Aşk Bir İhtiyaçtır.

Bölüm Otuz - Büyük seven kalbin acısı küçük olmaz. K.Tazeoğlu

Gece yeterli uyuyamadığım için yorgun bir şekilde kalktım. Beyaz kazağımı, kot pantolonumu giyip, paltomu koluma aldım. Kerem yine erkenden çıkmıştı.

Ofise vardığımda Yasemin büyük bir çoşkuyla karşıladı beni. O kadar mutluydu ki kahkahama engel olamadım.

-Hayırdır Yasemin, ne bu halin?

Bekletmeden cevabımı verdi,

-Sonunda evleniyorum Aslı. Baksana şuna!

Parmağındaki pırlantasını gösteriyor, kuş gibi cıvıldıyordu.

Emir'den hoşlandığını düşündüğüm için erkek arkadaşı olabileceği ihtimali aklıma gelmemişti.

-Erkek arkadaşın olduğunu bilmiyordum. Çok sevindim Yasemin. Allah tamamına erdirsin.

Heyecandan yerinde durmakta zorlanan Yasemin,

-Bahsetmek için fırsatım olmadı. Ayy çok mutluyum Aslı ya, diyerek geçiştirdi beni.

Günün sonunda Yasemin'in türlü düğün planlarını dinlemekten kafası şişmiş ve Emir'i hiç görememiş bir Aslı evine dönüyordu. Eve dönüş yolunda Büşra aradı.

-Aslıcık, hemen çıkarsan yetişirsin.

Şaşkınlığımı gizlemeden sordum,

-Nereye yetişirim?

Büşra çekinerek konuşmasına devam etti,

-Ya Aslı bu bizim mezunlarla aylık buluşma zamanı gelmiş. Hatta kapıya dayanmış. Bu akşam toplanılıyormuş.

Aslında hiç gitmek istemiyordum. Fakat söz verdiğim için gitmezsem vicdan azabı çekecek, dinlendiğim vakitte huzur bulamayacaktım. Hızlı bir kararla eve uğramadan restorana geçtim. Büşra çoktan gelmiş, bana da yanındaki sandalyeyi ayırmıştı.

Keyifli ve sakin geçen yemeğin ardından evlere dağılmak üzere otoparka geçtik. Kimisi evli olduğu için eşinin yanına, kimisininde çocuğu olduğu için evladının yanına gitmesi gerekiyordu. Büşra ile bense kolkola girmiş, evlerimizin yoluna düşecektik.

Telefonumun çalması ile çantamı karıştırmaya başladım. Arayan Sarp'tı. Ve saat yine geçti.

-Efendim Sarp.

Sarp'ın adını duyan Büşra beni iyice kendine çekiştirerek kulağını telefonuma yapıştırdı.

-Yine geç vakitte arayıp rahatsız ettim değil mi?

Dürüst olmak gerekirse evet, bu durum beni biraz geriyordu.

-Dışarıydaydım zaten. Buyur?

-Nasılsın?

Güldüm. Rahatsız ettiğini düşünmesine imkan yoktu. Çünkü sesi, söylediklerinin aksine çok rahattı.

-İyiyim sen nasılsın?

O da güldü.

-Bende iyiyim. Öylesine aradım. Bu sefer bir nedeni yok.

Büşra heyecanla kolumu dürttü. Rahat durması için dirseğimi koluna geçirdim. Ancak yerinde durdu. Deli kız.

-Peki.

Ne diyeceğimi bilemediğim için onun konuşmasına izin verdim.

-Müsait olduğun bir gün görüşelim. Sanırım alışkanlık yaptın.

Büşra karşıma geçmiş, süveterinin içine elini sokmuş, ileri geri hareket ettirerek kalbinin hızlı attığını ima ediyordu. Daha kısa bir ifadeyle saçmalıyordu.