"SAM" (NEDERLANDS)

ZESENDERTIG

Ik heb een plekje gekregen naast Samuel. Samen bewonderen we de schitterende, luxe en glamoureuze zaal en de steeds groter wordende massa gasten die allemaal op en top zijn gekleed. Volgens mij is de een nog rijker dan de ander.
Ik betrap mezelf erop dat ik constant opzoek ben naar Achraf maar er is nog geen spoor te bekennen van hem. Zou hij hier echt zijn of zal ik het mezelf verbeelden?!

'Damas y caballeros - ladies and gentlemen.' Onderbreekt de ceremoniemeester mijn gedachte.
Hij attendeert ons er -in het Spaans en Engels- op dat iedereen plaats moet nemen omdat het bruidspaar zo arriveert. Nog geen twee minuten later staan Javier en Andrea boven aan een prachtige trap, klaar om hun spetterende intrede te maken. Hun zonen Samuel en Rafaël volgen. Het is een groots spektakel vol applaudisserende gasten, muziek, vuurwerk, tranen, foto's- en een speech.

En wordt een specifiek lied afgespeeld waarop Javier en Andrea hun openingsdans houden.
Ze staan in het middelpunt van de belangstelling. Iedereen heeft zijn/haar aandacht op hen gevestigd. Het is zo een prachtig gezicht.
Het feest is nu officieel geopend.

Tegen achten klinkt de stem van de ceremoniemeester weer door de speakers. Hij roept dat iedereen plaats moet nemen omdat het diner wordt opgediend, en.. nog steeds geen enkel spoor van Achraf..

Na het diner verwisselt Andrea haar bruidsjurk voor een iets wat comfortabelere -maar niet minder mooie- witte jurk.
Manuel en Rafaël hebben in de tussentijd de ceremoniemeester overgenomen en kondigen een special act aan die zij als verrassing voor hun ouders hebben geboekt. Het is een bekende Spaanse zanger- en een stel, volgens mij dansers.

Binnen mum van tijd heeft het stel de dansvloer overgenomen en entertainen ze ons met de ene na de andere Spaanse dans. Van Flamenco tot aan de tango en weet ik het wat.

Na enkele minuten verzoeken Javier en Andrea alle stellen uit de zaal zich te verzamelen op de dansvloer voor een parendans.
Ook papa en mama staan op en zelfs Samuel en Mariah Inés gaan samen dansen. Mooi om te zien, al die stellen. Als Achraf hie.. ik onderbreek mezelf. Je bent toe aan frisse lucht Sophia.

Moeiteloos beweeg ik me tussen de dansende stellen naar buiten en been richting de waterkant om daar intens te genieten van de avondschemering. De -verschillende soorten- kleuren blauw vloeien onwaarneembaar in elkaar over, zoals alleen moeder natuur dat kan. Prachtig..

'Je ziet er mooi uit vanavond.' Klinkt een mannenstem achter me. (Mind you: gesprekken verlopen "in het Spaans".) Hoopvol draai ik me om. Oh.. het is Manuel.
'Dank je Manu.' Klink ik quasi teleurgesteld, maar liefelijk. Hij glimlacht.
'We hebben nog helemaal geen foto gemaakt samen. Kom!' Manuel rijkt me zijn hand uit en samen wandelen we naar de -met bloemen gedecoreerde- achtergrond waar zonet nog een groepje fotografen stond.

'Waar zijn ze heen?' Klinkt Manuel afkeurend, refererend naar de -niet te bekennen- fotografen. Ik haal mijn schouders op.
'Ze horen hier te staan voor als mensen op de foto willen.' Hij haalt geërgerd een hand door z'n haar.
'Daar zijn ze.' Piep ik als alle fotografen tevoorschijn komen bij de grote poort.
'Hmm. Dat verklaart alles.' Mompelt Manuel. Ik kijk hem niet-begrijpend aan.
'Volgens mij komt er nu een bekendheid binnen en willen ze allemaal een glimp opvangen. Ze vechten om de mooiste foto.' Licht Manuel grappend toe. Ik grinnik. Wie zal het zijn...

Ik sta als aan de grond genageld als ik zie wie zich door de menigte fotografen probeert te bewegen.
Droom ik? Is hij dit echt? ..