Başladığınız tarihi buraya bırakabilirsiniz.
•••
Burnumdaki gıdıklanma hissiyle huylanmıştım. Ablam yine benimle uğraşıyordu anlaşılan. Pekala uğraşmasına izin verecektim. Yatağımda ablama arkamı döndüm. Bir kaç saniye sonra duyduğum adım sesleriyle gözlerimi araladım. Ne yani gitmişmiydi. Gözlerimi tekrar kapattım. Sanırım biraz daha uyuyabilirdim. Ama bir anda kulaklarımı sağır edebilecek derecede yüksek çıkan müzik sesiyle yerimden sıçradım. Ahh hayır ama yaa. Ablam kesinlikle müziği kapatmazdı. Mecburen kalkıp odamdan çıktım. Ablam gülerek dans ediyordu. Onu öyle görünce dayanamadım. Bende yanına gidip dans etmeye başladım. Bütün sinirim uçmuştu. Müzik bitince kendimizi koltuğa attık. Müziği kapatmamıştık ve sıradaki şarkı çalmaya başlamıştı. Şarkı başladığı anda gözlerimin dolmaya başladığını hissettim. Başımı ablama çevirdiğimde onun da benden farksız olduğunu gördüm. Bu şarkı babamın en sevdiği şarkıydı. Ablam kapatmak için hareketlendiğinde onu durdurdum.
"Kapatma abla dinleyelim. "
Ablam emin misin dercesine suratıma bakıyordu. Emin değildim. Ama dinlemek istiyordum çok özlemiştim babamı.
Bir süre kararsızlıkla bekledikten sonra yanıma oturdu. Kararsız kalmıştı çünkü biliyordu bu şarkıyı dinleyince kötü olacağımızı. Gözlerimden yaşlar süzülmeye başlamıştı bile. Ablam kolunu omzuma atıp bana sarıldı ihtiyacım olan şeyi çok iyi biliyordu.
Üç yıl geçmişti üzerinden ama o günler hala dün gibi aklımda. Annem kanserdi, babam bunu öğrenince kahrolmuştu. Onlar aşıktı,birbirlerini çok seviyorlardı. Annem fazla dayanamadı hastalığa yenik düştü. O günlerde hiçbirimiz kendimizde değildik. Ne yaptığımızı bilmiyorduk. Bir hafta geçmişti annemin ölümünün üzerinden babam o gün çok daha kötüydü. Evden çıkarken bizimle vedalaşır gibi konuşmuştu. Şüphelenmiştim bende peşinden gittim, uçurumun kenarına gelmişti. Hıçkırık seslerini duyabiliyordum.
Saklandığım yerden çıkıp yanına gittim.
"Baba, burda ne yapıyorsun? "
Babam şaşkınlıkla bana döndüğünde gözleri kıpkırmızıydı. Ağlamaktan gözleri şişmişti.
"Hayır senin burda olmaman gerekiyordu. Kızım eve git hemen hadi. "
"Hayır baba gel beraber gidelim. "
Babam üzgünce bana bakmıştı. O sırada sol gözünden bir damla çenesine doğru süzülmüştü.
"Özür dilerim kızım beni affet . Seni çok seviyorum. "
Babam sözlerini bitirir bitirmez kendini uçurumdan aşağı bırakmıştı. O sırada nasıl baba diye haykırdığımı hala hatırlıyorum. Kendime gelememiştim bir süre. Uzunca bir zaman psikolojik tedavi görmüştüm.
Ablamın gözümden akan yaşı silmesiyle kendime geldim. O da ağlıyordu. Gözyaşlarımı silip müziği kapattım.
"Bu kadar yeter abla, kendimizi daha fazla üzmeyelim. "
Ablam başını sallayıp yerinden kalktı. Saate baktığımda geç kaldığımı gördüm, Ayza'yı bekletmesem iyi olurdu.
"Abla ben geç kalıyorum, hemen hazırlanmam lazım. Kahvaltı yapacak vaktim yok. "
Cevap vermesine fırsat tanımadan odama çıkıp hazırlandım. On dakikada hazırdım, çantamı alıp salona gittim. Ablam televizyon izliyordu.
"Abla işe gitmiyor musun? "
Ablam başını bana çevirip gülümsedi.
"Bugün izinliyim, dün söylemiştim unuttun mu? "
Ah evet unutmuştum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇARESİZ
Novela Juvenil"Öp beni" "Ne! " Başını bana çevirdi. "Duydun, öp beni. " Dediklerini yapıyordum evet ama bu fazlaydı. Ben bunu yapamazdım. Başıma karşıya çevirdiğimde ne yapmaya çalıştığını anlamıştım. Tam karşıda Arel oturuyordu. Öfkeli gözlerini üzerimize dikmi...
