ÇARESİZ

20.BÖLÜM |KISKANDIN MI?|

Dizlerimi kendime çekip kollarımı etrafına sarmıştım.Niye ağladığımı bilmiyordum. Sadece.. kendime,duygularıma hakim olamıyorum.Yoruldum ve biraz da korkuyorum.Karan'ın ne yapacağı hiç belli olmuyor.Bir defa kaçırdı beni,ya tekrar yaparsa?Hiç bir şey bilmiyorum, kafam o kadar karışık ki!

Omzuma dokunan kişiyle başımı kaldırdığımda Ayza'yı gördüm.Endişeyle yanıma oturdu."Nefes,ne oldu?Niye ağlıyorsun?"Cevap vermeyip sadece sarıldım.Sarılınca daha şiddetli ağlamaya başlamıştım.Bir süre sonra geri çekilip "Ayza,sadece tost alacaktın nasıl bu kadar uzun sürdü?"dediğimde "Ya, bizim yan sınıftan kızları gördüm sohbete dalmışız çok üzgünüm.Özür dilerim.Keşke hemen gelseydim.Ne olduğunu anlatmak ister misin?"dediğinde birkaç saniye susmaya devam ettim.Sonra "Aynı şeyler;Karan,Arel ve ben.."dediğimde Ayza destek olurcasına elimi tuttu."Karan'la nasıl mücadele edeceğim bilmiyorum. Bir türlü vazgeçmiyor.Ha bir de şu Rüya var ya..galiba Arel'in eski sevgilisiymiş."dediğimde Ayza "Ne!"diye küçük çaplı bir çığlık attı."Yani Karan söyledi ne kadar doğru bilmiyorum.Az önce bir bankta oturmuş konuşuyorlardı.Rüya elini tutmuştu Arel'in."deyip bir süre sustum."Sonra,Karan beni kollarımdan tutuyordu.Saçıma dokunmak için elini kaldırdığında Arel tuttu. En son yanından giderken beni tutup Rüya ile ilgili bir şeyler söylemeye çalıştı.Ben de ona bana açıklama yapmasına gerek olmadığını söyledim.Zaten senin neyinim ki ben dedim.Ve arkamdan herşeyimsin diye fısıldadığını duydum.Hayır anlamıyorum!Madem beni bu kadar seviyor,nasıl bir günde başkasıyla oluyor?"dedim.

"Nefes,Karan'a güven olmaz.Belki yalan söylüyordur.Hem boşversene neden bu kadar umursuyorsun?Sonuçta onu sevmiyorsun değil mi?"demişti. Sesinde bir şüphe sezmiştim."Sevmiyorum. "dedim, o halde neden bunu düşünüyorum gerçekten.

"Nefes!" Arel'in sesini duymamla başımı çevirdim.Hızlı adımlarla yanıma geldiğinde gitmek üzere ayağa kalktım."Lütfen beni bir dinle!"dediğinde birkaç adım atmıştım bile.Ayza da beni takip ediyordu."Bak,evet o benim eski sevgilim ama onu hiç sevmedim.."dediğinde ona dönüp"Arel bana hiçbir şey açıklamak zorunda değilsin."dedim ama o konuşamaya devam etti.

"Onunla sadece bir hafta çıktık.Beni seviyordu,ama ben onu hiç sevmedim.Gerçekten beni çok seviyordu ve üzülüyordu.Ben de bir hata yaptım ve onunla sevgili oldum.Ayrılmak istediğimde de bir türlü peşimi bırakmadı işte.Şimdi de burda."dediğinde dayanamayıp "Az önce elini tutuyorken gayet mutlu görünüyordun oysa!"dedim.Neler söylüyordum ben!Onu sevmiyorum diyorsam bunu söylemeye de hakkım yoktu.

"Hayır, o bir anda elimi tuttu.Sen de tam o anda baktın.Sonra hemen çektim elimi zaten.Nefes onu sevmiyorum,benim kimi sevdiğim belli!"deyip birkaç saniye sustu.Sonra hafif bir gülümsemeyle "Hem sen..kıskandın mı beni yoksa?"dedi.Hızlı bir şekilde "Hayır tabi ki!"dedim ve arkamı dönüp yürümeye başladım.O sırada attığı kahkahayı duymuştum.Kendime hakim olamayıp ona döndüm."Seni kıskanmadım tamam mı?Boşuna sevinme!"dedim. Cevap vermeyip sadece gülümsüyordu.Hırsla dönüp Ayza'nın koluna girdim ve okulun kapısına doğru yürümeye başladım.

Ayza sonunda sessizliğini bozup "Biliyor musun?Bazen sizi hiç anlamıyorum.Tamam o seni seviyor bu belli ama sen...bilmiyorum."dediğinde "Ayza lütfen,çok yorgun hissediyorum. Konuşmayalım sadece sınıfa gidelim olur mu?Çünkü bazen kendimi ben bile anlayamıyorum."dedim.

Onayladığında,sınıfa çıktık.Gidip sıramıza oturduk. Zaten öğlen arası bitmek üzereydi.

Birkaç saniye sonra Arel de sınıfa geldi.Arkasından da Rüya.Gözlerim benden bağımsız onları izliyordu.Arel sırasına oturunca Rüya'da yanına oturdu.

Neden yan yana oturuyor bunlar!

Hayır yani madem ESKİ sevgililer neden yan yanalar!

Neler oluyor bana?

İçimde kendi kendime duygu karmaşası yaşıyordum ki hocanın sınıfa girmesiyle derse odaklanmaya çalıştım. Ama sadece çalıştım!

***

Son teneffüs zili çalınca ellerimi başıma götürüp hafifçe ovmaya başladım.Çok kötü ağrıyordu. Başımı kaldırdığımda Arel'in gözleriyle Karan'a kapıyı gösterdiğini gördüm.Dışarı çıkmasını istiyordu.Arel kalkıp gittiğinde Karan da arkasından gitti.Yine neler olacaktı acaba?

Ben de ayaklandığımda arkalarından gitmeye başladım.Okulun arkasına geldiklerinde bir köşede durup onları dinlemeye başladım.

Arel "Bana bak lan!Nefes'ten uzak duracaksın.Ben ondan uzak kalmayı kabul etmiş olabilirim ama bu senin ona ulaşmanı engellemeyeceğim anlamına gelmez."dediğinde Karan sadece sırıtıyordu.

"Arel neden laftan anlamıyorsun?Nefes beni SE-VE-CEK!Öyle ya da böyle..Ben istediğimi alırım ve Nefes'i istiyorum.O benim sevgilim olacak! "dediğinde Arel hırsla "Asla anladın mı?Asla izin vermem! "dedi. Ve ardından ekledi."Ona zarar verdiğini görmüyor musun? Neler yaşattığını görmüyor musun?"

Karan "Her şey yoluna girecek. Bir gün onu çok mutlu edeceğim."dediğinde Arel Sinirle ona yumruk attı ve "Hiç bir halt edemeyeceksin,şerefsiz!"dedi.Tam yanlarına gitmek için adım atmak üzereydim ki zilin çalmasıyla vazgeçip okula doğru yürümeye başladım.Sınıfa girdiğimde sırama oturup elime kalemimi aldım ve kalemle oynamaya başladım.Bir süre sonra Arel ve Karan da sınıfa girdiğinde dikkatle onlara baktım. Sanırım ben geldikten sonra kavga devam etmişti.Çünkü Arel'in dudağı, Karan'ın ise kaşı patlamıştı.Yerlerine oturduktan sonra bile hâla birbirlerine öfkeyle bakıyorlardı.

Hocanın sınıfa girmesiyle birlikte dersle ilgilenmeye başladım. Bir süredir ne doğru dürüst ders dinleyebiliyor ne de çalışabiliyordum.Son dersin verdiği yorgunlukla hocayı dinlemeye çalışıyordum.

Sonunda zil çaldığında defterimi ve kalemimi çantama tıkıştırıp ayaklandım.Hızlı adımlarla okuldan çıktım.Bir an önce eve gitmek istiyordum.Çantamdan kulaklığımı çıkardım.Kulaklarıma takıp en sevdiğim şarkıyı açtım ve dinlemeye başladım.

Hızla kolumdan çekilince afallamıştım.Başımı çevirdiğimde karşımda Karan'ı gördüm. "Ne yapıy..."sözümü tamamlamadan beni hızla kendine çekip sarılmıştı.Anında gözlerim dolarken onu ittirmeye çalıştım ama o kadar sıkı sarılıyordu ki kıpırdamamıştı bile."Gökyüzüm, ne olur bırak biraz böyle kalayım.Bugün çok öfkeliyim beni ancak senin kokun kendime getirebilir.Bırak da biraz hasret kaldığım kokunu içime çekeyim."dediğinde sinirlerim tavan yapmıştı.Aklıma beni kaçırdığı günler dolarken bütün gücümle onu ittirdim. Benden uzaklaştığında bağırmaya başladım.Bir yandan da gözyaşlarım durmaksızın akıyordu."Ya sen ne yaptığını sanıyorsun? Nefret ediyorum senden bunu anlamak niye bu kadar zor!"Birkaç saniye sustuktan sonra sözlerime devam ettim."Sen böyle mi seviyorsun ha!Sevdiğine zarar vererek!Bu mu senin aşkın?"dediğimde gözlerindeki öfkeyi görmüştüm.Kollarımdan sertçe çekip kendine yaklaştırdı."Nefes!"dedi,öfkesi sesinden bile anlaşılıyordu."Ne dersen de ama aşkımı sorgulama!Seviyorum ulan seviyorum görmüyor musun? Nasıl kanıtlayayım daha! Beni sevmediğin her gün kahroluyorum!"dediğinde sakinleşmeye çalıştım ama olmuyordu.

Arel'in sesini duyduğumda başımı o tarafa çevirdim."Ne yapıyorsun lan sen!"Hızla gelip beni ondan çekti ve Karan'a sert bir yumruk attı.Karan da karşılık verdiğinde kavga etmeye başlamışlardı."Sana daha bugün demedim mi lan ondan uzak dur diye!"dediğinde Karan "İnsan sevdiğinden nasıl uzak durabilir Arel." dedi gözlerime bakarak.O sırada Arel yumruğunu suratına indirmişti.

Ben ise şaşkın bir şekilde durmuş onları izliyordum.Bir şeyler yapmam gerekiyordu.Yanlarına yaklaşıp "Durun, ne yapıyorsunuz ya siz!"dedim ama etki etmemişti."Durun diyorum size yeter!"

Hâla kavgaya devam ediyorlardı. Arel tekrar yumruğunu kaldırdığında hızla elini tuttum."Yeter artık!"dediğimde yumruğunu yavaşça indirmişti.Gözlerim Karan'a döndüğünde elime baktığını gördüm.Elim hâla Arel'in elindeydi.Bunu fark etmemiştim.Hızla çektim ve uzaklaştım.Ama Karan'ın gözleri elimde takılı kalmıştı.Bakışlarını kısa bir süre gözlerime çıkardı.Ardından arkasındaki duvara sert bir yumruk attı ve arkasını dönüp hızlı adımlarla uzaklaşmaya başladı.

Ne yapacağımı şaşırmış bir şekilde öylece duruyordum.Birkaç saniye sonra yavaş adımlarla evime doğru ilerlemeye başladım.Arel'in bana seslendiğini duysam da umursamayıp yürümeye devam ettim.

***

Oy ve yorumlarınızı esirgemeyin lütfen😊