"SAM" (NEDERLANDS)

TIEN

Ik geloof mijn ogen niet. Wat heeft dit te betekenen? Is dit ook toeval? Waarom plaatst hij dit? Moet ik me aangesproken voelen? Doe normaal klinkt mijn onderbewustzijn. Waarom zou jij je aangesproken moeten voelen? Hij ontmoet wel meerdere mensen. Bovendien was jullie ontmoeting niet boeiend. Hij heeft niets aan jou. He got a GIRLFRIEND, remember. Ik haal een hand door mijn haar. Mijn innerlijke godin heeft gelijk. Ik moet deze nonsense vergeten. Ik ben voor hem onbelangrijk.

Plots schiet de kamerdeur tegenover me met een wing open. Eleanor komt naar buiten gesneld. Ik schrik op. Ik was met mijn gedachte bij Achraf en zijn Instagram-post van een aantal minuten geleden maar als ik Eleanor zo zie, met tranen in haar ogen, ben ik meteen weer bij. Haar moeder loopt achter haar aan. 'Stil Elea. Oma kan alles horen' fluistert ze. Ik sta abrupt op. Wat? Horen?
'Is ze wakker dan' vraag ik zacht. Eleanor knikt van nee en loopt door. 'Ik ga even naar het toilet.' Ik wil achter haar aan lopen als haar moeder me tegenhoudt. Ze kijkt haar na en schud dan met haar hoofd. 'Ze heeft even tijd nodig voor zichzelf.' Ze zucht hardop en neemt plek naast mij op het bankje. Ik sla mijn arm om haar heen, proberend haar te troosten en zo zijn we even stil.

'Ik snap het niet gelti' onderbreek ik de stilte dan. 'Wat kan uw moeder horen?' Ga ik verder. 'Wat hebben de artsen zonet gezegd? Hadden ze slecht nieuws?' Ze verzit. Op dat moment komen de artsen naar buiten gelopen. Ze wensen ons veel sterkte. Ik snap er nu helemaal niets meer van. Ik staar Eleanor haar moeder vragend aan. Ze heeft door dat ik het niet begrijp en begint met uitleggen.
'De artsen hebben gezegd dat de situatie alleen nog maar verslechterd. Een kans dat ze nu nog vooruitgang boekt is nihil..' ze veegt haar tranen weg terwijl ze praat. 'Eleanor trekt het niet. Ze is alleen maar aan het huilen maar ik wil niet dat ze huilt in de buurt van haar oma. Volgens de artsen krijgt ze alles mee.' Ze is weer stil en kijkt me treurig aan. Ik probeer de brok in mijn keel door te slikken maar het lukt me niet. Mijn keel is droog. Het lijkt alsof al het zuurstof uit mijn longen is gezogen. Ik heb tranen in mijn ogen en knuffel Eleanor haar moeder innig. Ik weet gewoon niet wat te zeggen of te doen.

Eleanor komt aangelopen en loopt direct de kamer in.
'Wil je haar alsjeblieft meenemen naar huis' vraagt Eleanor's moeder. Ik lach lief naar haar en stem in. 'Natuurlijk gelti.' Plots bedenk ik me dat nog niemand van mijn familie hier vanaf weet. Zelfs mama niet. Als zij dit had geweten dan had ze hier natuurlijk wel gezeten. Eleanor's moeder is tenslotte wel haar beste vriendin.
Ik sta op en hurk me tegenover Eleanor's moeder.
'Ik neem Elea nu mee naar huis en ik stuur mama naar u toe.' Ze kijkt me verdrietig aan.
'Ah benti' zegt ze. Ik kus haar op haar hoofd en loop naar binnen om oma te groette en om Eleanor mee te nemen.

Na veel tegenstribbelen heb ik Eleanor zover gekregen om mee te gaan. Ze wilde graag in het ziekenhuis blijven.

Thuis aangekomen vertel ik iedereen wat er aan de hand is. Ze zijn op dit tijdstip nog naar het ziekenhuis om steun te betuigen!
Iedereen vindt het zo ontzettend vervelend voor Eleanor en haar moeder. Zeker omdat oma de enige persoon is die zij hebben.. op ons na natuurlijk!
Ik persoonlijk kan me bijna niet voorstellen hoe het is om alleen een moeder en oma te hebben.. vooral met zo een grote familie als die van mij. Helaas heeft Elea die niet. Ze is opgevoed door haar moeder en oma. Haar opa kent ze niet. Die overleed vroeg, toen is haar oma hij hun ingetrokken aangezien zij geen andere kinderen had. Eleanor's moeder is dus net als Eleanor enig kind, wat dus weer betekend dat Eleanor geen ooms, tantes, neven of nichten heeft.. van moederskant tenminste. Wat betreft vaderskant.. tot voor kort wist ze niet eens wie haar vader was. Hij heeft haar achtergelaten toen ze heel jong was. Al die tijd dacht ze dat hij niet leefde... ze is er pas achter gekomen dat hij Spaans is. Ook hebben we ontdekt dat hij de halfbroer van mijn vader is maar zelfs mijn vader wist daar niets van. Verder weten we niets van hem. Zelfs niet waar hij woont!

Eleanor leidt me van mijn gedachte af. 'BADDOEK' schreeuwt ze. Ik glimlach!
Ze staat onder de douche om even tot zichzelf te komen. Ik sta op om een baddoek aan te rijken.

We hebben wat gegeten en liggen inmiddels op bed. We hebben besloten om niet over het onderwerp "oma" te praten dus ik heb Eleanor bijgepraat over de vakantie, de ontmoeting, het Instagram berichtje en de rest wat zich de afgelopen weken heeft afgespeeld. Ze is op de hoogte van alles. Ik heb geen enkel detailtje weggelaten. Alsof ze erbij was. Ze is nog steeds gechoqueerd! Nog erger dan ik was. Ik had verwacht dat ze zo zou reageren!
De hele situatie met "oma" verklaart trouwens waarom ze telkens niet reageerde, elke keer als ik belde of appte..

Elea ligt met haar rug naar me toe en negeert me volkomen. Ik weet dat ze alle informatie probeert te verwerken. Ze rolt zich naar me om.
'Dit was geen toeval' roept ze en rolt dan weer terug. Ik kijk vragend. Wat bedoeld ze? Zeg maar "meant to be"? Het zal toch niet. Ik grinnik absurd.
'Meant to be' roept ze alsof ze mijn gedachte kan lezen. Ik rol met mijn ogen. Ja dag Eleanor.
Ze draait zich op haar zij en leunt op haar elleboog. Ze gaapt me aan. Ik voel haar ogen branden.
'Sgaatttt. Dit had zo moeten zijn. Voorbestemd dat jullie elkaar zouden ontmoeten. Net als die quote.' Ik rol met mijn ogen. Wat probeert ze nu? Ik geef nog steeds geen kick. Dan draai ik me naar haar zodat onze gezichten op een aantal centimeters afstand van elkaar liggen.
'Vergeet je soms dat hij geen single is' zeg ik.
'Ugh. Whatever' antwoord ze terwijl ze haar ogen rolt en terug op haar rug valt. Ik hou echt van haar.

Het is even stil. Eleanor heeft zich tegen me gekeerd en ligt weer met haar rug naar me toe. Als ik niet beter zou weten dan zou ik denken dat ze boos was. Boos omdat Achraf een vriendin heeft. Ik grinnik beduusd.
Ik vraag me af hoe laat het is. Ik draai me om en kijk op de klok. Wow. Kwart over elf.
'We moeten echt slapen hoor Elea' fluister ik zacht. Ik wacht op antwoord. Wanneer ik die niet krijg besluit ik me over Eleanor heen te wenden en dan zie ik hoe ze heerlijk ligt te slapen. Wat? Twee seconde geleden lag ze nog tegen me te praten. Ik snap er niets meer van. Ik haal diep adem. Mijn arme Elea... dit was me een dagje wel!