"SAM" (NEDERLANDS)

EENENDERTIG

Het is maart. Bijna een half jaar na mijn mini-vakantie op Ibiza.

Het gaat goed tussen mij en Achraf en onze relatie is erg serieus.
We hebben elkaar in de kerstvakantie en voorjaarsvakantie nog eens gezien aangezien we het beide (over het algemeen Achraf) erg druk hebben.
Een lange afstandsrelatie is toch wel moeilijker dan gedacht maar godzijdank zijn we allebei standvastig en bestaan er uitvindingen als FaceTime.

Verder heb ik ook al een paar maanden school overleefd en zit nu in mijn stageperiode.
Heb ik jullie eigenlijk al verteld over mijn studie?
Ik doe momenteel dus een mode-studie genaamd "Master in Fashion Design". Zodra ik deze studie heb afgerond, kan ik mijn grootste droom eindelijk verwezenlijken, namelijk, een grote modeontwerpster worden met een eigen -heel bekend- modemerk. Ik heb wel al eens eerder stage gelopen bij grote modebedrijven en dankzij mijn vader's connecties heb ik twee keer eerder mogen ontwerpen met bekende namen. Ik herinner me de eerste keer, vijf jaar geleden om precies te zijn. Ik was veertien jaar en ik kon al zo ontzettend goed tekenen/ontwerpen. Voor de lol had mijn vader een van mijn ontwerpen opgestuurd naar een zakenvriend van hem. Die had op zijn beurt mijn ontwerp weer laten zien aan zijn vrouw. Die kende weer bekende modeontwerpers. Binnen -nog geen week tijd- werd ik gevraagd of ik langs wilde komen in Milaan omdat een van de modeontwerpers mijn ontwerp zo mooi vondt..
Denkend aan deze mooie ervaring staar ik uit het raam.

Om drie uur, wanneer mijn -inmiddels alweer zoveelste stagedag- er bijna opzit, staar ik nog steeds naar buiten en zie hoe het weer verandert van winter naar bijna lente.
Volgens Achraf begint het al wat warmer te worden in Spanje, nou ja.. vorige week. Toen spraken wij elkaar voor het laatst aangezien hij daarna meteen vertrok op trainingskamp naar Luxemburg. De regel is dat zij de eerste week geen contact hebben met het thuisfront. Dat zou voor teveel afleiding zorgen.
Vermoeiend haal ik een hand door mijn haar. Een week heeft nog nooit zo lang aangevoeld.

Na een lange en vermoeide stageweek lig ik languit op mijn bed. Eindelijk weekend!
Zoals ik al zei zit ik in mijn stageperiode. Ik loop dit keer dus stage bij die ene zakenvriend van mijn vader. Hij en zijn vrouw runnen een groot mode-imperium. Ze hebben mij persoonlijk gevraagd of ik stage wilde lopen bij hen toen ik ze afgelopen jaar tegen kwam op een gala. Ik had een zelfontworpen jurk aan. Ze waren er weg van. Sinds die dag verzekerde ze mij ervan dat ik een vast stageplekje had. Officieel geen schoolwerk meer. Enkel stagewerk: ontwerpen, ontwerpen en nog eens ontwerpen waar ik oh zo dol op ben.

Rond zes uur zitten mama, Mariah, Samuel en ik met z'n vieren aan de eettafel. Papa ontbreekt, hij is op zakenreis.
We kletsen wat terwijl we genieten van het heerlijke eten bereid door onze lieve huishoudster.
Het trillen van mijn telefoon verstoort ons. Als ik op mijn telefoon kijk zie ik dat ik word gebeld door een onbekend nummer. Normaliter neem ik niet op als wij met z'n alle aan tafel zitten en al helemaal niet als het een onbekend nummer is, maar iets in mij zegt mij dat ik dit telefoontje moet opnemen.
'Met Sophia' zeg ik terwijl ik de telefoon opneem.
'Soof, met mij, Achraf!' Hoor ik aan de andere kant van de lijn! ACHRAF?!!
Met volle vaart snel ik naar boven om daar op mijn gemak verder te praten.
'Sophia, ben je er nog? Hallo?'
'Ja, ik ben er' hijg ik uitgeput. 'Waar zit je? Hoe gaat het met je? Mag je bellen? Ben je terug van trainingskamp?'
'Rustig, rustig' lacht Achraf aan de andere kant van de lijn. Ik hou even stil en begin dan ook te lachen.
'Sorry dat ik je overspoel met vragen. Het komt allemaal omdat ik je zo lang niet heb gesproken.'
'Ik ben blij om je stem te horen Soof.'
Ik giechel zacht nadat hij dit zegt.
'Uhm ik bel omdat ik je iets moet vertellen. Heb je tijd vanavond?' Vertellen? Vanavond? Mijn gedachte gaan meteen uit naar iets ernstigs.
'Hopelijk iets positief' zeg ik zo kalm mogelijk. 'En wat bedoel je met tijd vanavond?'
Ik hoor Achraf weer lachen aan de andere kant van de lijn.
'Ja ja, positief. Tenminste, ik mag hopen dat je het positief opvat. En wat ik bedoel met vanavond, ik wil met je op date.. dus heb je tijd?!' Vragend kijk ik naar mijn telefoon. Is dit wel mijn Achraf?!
'Achraf geen grapjes alsjeblieft. Waar heb je het over? Wat voor date? Je zit minstens driehonderd kilometer van mij verwijderd. En wat moet je me vertellen?' Hij lacht nog steeds wat mij haast begint te irriteren. Waarom doet hij zo geheimzinnig?!
'Het heeft allemaal met elkaar te maken Soof, dus vertel, heb je tijd of niet?'
'Ja ik heb tijd' zeg ik kortaf. 'Kom op, wat is er aan de hand?'
'Oké.. nou ik verblijf momenteel in het Hilton Hotel in het centrum van Amsterdam. Kan ik je daar meeten rond een uurtje of 8? Ik leg je dan alles uit.' Perplex staar ik voor me uit. Versta ik hem nou goed? In Amsterdam?!

Nadat ik me halsoverkop heb gedoucht en aangekleed, zit ik in de auto onderweg naar het Centrum. Gelukkig is het hier niet zo ver vandaan.
Ik kan overigens nog steeds niet geloven dat dit echt is. Hoe kan hij nou in Nederland zijn? Wat doet hij hier en waarom heeft hij me niet eerder bericht?
Snel rij ik de oprit van het Hilton hotel op. Ik voel mijn buik flink tekeer gaan. Ik ben zo zenuwachtig voor deze ontmoeting. Zo zenuwachtig ben ik in tijden niet geweest.

Stipt om 8 uur sta ik in de lobby van het Hilton. Gespannen kijk ik op mijn telefoon. Zou hij er al zijn?! Ik slaak een zucht.
'Dag schoonheid' hoor ik dan zachtjes van achter me vandaan komen.
Voorzichtig draai ik me om. Voor mij staat mijn Achraf die helder uit zijn prachtige ogen kijkt. Mijn Achraf die ik zo erg heb gemist.

'Omg! Je bent het echt' pruts ik uit terwijl ik in zijn armen spring. Achraf begint te lachen en slaat zijn armen strak om me heen.
'Heb je me gemist' grapt hij. Heel kort kijk ik op, hou mijn hoofd schuin en knuffel hem dan weer stevig.
'Ik heb je ook gemist hoor!' Antwoord hij dan weer. Ik grijns. Mijn geluk kan echt niet op.

'Wat doe je hier?' Vraag ik nieuwsgierig als ik Achraf los laat van de knuffel. Hij kijkt me aan van top tot teen.
'Je ziet er goed uit. Nog beter dan op FaceTime!'
Blozend haal ik een hand door mijn haar. Hij doet wat met me.
'Maar om terug te komen op je vraag, ik ben hier voor een belangrijke meeting, soort van deal kun je zeggen.'
'Wat?' Ik kijk hem vragend aan.
'Kom mee. We drinken wat in het restaurant en dan leg ik je alles uit.' Ik stem in waarna Achraf me richting het restaurant van het Hilton leidt.

'Tja.. dat is dus het verhaal' zegt Achraf terwijl hij een slok neemt en achterover gaat zitten.
Nog steeds -niet-begrijpend- gaap ik hem aan.
'Dus als ik het goed begrijp wil je gewoon weg uit Spanje en probeer je een deal te sluiten met een andere club?' Achraf begint te lachen. Hij heeft het nu al zo vaak uitgelegd.

'Kijk Soof, zoals ik al zei: ik sta op de transferlijst.
Het komt wel eens voor dat een sporter zelf vraagt om op die lijst geplaatst te worden. Dit gebeurt meestal wanneer een sporter het niet meer naar de zin heeft, of wanneer een sporter toe is aan een nieuwe uitdaging. Bij mij was dat het geval.
Na al dat gezeik met mijn ex wil ik voor nu gewoon even weg uit Spanje.
Tot mijn geluk toonde deze club interesse dus is mijn manager begonnen met onderhandelen. Hopelijk worden we het eens over het uitlenen en beginnen we snel met de procedure, dan kan ik van de zomer verhuizen.'
'Hmm oké. Nou je kan toch ook gewoon zeggen dat je nu weg wilt en niet pas in de zomer?' Achraf begint weer te lachen en wrijft over zijn voorhoofd.
'Zo werkt dat niet echt he.. in het Europese voetbalsysteem worden namelijk twee transferdeadlines gehandhaafd: 31 augustus, 24:00 uur en 31 januari, 24:00 uur. Dat zijn de einddata's dat een speler van club mag veranderen. Het zit een beetje ingewikkelder. Het komt erop neer dat ik me aan bepaalde tijden moet houden.'
'Ik begin het te snappen.' Zeg ik terwijl ik een zucht slaak van opluchting.
Achraf lacht.
'Binnenkort speel ik dus hier tot dat ik besluit om terug te gaan.. en zo ben ik dichter bij jou.' Achraf pakt mijn hand stevig vast en glimlacht.
Ik voel dat ik bloos.
Eindelijk herenigd met mijn grote liefde!