"SAM" (NEDERLANDS)

ZEVENENTWINTIG

'Amor, ik zag dat je had gebeld.
Sorry dat ik niet opnam.
Ik wil je ook graag zien.
Ik mis je ook.
Ik kan niet wachten tot je terug bent.'

Terwijl de woorden van Senna nog door mijn hoofd spoken, open ik voorzichtig de autodeur.
'Waar ga je heen Soof' vraagt Eleanor angstig vanaf de achterbank.
'Frisse lucht' antwoord ik kortaf en stap de auto uit. Ik zie hoe Achraf vlug de autosleutels aan zijn vriend overhandigt.
'Ga maar vast, wij volgen' zegt hij dan en stapt ook uit de auto. De andere rijden weg.

'Sophia, het is niet wat het lijkt' zegt Achraf zacht.
'Je hebt haar gebeld' vraag ik gevaarlijk kalm terwijl ik mijn hoofd naar hem kantel. Hij staart naar zijn vingers.
'Ik wilde alleen v..' 'je hebt haar gebeld, ja of nee' onderbreek ik hem crue. Hij kijkt op en neemt wit weg. Ja dus.

Rustig wend ik me richting het hotel tot ik Achraf zijn handen voel. Ik blijf staan maar draai me niet om.
'Sophia ik belde haar om' - 'om te vertellen dat je haar mist?' Onderbreek ik hem weer. Ik voel dat hij me aanstaart. Ik weet dat hij dit haat.
'Ik zei dat ik haar graag wilde zien om het een en ander uit te praten. Ik doelde op ons Sophia. Ik kan er dan niets aan doen dat zij het opvat als "haar missen" of wat dan ook. En kijk me alsjeblieft aan als we praten.' Ik schaam me. Weer. Ik heb alweer te snel geoordeeld..
Voorzichtig draai ik me naar hem om.

'Ik oordeelde weer eens veel te snel he' stotter ik terwijl ik naar mijn vingers staar. 'Maar het leek allemaal zo...' 'zo wat' onderbreekt Achraf me.
'Ik weet het niet. Het leek alsof je je betrapt voelde.. je schrok bij het horen van haar stem, je verstijfde en trok zo wit weg. Waarom zei je niet meteen iets?' Achraf staart me een tijdje aan, alsof hij niet wilt praten.

'Ik schrok, inderdaad. Weet je ook waarom? Omdat ik wist dat zij zoals gewoonlijk weer eens onzin uitkraamde en dat wij dan ruzie zouden krijgen als je het zou horen.. en kijk eens aan, ik had gelijk.' Ik slik een brok weg. Hij heeft echt gelijk.. maar wat kan ik hier aan doen? Het heeft hoogstwaarschijnlijk met jaloezie te maken.
'Wat verwacht je dan van mij' antwoord ik schouderophalend. 'Stel je eens voor dat het mijn ex was.'
'Jij hebt geen ex Sophia' antwoord Achraf droog.
'Stel je eens voor' herhaal ik net zo droog.
'Ik zou, uhmm.. ik zou eerst verhaal halen bij jou' antwoord hij. Ik vernauw mijn ogen en vouw mijn armen over elkaar heen.
'Je zou verhaal halen bij mij? .. lieg niet. Je zou reageren zoals ik reageerde of misschien wel erger.' Hij lacht nu en komt steeds dichterbij.
'Oké je hebt gelijk, maar een beetje gezonde jaloezie kan toch geen kwaad?' Hij haalt zijn schouders op.
'Precies Achraf, je zegt het al: gezonde jaloezie.' Ik speel met een plukje haar terwijl ik dit zeg.
'Oh. Dus mevrouw geeft toe dat ze jaloers is' zegt hij komisch terwijl hij pal tegenover me staat. Ik rol met mijn ogen.
'Geef maar toe.'
'Oké een klein beetje dan en dat is hoogstwaarschijnlijk ook de rede dat ik zo reageerde. Wat nu?!!'
'Nu excuses' zegt Achraf weer humoristisch.
'Excusesss???!!' Antwoord ik expres overdreven terwijl ik mijn wenkbrauw ophaal.
'Excuses ja, voor de manier waarop je reageerde.' Ik kijk hem droog aan en laat geen woord los.
Achraf op zijn beurt wijst naar zijn ene wang, hintend op een kus. Ik sta even stil en plant dan heel voorzichtig een kus op deze wang. Dan draait hij zich naar de andere wang waarna ik hier precies hetzelfde wil doen tot hij zich plotseling omdraait. Ik kus hem vol op zijn mond zonder dat ik er erg in heb en trek me dan heel voorzichtig en tegelijkertijd heel beschamend terug.
Achraf staart me liefelijk aan. Die geweldige glinstering in zijn ogen. Ik glimlach enkel en wil dan van hem weglopen tot hij mij plotseling bij mijn middel grijpt, dicht tegen zich aan trekt en opnieuw innig kust.

Terwijl onze lippen elkaar ontmoeten, voel ik me gewoon zo gelukkig vanbinnen.
Nerveus draai ik me na de intense kus van hem af omdat ik voel dat ik bloos. Achraf slaat dan zijn armen om me heen en knuffelt me innig. Als ik opkijk zie ik dat hij zijn bescheiden glimlachje lacht. Ik ben zo verliefd op deze jongen.

'Nog zin om uit te gaan' vraagt hij dan. Ik haal enkel mijn schouders op. 'Wel zo leuk voor de andere toch.' Achraf knikt en draait dan richting de auto's waarna ik de autosleutels uit mijn tas gris en aan hem overhandig.

Attent opent Achraf, als een ware heer de deur voor mij en wacht tot ik instap om hem vervolgens weer dicht te doen. Dan stapt hij zelf ook in en start de auto.
'Gentleman he' zeg ik vol lof.
'Zo nu en dan' grapt Achraf terwijl de auto in de tussentijd omroept dat mijn telefoon met het Bluetooth is verbonden. Achraf en ik kijken elkaar nu aan en barsten vervolgens tegelijkertijd in een lachen uit en zo rijden we richting de grote club.