigan ko lamang siya. Walang balak dugtungan ang sinabi niya ngunit nais rin umuwi para makapagpahinga.

"You sure?" Ngumuso ako at sumandal sa balikat niya.

Hindi pa rin ako makapaniwalang napigilan niya ako sa plano kong paglayo sa kanya. Parang bang nagi-guilty ako because sanay na siyang iwan ko siya na kahit sa aking mumunting galawa, May nararamdaman na siyang kakaiba. Tila ba nakabisado na niya ako.

"I'm sorry..." napapaos, wala sa sarili kong nasabi. Halos pabulong na iyon.

"Why?" His voice was very hoarse than mine. I smiled sadly and weakly.

"Cuz... I left you, without hearing your side...?" Huminto ako sa pagsasalita dahil sa nag babadyang luha at bukol sa lalamunan.

I really hate this feeling.

"Uh-hmm..." antay niya sa sususnod kong sasabihin.

I felt his hands rubbing my thighs. His nose on my cheeks and slowly kissing my jawline down my neck. I'm kinda distracted by that. Althea, concentrate!

"...a-and planning to... l-leave you a-again..."

Mas lalong niyang hinigpitan ang yakap sa akin habang nasa ganoong posisyon. Tila gatilyo iyon para sa mga luhang nagtutulakan pabalik sa aking mga mata upang dumaloy na lamang sa aking mga pisngi.

I silently cry while stopping my sobs sa pamamagitan ng pagyakap kay Mighty. I snaked my arms on his arms and neck.

Ibinaon ko ang mukha ko sa kanyang leeg. Alam kong nararamdaman niya ang luha ko doon kaya naman inilipat ko sa balikat niya para sa damit niya na lang umiyak.

Kasalanan ko pero iniiyakan ko! If only you decide properly and think about it many times first, you won't regret anything, Althea! Ilang beses ko ba kailangan pangaralan ang sarili ko, ha?

"Hush, baby... you're only torn between trying to be mature and act your age by making decisions yourself without telling me and your deeply rooted love for me, hun."