"SAM" (NEDERLANDS)

ZESENTWINTIG

Eleanor en de andere hebben zich vandaag vermaakt op het strand terwijl Achraf en ik in het hotel bleven. We hebben geprofiteerd van de tijd dat we even alleen waren. We hebben het een en ander uitgepraat en we hebben elkaar een stuk beter leren kennen.

Het is tegen de avonduren als Eleanor en ik uitgegeten en al terug zijn op onze hotelkamer. We zijn ons aan het klaarmaken want we gaan zometeen -samen met het hele gezelschap- uit in een van de mooiste clubs van Ibiza. Ik heb Eleanor trouwens verteld wat er vanmiddag allemaal is gebeurd.

Eleanor staart me uitdrukkingloos aan. Ze heeft -sinds ik haar heel het verhaal heb verteld- nog geen woord losgelaten. Het enige wat ze doet is met open mond voor zich uit staren.
'El...' waag ik rustig. Plots springt ze op en overlaad me met kussen.
'DEZE DAG KAN ECHT NIET MEER STUK' schreeuwt ze blij. Ik moet zo lachen om haar reactie.
'Echt waar SAM, ik kan niet geloven wat je zojuist hebt verteld. JE HEBT HEM GEWOON GEKUST!!!!' Blozend glimlach ik naar Eleanor die zich weer uit de voeten maakt richting de andere kamer, om zich verder aan te kleden en plaats mijn wijsvinger dan op mijn lippen. Ik heb hem gewoon echt gekust.. langzaam maar zeker dwalen mijn gedachte weer af naar wat er na de kus gebeurde.

Flashback

Achraf zit onderuit gezakt op de salonstoel en heeft mij inmiddels op zijn schoot getrokken (that escalated quickly). Bescheiden kijk ik naar hem terwijl hij met mijn haar speelt.
'Heb jij me zojuist echt gekust' vraagt hij dan plagend. Ik grinnik en geef hem een zachte por. Achraf lacht flauw en trekt me dichter naar hem toe. Ik plaats mijn hoofd op zijn schouder en zo is het even stil.

'Ik had dit nooit durven dromen Sophia..' onderbreekt Achraf de stilte. 'Ik dacht echt dat jij niets van me wilde weten en dat ik voor altijd niet over haar heen zou komen. Volgens mij heb je mij een soort van gered.' Ik glimlach enkel en bedenk me dat ik deze jongen al zolang, zo leuk vind, maar dat hij dat eigenlijk helemaal niet weet. Ik grinnik bij de gedachte.

'Wat is er zo grappig' leidt Achraf me af van mijn gedachte. Hij verzit zodat onze hoofden nu naar elkaar gedraaid zijn.
'Nou?' Vraagt Achraf. Ik twijfel of ik het hem moet vertellen. Wat zal het met zijn ego doen? Ik vertel het hem ooit nog wel..
Achraf port in mijn zij, in de hoop dat ik ga praten maar ik laat geen woord los. Het enige dat ik doe is lachen. Ik ben echt gelukkig op dit moment.

Op een gegeven moment neem ik weer plaats ik de stoel tegenover Achraf. Hij op zijn beurt trekt een rare gezicht naar me.
'Zitten mijn benen niet lekker genoeg' vraagt hij terwijl hij zijn wenkbrauw ophaalt. Hij klinkt nep beledigd.
'Te gespierd' reageer ik terug en dan schiet hij in de lach.
'Je bent ineens niet meer zo spraakzaam he.. wat is er gebeurd met die goedgebekte Sophia die geen blad voor de mond nam en die mij daarnet telkens onderbrak.' Hij kijkt me aan, wachtend op mijn reactie.
'Eigenlijk ben ik helemaal niet zo goed gebekt, in tegendeel zelfs, ik ben erg stil, teruggetrokken en praat niet graag..' Achraf fronst zijn ogen en probeert zijn lach zo goed mogelijk te verbergen.
'Daar heb ik anders helemaal niets van gemerkt' zegt hij droog terwijl ik mijn ogen vernauw en denk aan het feit dat wij elkaar eigenlijk helemaal niet zo goed kennen, behalve hetgeen dat Elenor mij over hem kon vertellen toen ze erachter kwam dat ik hem leuk vond. Ik lach weer in mezelf.
'Binnenpretjes he' zegt Achraf. Ik knik.
'Ik lach om het feit dat wij elkaar eigenlijk niet eens zo heel lang en heel goed kennen..' Achraf komt nu dichterbij en pakt mijn hand vast.
'Dan leren wij elkaar toch gewoon kennen. Ik heb heel de middag de tijd. Dus.. vertel op, stel je eens even voor.' Ik glimlach en begin te praten over mezelf en zo spenderen wij de hele middag aan het beter leren kennen van elkaar.

Einde flashback

'SAMMM, ze wachten op ons. Ze zitten in de lobby.' Eleanor haar getetter onderbreekt mijn gedachte. Ik kijk op en zie hoe ze -eindelijk aangekleed- voor me staat te popelen om te vertrekken. Het valt me op dat we weer bijna hetzelfde zijn gekleed. Zij in een blauwe broek en blauwe top en ik in een blauw jurkje met witte tekst erop gedrukt.
'Hoe zie ik eruit' roept Eleanor enthousiast terwijl ze pirouetten maakt.
'Bijna hetzelfde als ik' reageer ik plagend. Ze lacht en trekt me dan aan mijn arm zodat ik opveer en samen wandelen we richting de lobby.

Als ik Achraf op een van de grote stoelen zie zitten, krijg ik het spontaan warm. Ik voel die vlinders weer in mijn buik. Hij is mooi gekleed in een donkerblauwe spijkerbroek, een witte polo en witte design sneakers. We matchen.

Hij zit op zijn telefoon maar kijkt gauw op als hij merkt dat Eleanor en ik aan komen lopen. Ik vang zijn blik en glimlach een bescheiden glimlachje.
'Jullie matchen!!!' fluistert Eleanor terwijl ze zacht in mijn hand knijpt. Hehe, dat had ik zelf nog niet in de gaten..
Ik laat Eleanor's hand los en loop recht op hem af om hem te groeten. Hij staart me met open mond aan.

'Hi' piep ik zacht, quasi verlegen. Ik merk zo erg dat ik in vergelijking met de voorafgaande dagen, ben veranderd in houding. Het voelt alsof ik me nu niet meer hoef te verdedigen tegenover Achraf.. ik kan weer lekker mijn zachte, softe zelf zijn.
Achraf staart me nog steeds aan.
'Ahum, hey' antwoord hij uiteindelijk terug. Ik grinnik om zijn gekuch, alsof hij niet uit zijn woorden kwam.
'Je ziet er mooi uit' vervolgt hij dan.
'Dank je, jij ook' antwoord ik zacht en leun wat voorover om hem een kus op zijn wang te geven. Hij glimlacht nu als dank.

Terwijl Achraf en ik elkaar aanstaren, worden we onderbroken door de andere. Even vergat ik dat zij er ook nog waren.
'Tortelduifjes, gaan jullie mee' klinkt Eleanor. Iedereen begint te lachen en dan wandelen we richting de auto's.

We besluiten Achraf's auto te nemen.
Hij rijdt en ik ga naast hem zitten. Eleanor en Achraf's twee vrienden nemen plaats op de achterbank.

Bij het starten van de auto maakt Achraf's telefoon ogenblikkelijk verbinding met de Bluetooth van de auto. Er wordt automatisch omgeroepen dat hij nieuw voicemail berichten heeft van ene Senna.
Achraf verstijft meteen en wordt lijkbleek bij het horen van de naam. Uit wanhoop drukt hij op elk knopje in de auto om deze te weerhouden van het afspelen van de voicemails, maar tevergeefs. De voicemails worden juist wel afgespeeld en ik kan mijn oren niet geloven.

Vieze, vuile...