"SAM" (NEDERLANDS)

NEGENENVEERTIG

Een jaar later;

Interview

'Mag ik van jullie een groot applaus voor Sophia Almeida Zaragón!'
Luid geapplaudisseer verwelkomt mij in de studio waar ik -voor het eerst sinds tijden,- weer een interview heb.

- Sophia! Hartelijk welkom bij ons.
Bedankt dat je op dit interview bent ingegaan! Hoe gaat het met je?
Ik glimlach. - U bedankt voor het uitnodigen! En ik maak het goed, dank u!
- Ik val meteen met de deur in huis; wij zullen het tijdens dit interview hebben over hetgeen jou en je familie de afgelopen periode is overkomen, onder andere het ongeluk van je man. Jullie zijn daar nogal beschermend over geweest. Wat heeft jou dan overgehaald om nu wel op dit interview in te gaan?
- Hmm.. persoonlijk voelde ik dat het eindelijk tijd was om erover te praten en sinds er veel vraag naar was dacht ik: naja, waarom ook niet.. alleen wel op één voorwaarde; dat het interview met u zou zijn omdat ik me bij u het prettigst voel.
De presentatrice/interviewster glimlacht. - Dat is fijn om te horen! Misschien komt dat doordat je hier al eens eerder bent geweest? Je was wat jonger en je kwam met je vader, kun je je daar nog iets van herinneren?
Ik grinnik. - Maar natuurlijk! Het was de aller eerste keer dat ik van mijn ouders mee mocht naar een interview. Ik voelde me zo speciaal. Ik heb nog voor een spiegel zitten oefenen wat ik precies wilde zeggen!
Het publiek en de presentatrice/interviewster barsten in lachen uit.
- Je bent altijd welkom!
- Bedankt!
- Ik ga even een brutale vraag stellen; waarom heeft uw man, -Achraf Haddaoui- dit interview afgewezen? Was hij er niet klaar voor?
Ik glimlach weer. - Zie het zo: ieder mens verwerkt dingen op zijn eigen manier. Voor mij werk praten goed, voor een ander, -Achraf bijvoorbeeld,- juist minder of niet. Hij voelt zich er niet echt prettig bij, tenminste.. niet naar buiten toe. Hij heeft besloten om er een keer goed over te praten, -met zijn arts, zijn psycholoog en met mij-, daarna heeft hij het goed weggestopt. Hij wilt er niet aan herinnerd worden en dat begrijp ik best. Het was echt een hele vervelende periode!
De interviewster glimlacht en legt haar hand op mijn knie. - Ik begrijp het volkomen! Welkom nogmaals! Ik ben erg blij dat je er bent!
Ik glimlach liefelijk.
- Hoe gaat het verder met jullie? Met Achraf en de baby? Ik ga je niet vragen om een foto aangezien ik weet dat jullie erg op haar privacy zijn gesteld!
Ik glimlach. - Erg attent van u, bedankt voor het respecteren! Achraf en de baby maken het allebei uitstekend!
- Hoe maken jullie het in het buitenland en hoe voelt het om -voor even- weer terug in Nederland te zijn?
- Oh het buitenland is fijn, een frisse nieuwe -inmiddels niet meer zo nieuwe- start, maar het voelt toch weer goed om zo nu en dan even terug in Nederland te zijn. Lekker vertrouwd!
- Dat is goed om te horen! Want even voor de gene die niet op de hoogte zijn; jullie zijn (terug)verhuisd naar Madrid, speciaal voor Achraf, niet waar?!
- Dat klopt! Achraf mocht onder andere het voetballen weer rustig opbouwen en dat besloot hij in zijn vertrouwde stadje Madrid te doen! Ik had daar uiteraard niets op tegen. Ik was maar al te blij dat hij weer kon doen waar hij het meest van hield!
- Wat fijn dat je hem daar zo bij support!
- Uiteraard! Na alles wat hem is overkomen was dit wel het minst wat ik voor hem kon doen.
- Hem? Bedoel je niet "jullie"? Na alles wat jullie is overkomen? Ben je jezelf nou een beetje aan het wegcijferen?
Ik lach. - Natuurlijk heeft dit ook mij getroffen, maar uiteindelijk is het Achraf geweest die de klappen heeft gevangen, letterlijk en figuurlijk. Voor hem was het mentaal en fysiek. Hij heeft alles dubbel en dwars moeten incasseren, als je snapt wat ik bedoel.. het heeft voorál hem aangegrepen, vandaar dat ik zeg "hem".
De presentatrice glimlacht. - Ik begrijp het! Je bent een goede vrouw, dat mag gezegd worden.
Ik glimlach liefelijk.

Break.

'Welkom terug lieve kijkers! Ik zit hier nog steeds met Sophia Almeida Zaragón die ons éindelijk meer gaat vertellen over de rumoerige periode waarin zij en haar gezin tot voorkort in verkeerde. Een groot applaus!'