Vücuduma yayılan korkuyla ayağa fırladım.
"Nefes,sevgilim."deyip üzerime gelmeye başladı.Bende geriye doğru gidiyordum.Arada düşecekmiş gibi oluyor ama geri toparlanıyordu.Gülümseyerek adımlarını hızlandırdı.
Ondan korkuyordum!
Gözlerimi etrafta gezdirip kaçacak bir yer aradım ama hiçbir yere gidemiyordum.Karan kapının önünü kapatıyordu ve ben burda kalakalmıştım.Ayağım yatağa değdiğinde kaçacak bir yerim kalmamıştı.Korkuyla gözlerimi sımsıkı kapattım.Ne yapacağım ben şimdi?
Yavaşça gözlerimi açtığımda tam önümdeydi.Biran refleksle geri adımlamaya çalışırken ayağım yatağa takılmış ve düşmüştüm.Şuan yapabileceğim en büyük hataydı sanırım!Hızla kalkmaya çalıştığımda üstüme gelip kollarımdan yatağa sabitlemişti.
"Bırak beni bırak!"dediğimde gözyaşlarım akmaya başlamıştı ondan nasıl kurtulacaktım.
"Uzun zamandır senden ayrıyım zaten güzelim.Şimdi seni bırakacağımı sanıyorsan yanılıyorsun."deyip gözlerime bakmaya başladı.Alkol kokusu midemi bulandırıyordu."Lütfen bırak."diye mırıldandığımda daha fazla ona direnecek gücüm kalmamıştı.Başını boynuma doğru yaklaştırdığında bütün bedenim korkuyla titriyordu.Ondan nefret ediyordum.Hırsla onu yan tarafıma ittirmeyi başardığımda yataktan kalktım.Kapıya koşup açmaya çalıştım ama nafile.Bir türlü açılmıyordu.Gözlerimden yaşlar akarken korkuyla arkama döndüm.
Rahatlamayla derin bir nefes aldım,sızmıştı.Hıçkırıklarıma engel olamazken ne yapacağımı düşünüyordum.Şimdilik kurtulmuştum ama ya bu bir daha olursa?Burdan hemen çıkmam gerekiyor!
Umutla kapıya dönüp tekrar açmaya çalıştım.Karan uyuyorken burdan kurtulmalıyım.Açılmayınca sinirlenip odanın içinde yürümeye başladım.Beynim durmuştu aklıma hiçbir şey gelmiyordu,nasıl dışarı çıkabilirdim?Pencerede demirler vardı bu yüzden ordan da kaçamazdım.
Yanaklarımdan çeneme doğru süzülen yaşları silip koltuğa oturdum.Bir yolu yoktu,kaçamıyordum.Bacaklarımı kendime çekip kollarımı etrafına sardım.Ne kadar silsem de yeni yaşlar yanaklarımda yol çizmeye devam ediyordu.Başımı geriye yaslayıp gözlerimi kapattım.Elimden hiçbir şey gelmiyordu.
Gözlerimi yavaşça açtığımda küçük pencereden sızan güneş ışığı yüzüme vuruyordu.Başımı hafifçe kaldırdığımda gözlerim Karan'ı bulmuştu hala uyuyordu.Dün gece olanlar beynimi istila ederken yerimden kalktım.Ses çıkarmamaya özen göstererek kapıya gittim.Uyanmaması gerekiyordu.Kapı koluna elimi koyduğum anda arkamdan gelen ses burdan çıkma umutlarımın suya düşmesine sebep olmuştu.
"Nefes?"
Yavaşça arkama döndüm.Ellerini başına yaslamış yatakta oturuyordu.
"Ah!Başım çatlıyor.Ben buraya ne zaman geldim?"deyip ayağa kalktı.Bana doğru geliyordu ve arkamda kapı olduğu için geri gidemiyordum.Elimi öne uzatıp "Sakın yaklaşma bana!"dedim.Durmayıp üzerime gelmeye devam etti.Aramızda çok az mesafe kalmıştı."Nefes,ben..."sözlerini tamamlamasına izin vermeyip suratına tokadı geçirdim.Şaşkınlıkla "Neler oluyor?"dediğinde öfkeme hakim olamayıp elimi bir daha kaldırdım ama bileğimden yakalamıştı.
"Nefes beni sinirlendirme!"Bileğimi ondan kurtardım.
"Ne demek sinirlendirme ya ne demek!Bir de neler oluyor diyorsun!Sen bana dokunmaya çalıştın!!Eğer sızıp kalmasaydın..."hıçkırıklarım sözümü kesiyordu."Senden nefret ediyorum Karan!!"
"Ne!Nefes ben hiçbir şey hatırlamıyorum."deyip ellerini yanaklarıma koydu hızla ittirdim.
"Güzelim,özür dilerim.Kendimde değildim,affet beni lütfen?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇARESİZ
Teen Fiction"Öp beni" "Ne! " Başını bana çevirdi. "Duydun, öp beni. " Dediklerini yapıyordum evet ama bu fazlaydı. Ben bunu yapamazdım. Başıma karşıya çevirdiğimde ne yapmaya çalıştığını anlamıştım. Tam karşıda Arel oturuyordu. Öfkeli gözlerini üzerimize dikmi...
