Aşk Bir İhtiyaçtır.

Bölüm Yirmi - Kırık dökük olduğu halde çalışabilen tek şey,

bir insan kalbidir. Marlynn Longston

Kaşları şaşkınlıkla havalandı. Bir dakika! Bildiğimi bilmiyordu. Yani şimdi itiraf mı ediyordu? Anlayamadığım için kaşlarım onunkilerin aksine çatıldı.

-Nasıl öğrendin? Neden bir şey demedin?

Sorunun odağını değiştirdim,

-Neden böyle bir şey yaptın? İşime bayılmıyordum, paraya ihtiyacım olduğu da söylenemez ama yine de bu kadarı fazla değil mi? Ben böyle bir muameleyi haketmedim.

Başını onaylar anlamda salladı,

-Evet, haketmedin.

Aklım iyice karışmıştı. Ağzından zorla söz almaya çalışmakta beni yormuştu ki telefonumdan gelen bildirim sesiyle irkildim. Hemen telefonuma uzandım, benden önce Emir aldı telefonu. Sen kimsin?!
Üstüme eğilmiş bir vaziyette telefonuma bakarken, omuzlarından ittirip yerine oturmasını sağladım.

-Ver telefonumu, ayıp ya. Özel hayat denen bir şey var.

-Haklısın ama bir dakika.

Ne demek şimdi bu? Kafam iyice karışmışken Emir'in sinirli bakışlarının hedefi oldum. Hastanede ilk gördüğüm hali gibi gergin ve sinirliydi. Yatak başlığının müsaade ettiği kadar yatağa sindim.

-Ne var, ne olmuş?

-Sen niye o adama mesaj atıyorsun? Niye bana haber vermeden iş yapıyorsun?

Oldu paşam, tuvalete giderken de izinde alayım istersen.

-Hangi vasıfla bana hesap sorduğunu söyler misin? Sanane ya sanane!

-Aslı niye mesaj attın adama?!

Üstüme gelmesi, hesap sorması biraz hoşuma gitmişti, bu beni mazoşist yapar mı?

İkimizinde ses tonu haddinden fazla yüksek çıkınca Büşra odaya daldı. Birbirimize dalmış bir şekilde görmeyi beklerken, beni yatakta Emir'i de sandalyede oturur vaziyette görünce şaşırdı.

-Şey, pardon. Ben kavga ediyorsunuz sandım.

Mahçup çıkan sesine eriyip bir şeyler söylemek üzere Büşra'ya dönecekken Emir ayağa kalktı. Bir ayağını sinirle yere vurup duruşu sinirlerimi zıplatıyordu.

Ayağına hakim ol burası benim odam. Hop!

-Hadi, cevap ver Aslı. Amacın neydi?

Büşra mahçupluğunu olabildiğince kısa sürede üzerinden atıp yatağa oturdu,

-Ne amacı? Ne yaptın yine Aslı?

Yuh! Kaç yıllık arkadaşım bile bir şeyler yaptığımdan şüpheleniyordu. Gözlerimi devirip cevapladım.

-Hani beni rahatsız eden psikopata mesaj attım ya, onu diyor.

Emir'in bakışları Büşra'ya yöneldi. Büşra için üzülsemde Emir'in bakışlarının baskısından kurtulduğum için anlık bir rahatlama hissettim.

-Büşra sen biliyor muydun?

Büşra yutkunup sessizce kafasını salladı.

-Nasıl müsaade edersin Büşra? Ya adam iyice delirir size zarar vermeye kalkarsa?

Büşra'nın üzerine pişmanlık duygusunun çöktüğünü, omuzlarının düşüşünden anladım. Ayağımla kalçasını hafifçe ittirdim,

-Birisi mi öldü Büşra? Ne diye astın suratını? Hani senin deli cesaretin? Ezdirme kendini!